ชาร์ลีนลืมตาขึ้นรู้สึกตัวว่าตัวเองนอนโซฟา ถูกกอดจากด้านหลัง "ลุค!!"ชาร์ลีนบ่นงุบงิบ ก่อนจะลุกขึ้นมือลุคจับข้อมือชาร์ลีน "ไปไหน"ลุคพูดเสียงงัวเงีย "ไปอาบน้ำ"ชาร์ลีนพูด "ให้ฉันถูหลังให้ไหม?"ลุคพูดแล้วยิ้มนิดๆ ทำตาซุกซนใส่ "ถูให้ตัวเองเถอะลุค"ชาร์ลีนพูดแล้วเดินขึ้นห้อง
~~~~~~~~~~~
ชาร์ลีนเปิดฝักบัวอาบน้ำ เงยหน้ารับน้ำจากฝักบัวแล้วบิดคอซ้ายขวา สายตาเหลือบไปมองกระจกที่ตั้งอยู่ข้างหลังบานใหญ่ รอยสีม่วงเป็นรูปอักษรประหลาดที่อ่านไม่ออกอยู่ตรงกลางกลางหลังชาร์ลีน!!! ชาร์ลีนรีบคว้าผ้าขนหนูมาห่มนุ่งกระโจมอกแล้วรีบออกจากห้องน้ำมาที่ปฏิทินดู "เหลือเวลาไม่มากแล้ว"ชาร์ลีนพูดกับตัวเองมือสั่นจนปากกาที่ถืออยู่ร่วง "ชาร์ หลังเธอ?"แอชตันทัก "อะไร!!"ชาร์ลีนพูด "หลังข้างหลังเธอ รอยสีม่วงมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"แอชพูดเสียงตกใจ "กระจก กระจกอยู่ไหนฉันจะดู"ชาร์ลีนพูดเสียงสั่น "แอชวิ่งไปหยิบกระจก ชาร์ลีนค่อยๆคลายผ้าขนหนูหย่อนข้างหลังจนถึงเอว กระจกสะท้อนรูปแผ่นหลังเนียนๆของชาร์ลีนที่เต็มไปด้วยรอยสีม่วงประหลาด "สวยจังชาร์ลีน เธอแอบไปสักเมื่อไหร่"คาลพูดเคี้ยวป็อบคอน "ฉันไม่ตลกคาล!! ฉันไม่รู้มันมาได้......."ชาร์ลีนหยุดพูด สายตาพร่ามัว มองทุกอย่างบิดเบี้ยว เดินสะเปะสะปะ ก่อนจะฝุบสลบไป
~~~~~~~~~~~~~~~~
"คาโร" เสียงๆหนึ่งดังก้อง ชาร์ลีนลุกขึ้น มองรอบๆห้องที่มืดสนิทก็ไม่พบใคร "ใคร?"ชาร์ลีนพูด แต่ไม่มีเสียงตอบ "คาโร.."เสียงนี้ยังคงก้องในหัว "ต้องการอะไร!!"ชาร์ลีนพยายามเพ่งมองในที่มืด "เดินตามมาคาโร"เสียงนี้สั่ง จู่ๆชาร์ลีนเหมือนอยู่ในมนต์สะกด แล้วเดินตามคำสั่งจากเสียงลึกลับนั้น
~~~~~~~~~~~~~~~~
ร่างของชาร์ลีนเดินเข้าป่าลึก จนชาร์ลีนคืนสติ พบว่าตัวเองยืนอยู่ตรงหน้าเเท่งเสาที่แกะสลักลวดลายเหมือนข้อความประหลาดๆตรงแผ่นหลังเธอ เธอหน้าเสียเห็นไอยาเดินมาในสภาพเหมือนถูกสะกด มือกำกริซ แววตาล่องลอย "ไอยา!!"ชาร์ลีนวิ่งมากอดร่างไอยาแน่น ไอยาผลักชาร์ลีนล้ม "ยัยบ้า เธอมากอดฉันทำไม!!"ไอยาตวาดถาม "เธอล่ะมาที่ป่าทำไม?"ชาร์ลีนพูด "ฉันนอนอยู่ที่...."ไอยาพูดไม่ทันจบมองบรรยากาศรอบๆตัว "ฉันมาที่นี้ได้ไง?"ไอยาพูด "ฉันไม่รู้ รู้แต่ว่าเราต้อง....." "ต้องอะไร....ชาร์ลีน"เสียงผู้ชายดังจากข้างหลังไอยา "ซิท!!! นายมาได้ไง"ไอยาถามเสียงตกใจ "ฉันเห็นเธอเดินออกจากห้อง เเถมถือกริซฉันเลยสะกดรอยตามไง"ซิทพูดแล้วยิ้มให้ชาร์ลีน "มากับพวกฉันเถอะ"ซิทพูดแล้วเดินมาหาชาร์ลีนช้าๆ "ไม่!!!"