Emre: Boyun kaç ki senin?
Milkshake: Öğrenmek istediğine emin misin?
Emre: Evet, neden?
Milkshake: 1.56'yım da ondan ;)
Emre: Ne?
Emre: 1.92'yim ben. Sen nasıl sevdin beni??
Milkshake: Mesafe ilişkisi yaşarız diye. Meraklıyım biliyo' musun böyle şey...
Çıtırlık, çerezlik bir texting oldu Milkshake benim için. Olaylar hızlı bir şekilde gelişti ve hikâye bence tadında kaldı :")
Bölüm sonunda minik bir veda var.
Keyifli okumalar ❤️
🧃
Cemre Soner
Hayat, insanların karşına bazen kötü bazen iyi insanlar çıkarıyordu. O insanların içini öğrensen kimin hayatında olmasına çabucak karar veriyordun. Benim hayatım da iyi isanlar ile dolup taşmış uzun vadeli bir mutluluk ile de şenlenmişti.
Aynadan kendime son kez baktım. Minik boyumla beni çocuk gibi gösteren, pembe, tül ile kaplı şık bir kıyafet giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu akşam Sönmüş Yıldızlar'daydık, uzun süredir birkaç akşama bir olduğu gibi... Emre birkaç yıl önce hayatına yeni bir şekil vermişti. Murat Abi, sesini çok beğendiğini ve onlarla çalışması gerektiğini söylediğinde düşünmüş ve kabul etmişti, teklifi. Sonrasında ise insanlar arasında da ünlü biri olup çıkıvermişti. Sayısal okuyordu, vazgeçmişti. Zaten aile baskısı ile sayısal seçmişti. Şu an mutluydu. Severek ve isteyerek yapıyordu işini.
Ben ise mimarlık okuyordum. Uzun süreli bir uğraş sonrasında kazanmıştım istediğim bölümü. Tabii ki çalışmayı asla bırakmamamıştım. Her şey çalışmak ile oluyordu. Hele ki yaşadığımız bu devirde asla. Ece matematik öğretmenliği; Meriç, bilgisayar mühendisliği bölümündeydi.
Hayatta neyin ne zaman olacağını bilemiyorduk. Anî kararlarımız yeni bir yol çiziyordu bize. Hayatımızı yönlendiriyor, tekrar tekrar çizmeye kalkışıyorduk. Hâlbuki her şeyi akışına bıraksak, her şey olacağına varacaktır.
Düşüncelerimin arasından sıyrıldım ve kendime geldim. Telefonumu çantamın içerisine koymadan önce mesaj gelip gelmediğini kontrol ettim. Emre'den iki mesaj gelmişti.
**
Emre: Güzelim sen direkt kafeye gel
Emre: Ben orada olacağım
Siz: Tamam sevgilim
(Görüldü.)
**
Hızlıca mesaj yazıp gönderdikten sonra telefonu çantaya attım ve ayağıma sandalet giydim. Bahar dönemindeydik. Soğuk kışlar geçmişti ve ben rahata erebilmiştim. Kış değil kar güzeldi.
Evden çıktım. Sokaktaki insanlara takıldı gözüm. Bahar şenlikleri her yıl ayrı bir güzel olurdu bizim mahallede. İnsanlar güzel vakit geçirirdi. Böyle bir mahallede doğup büyüdüğüm için mutluydum. Hâlâ insanlık ölmemiş demek ki, dedirtiyordu bu mahalle bana...
