Crazy To Fall In Love With You

SEVEN

Ang Sakit Pala

Kinabukasan

Nakikinig ako sa teacher ko ngayon. Pero ang totoo nyan, iniisip ko parin ang nangyari noong biyernes. Ang sakit pala. Ang sakit pala umasa. Gaya nang taong nanloko din sa'kin katulad parin ngayon. Naalala ko yung huling txt namin noon.

*FLASHBACK*

Me: Ah ok. Sorry kung hindi ko sinagot yung tawag mo ha. Ayaw kasing kausapin ang mga manloloko. At hindi ako ang taong magandang maglaro. Bagay ka lang sa mga taong nagpaplastik din sa'yo. Idedelete ko na tong number mo sa phonebook ko baka ma-virusan mo lang naman ang iba dito. Bad dreams!

Him: Ok fine. Wag ka na din tetxt dito kasi nagseselos yung mga kaibigan ko na may katxt ako na iba. Wag nga rin mag-english sa'kin nanonosebleed ako. Wag ka nga masyadong tumingin sa'kin. And Sweet Dreams. Sana makapanaginip ka nang multo. Bye! Idedelete ko rin tong number mo, useless eh.

*END OF FLASHBACK*

Hindi na rin ako tumitingin sa kanya gaya ng sabi nya. Umaalis ako sa room pag papasok sya ng room. Pag nakikita ko sya nag-wowalk out ako. Useless? Useless pala ako sa kanya. May gf naman pala sya pake ko dun. Ako naman ton tanga na nagpaasa.

"Hoy! Miss Walk-out. Walk-out ka nang walk-out jan. Anu ba nangyare?" -Christine

"Wala! Gusto ko lang naman umalis sa polluted air eh. May mga paasa type yung iba."

"Sino ba yun? Si Dexter ba?"

"Hindi. Hindi sya."

"Eh sino?"

" Basta!"

"Okay sabi mo eh"

*FF

English na naman namin. Naiinis din ako sa english teacher namin kasi etong manloloko ang laging kausap. Lagi lang sya. Balita ko sa mga kaklase ko. Kilala sya dahil sa teacher din ang Mother nya sa Central School.

BLAH! BLAH! BLAH!

at natapos din

"Patricia, bili tayo nang ulam."-Wilfred

"Sandali lang."

Nang makalakad ako ay may nasagasa ako.

"Naku naman hindi tumitingin mga bulag na siguro ang tao dito!" inis kong malamig na sabi sa taong sinabi ko.

Alam ko din kung sino kaya dali-dali din akong umalis.

"Tara na wilfred baka mahawa tayo sa virus ne'to ayoko din ng polluted air" pagmamadali kung salita

Naka-tatlong hakbang na kami nang nagsalita sya.

"Hmp! Kung galit ka, wag kang mang-damay ng iba!"

"Mangdamay? Ano ba yun ha? Akala ko panloloko ang alam mo and excuse me hindi ako tulad mo!" sabi nang hinila na ako nang kasama kung umalis na dun. Baka daw maeskandalo pa kami dito.

"Anu ba bitawan mo ako?!"

"Ohh bibitawan na ok?"

"Bwisit na lalaking yun...paasa type ba ang gawin..May gf na pala yun hindi ko alam...tsk!"

"Eh ikaw din ang may kasalanan sa sarili mo eh"

"Bakit ako ha, Aber?! Bakit ako!?"

"Ikaw din naman tong tanga! Nagpaasa ka rin na mahalin ka ng tulad nya. Hayaan muna sya, Patricia. 14 ka palang at nagmamadali ka nang mag-LOVE LOVE jan."

"Ikaw din po kaya 14 ka din diba?"

"OO nga pero wala ako sa gaya mo inuna ang PAG-IBIG!"

Napatahimik ako naalala ko ang tita kung nagpupursige na paaralin ako. Tama si Wilfred. Tanga ako. Inuna ko yung pagmamahal na yan dahil sa katangahan ko.

"Hindi ka makasagot edi tama ako."

"Tama ka. Tama ka sa sinabi mo. Inuna ko yung pag-ibig bago ang pag-aaral. Bata pa talaga tayo. OO nga pala, tanga ako. dahil sa dalawa na ang nanloko sa'kin at pinaasa ako." at dahil dun napaluha ako.

*ONE MONTH AGO*

Sabado ngayon kaya walang pasok. Sa sinabi ni Wilfred finocus ako ang pag-aaral ko. Bati na rin kami ni Dexter. Ako ang nag-sorry. Nag-sorry sa mga pinanggagawa ko. Pero ang hindi nya alam na hindi ko tatanggapin ako pagkakaibigan namin muli. Tatanggapin ko lang na ok na kami pero hindi sa pagkakaibigan.

[Sige na friends na tayo.]

"NO!"

[Okay Fine!]

*TOOT TOOT*

Pinatayan ako. Bastos talaga.

Busy ako ngayon sa malalapit na exam. Ewan! ang bilis nga eh. Naiinis talaga ako. Projects, Assignments, Quizzes na naman. Pero hindi parin maiwas ang mokong na ito istorbuhin ang araw ko.

Nagpapansinan na kami sa room pero hanggang tinginan lang. Nababasa ko yung mga qoutes nya na may nakalagay na #09. Di ko alam kung ano yun pero sabi nya. Yan yung araw kung san namatay ang maraming tao sa tren. Pero ewan ko kung totoo yun.

author's note:

ibibitin ko muna kayo.