Sinir Hastası- ChanMin

Hastalığın Şifası

ChanMin

"Daha iyi misin?"

"Evet Chan,teşekkür ederim."diyip gülümsedi Seungmin.
Ardından sınıfa hoca girdi. Ders anlatırken Chan'ın uyuduğunu fark etti Seungmin;

"Chan,neden uyuyorsun?"

"Seni ilgilendiren kısım?"

"Davar."

"Ne dedin sen?"

"Tüh,kulağında problem mi var?"

"Çok zorlama istersen Seungmin,dayak yemek istiyorsan sen bilirsin tabii."

"Biliyor musun,hiç korkutucu değilsin."

Sinirlenmişti Chan. Başkası olsaydı bu kadar beklemeden yumruk atardı Chan, ama Seungmin'e vuramıyordu. Ona zarar vermek içinden gelmiyordu.

"Korkutma mı istemiyorsan kapa çeneni sinir bozucu."

"Hey, ben sinir bozucu değilim."

"Evet,öylesin."

Hoca ikisinin konuştuğunu fark etmişti, ama karışmamıştı.
Belki Seungmin Chan'ı düzeltir diye ümit ediyorlardı hocalar.

"Seungmin."

Arkasından omzunu koparan Felix'e döndü Seungmin.

"Efendim, omuz bükücü?"

"Diğer ders boşmuş,yapabileceğimiz çok güzel dedikodular var sınıfta yapalım." Dedi heyecanla.

"Tamamdır,ama şimdi susmazsak boş derste sınıf temizlemek zorunda kalıcaz." Dedi Seungmin ve güldü ikili.

~~

"Hadi bakalım, ne konuşacağız?"dedi Seungmin.

"Jisung ile Minho flört etmiş!"dedi heyecanla Felix.

"Hey,bu flört sayılmaz!"diye azarladı Felix'i Jisung.

"Sana yönelimini gelen geçen soruyor mu Jisung?"diye üsteledi Jeongin.

"Of tamam beni bırakın,sizde durumlar nasıl?"diye soru yöneltti üçlüye Jisung.

"Aynı."dedi Jeongin.

"Chan'ı soruyorsanız her zaman ki gibi."Dedi Seungmin.

"Biri var."dedi Felix.

"Ne?!" Dedi üçüde.

"İlk öncelikle aynı olmadığını biliyorum Jeongin,her zaman ki gibi değil Seungmin ve Felix kim o?"dedi tek nefeste Jisung.

"İlk önce şunu söyleyeyim rapçi ol,ikinci olarakta Changbin." diyerek açıkladı Felix.

"Biz bunu nasıl becerdik?"diye sorguladı Jeongin.

"Neyi?" Dedi merakla Jisung.

"4 yakın arkadaş olarak 4 yakın arkadaşa yandık."diye açıkladı Jeongin.

"Hey,ben yanmadım."diyerek itiraz yöneltti Seungmin.

"Hıhı,inanıyoruz 3 deyince.1,2,5."Dalga geçerek söyledi Jeongin.

"Sizden ne haber?"Dedi Felix,Jeongin'e hitaben.

"Güzel gidiyo,süründürüyorum keratayı."Dedi Jeongin ve kıkırdadı 4'lü.

Bir anda yanlarına tanıdık bir yüz yaklaştı;

"Seungmin,naber?"dedi tanıdık yüz.

"İyiyim Chan,sen?"

"Bende iyiyim,bir benimle gelir misin?"

"Tabii ki."Onlar uzaklaşırken arkadan arkadaşları onlar hakkında konuşuyordu.

"Bu davar bizim köpüşe yanık."

~~

"Evet Chan,seni dinliyorum."

"Şey diyecektim,seni rahatsız eden kimse yok dimi? Son olaylardan sonra."

"Yok merak etme. Kimse rahatsız etmiyor." Diyerek içten bir şekilde gülümsedi Seungmin.

Onun bu gülümsemesine karşılık içi kıpır kıpır oldu Chan'ın.
Daha 1 aydır tanıyordu bu çocuğu. 1 ayda gelir gelmez hayatında yer edinmişti. Nasış başarıyordu bunu? Neydi bu çocuğun sırrı? Bir gülümseme ile nasıl içini ısıtabilir ki?

Bunları düşünürken Chan,Yeonjun tarafından itildi. Normalde iyi çocuktu Yeonjun. Ama Chan'ı sevmiyordu. Sinir hastalığı yüzünden Chan, Yeonjun'u hastanelik etmişti. Yeonjun o günden bu yana nefret ediyordu gençten.

Chan'da hastalığından nefret ediyordu. Etrafına zarar vermekten nefret eden bir gençti aslında. Ama engelleyemiyordu. Bu yüzden sürekli intihara kalkışmıştı genç. Ama artık yaşamak için bir sebebi vardı,sanırım?

"Ne istiyorsun Jun?"

"Yüzümde ki bu izi görüyor musun? Bunu sen yaptın. Ve lanet olası geçmiyor. Geri gitmesini istiyorum. Yok olmasını istiyorum."

"Yaralar,üstüne yenileri geldikçe kaybolur Jun.. Sana bunu öğretmediler mi?"

Dedi Seungmin.

"Kes sesini." Dedi Jun. Seungmin'e sataşması son noktası olmuştu. Yumruklamaya başladı Jun'u. Kavga ediyorlardı.

Ve bir anda kimseden kan akmadan önce birşey yaptı Seungmin. Chan ile onun kalbini yerinden çıkaracak kadar çarpıtacak birşey. Seungmin, Chan'ı kendine çekti ve sarıldı ona. Chan'da transtan çıkar çıkmaz karşılık verdi. Kokusunu içine çekti küçüğün. Ve içindeki sinir yavaş yavaş yok oldu. Seungmin hastalığının şifası gibiydi..

Diğer hikayelere de göz atıııınnnn.🖤

Ayrıcs nasıl gidiyor sizce???