dalliance, hyunchan

bölüm 10

1k olmuş 👉🏼👈🏼 okuyan herkese teşekkür ederim 😭😭

***

Hyunjin 10 dakikalık mesafedeki evine doğru ilerlerken bir yandan da bugün yaşadıklarını düşünüyordu. Bir süredir kendini iyi hissetmiyordu ve biriyle bu durumu konuşmanın ona iyi geldiğini fark etmişti. Kendini artık daha iyi hissediyordu. Chan ile konuşmak ona iyi gelmişti. Hayır. Chan ile vakit geçirmek ona iyi gelmişti.

Apartmanın önüne yaklaştığında gördüğü beden ile adımları yavaşladı. Düzelen morali yeniden bozulmuştu. Junghoo arabasına yaslanmış bir şekilde duruyordu. Neden gelmişti ki?

Görmezden mi gelmeliydi yoksa yanına gidip neden burda olduğunu mu sormalıydı, karar verememişti. Görmezden gelmenin çocukca bir karar olduğunu düşünüp ikinci seçeneği tercih etti. Sonuçta yaşanmışlıkları vardı. Derin bir nefes alıp binaya doğru ilerlemeye başladı.

Arabaya yaslanmış olan beden ona doğru yaklaşan çocuğu fark edince bakışlarını üstüne dikti. Öfkeyle ve biraz da kırgınlıkla bakıyordu. Hyunjin o an yanlış bir karar verdiğini düşündü. Ona kötü şeyler söyleyen birine neden buraya geldiğini soracaktı ki?

"Yeni sevgilinin yanından mı?"

Hyunjin afalladı. Ne saçmalıyordu bu yine? Kaşlarını çatarak anlamadığını belirtir bir şekilde Junghoo'ya baktı. Junghoo'nun suratında alaycı bir gülümseme varken Hyunjin'e doğru bir adım daha attı.

"Hadi ama Hyunjin. 1 hafta bekleyemeden gerçekten onun kollarına mı koştun?"

Konuşamıyordu. Ağzını açıp ne saçmalıyorsun bile diyemiyordu. Sadece hayal kırıklığıyla tanıdığını sandığı adama bakıyordu. Kafasını iki yana salladı ve arkasını dönüp binaya doğru ilerledi. Daha doğrusu ilerlemeye çalıştı. Çünkü Junghoo gitmesine izin vermeyip konuşmaya devam etmişti.

"Ne zamandır ilişkiniz var? Doğruyu söyle bana."
Histerik bir gülüşle devam ettirdi. "Beni aldattın mı?" Hyunjin onun bunu gerçekten söylemiş olduğuna inanmak istemedi.

"Cevap ver bana!"

"Gerçekten bunları söylüyor musun?" Gözlerindeki kırgınlıkla söylemişti.

"Sizi gördüm." Öfkeyle ellerini saçlarına atıp karıştırdı sonra da devam etti. "Sizi kafede sarılırken gördüm. Ne düşünmemi bekliyorsun? İlişkimiz sırasında bazı şeylerden şüphelenirken ayrılalı 1 hafta olmadan seni onunla gördüm!" Junghoo'nun gözleri dolmuştu konuşurken. Belki sinirden belki de acıdan..

Hyunjin onun dolan gözlerini görünce kendini yine kötü hissetmeye başladı. Yanlış hiçbir şey yapmamıştı, aldatmamıştı. Sadece arkadaşça geçirilen bir vakitti. Ama bu da çoktu ona.

"Öğlen gördüm sizi ve sen akşam geliyorsun eve. Ne düşünmem gerekiyor Hyunjin? Sen söyle, burda kaç saattir seni bekliyorum." Öfkesi gitmişti Junghoo'nun. Artık sadece sevdiği çocuktan olumlu bir şeyler bekliyordu. İçten içe Hyunjin'in ona geri dönmesini istiyordu.

Hyunjin'in ise yine kafası karışmıştı. Yanlış mı yapıyordu? Hayır, ayrılmışlardı.

"Jungoo, sadece arkadaşımla vakit geçirdim. Başka bir şey yok."