ชาร์ลีนตวาดแล้วหยิบปืนปากกาที่คาลให้ไว้เล็งตรงซิท "ปืนปากกาจิ๋วๆจะทำอะไรฉันได้ฮ่ะ!! ชาร์"ซิทหัวเราะ "อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันยิงแกเเน่!!"ชาร์ลีนขู่ซิทเดินถอยหลังหนี แต่ซิทกลับหัวเราะ "อย่าไง!!!"ชาร์ลีนตวาด ซิทเดินมาหาชาร์ลีนช้าๆ กรี๊ดดดดดด!!! ปัง!!!!!! ควันออกจากปากบอกปืนปากกาของชาร์ลีน ร่างซิทล้มลงนอนนิ่ง "โอ้ย!!! อีนางนี่!!!"ร่างซิทลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล หยดเลือดสีเเดงร่วงลงพื้น "ตาฉัน!!!"ซิทพูดเลือดทะลักไหล มีควันพวยพุ่งออกจากเบ้าตาข้างซ้ายที่ถูกกุม"กระสุนเงิน!!!"ซิทพูด "ใช่!!!"กระสุนเงิน!!"ชาร์ลีนพูด ซิทยืนนิ่งก่อนจะเอานิ้วกลางและนิ้วชี้ล้วงคว้านในเบ้าตาซ้ายไม่นานกระสุนเงินที่ชาร์ลีนยิงร่วงลงพื้นมีควันออกมาเล็กน้อย "เธอต้องชดใช้ลูกตาฉันด้วยชีวิต ชาร์ลีน!!" ซิทเเปลงร่างเป็นหมาป่ามาหาชาร์ลีนที่กำลังอึ้ง "หนีไป!!"เสียงไอยาเรียกสติชาร์ลีน ชาร์ลีนเร่งฝีเท้าหนี ชาร์ลีนกรี๊ดลั่นมือใหญ่ๆของซิทจิกผมยาวสีดำของชาร์ลีนอย่างแรง "ซิทอย่า!!!"ไอยาร้องห้าม ปัง!!! ชาร์ลีนยิงปืนปากกาใส่แขนซิทที่กระชากผม ซิทเหวี้ยงชาร์ลีนทิ้ง แล้วเอามือกุมแผลที่ถูกยิง ชาร์ลีนวิ่งทุลักทุเลเข้าป่า "ชาร์ลีน!!!"เสียงลุค *โทรจิต เข้ามา "เธออยู่ไหน"ลุคถาม "ฉันไม่รู้ ฉันอยู่ในป่ามันมืดมาก ลุคฉันกลัว!!"ชาร์ลีนตอบท่าทางหวาดกลัว ซิทหงุดหงิดที่หาชาร์ลีนไม่เจอ ไล่โค่นพังต้นไม้เป็นแถบๆ ชาร์ลีนหลบหลังต้นไม้ใหญ่ที่โค่น ซิทขู่ หอนเสียงน่ากลัวเสียงดังเป็นระยะ ชาร์ลีนเอามือปิดหูอย่างหวาดกลัวมืออุ่นๆจับมือชาร์ลีนแน่น "ลุค"ชาร์ลีนพูดเสียงดีใจก่อนจะกอด ลุคผลักทำเสียงชู่ว "ยัยบ้า ออกทำไมมาตอนกลางคืนเนี่ย!!"ลุคทำเสียงดุ "อย่าพึ่งดุฉันเอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ"ชาร์ลีนพูด ลุคทำหน้าคิดก่อนจะเหลือบไปมองที่ต้นไม้ใหญ่มีโพรง "วิ่งไปต้นไม้นั่นเร็ว!!"ลุคสั่ง ชาร์ลีนทำตามอย่างว่าง่าย ลุคชาร์ลีนเข้าไปหลบโพรงไม้ "ลุค นายถอยไปฉันอึดอัด!!"ชาร์ลีนบ่นก่อนจะพยายามผลักลุคที่อยู่ชิดเธอจนไหล่เบียดกัน "ฉันชิดจนหน้าแทบจูบกับไม้ล่ะ!!"ลุคบ่น "อย่ายื่นขาออกข้างนอกโพรงไม้สิลุค!!"ชาร์ลีนตีปากลุค "ช่วยไม่ได้ขาฉันยาวนิ งั้นฉันขอเอาเท้าฟาดไหล่เธอได้ไหม"ลุคย้อนแล้วยิ้ม "ฉันอยากกลับบ้าน"ชาร์ลีนบ่น "กลับไปสิ ตอนนี้เวลา..."ลุคเปิดโทรศัพท์ดู "ห้าทุ่ม"ลุคพูดเเล้วยิ้ม "เธอจะออกไปไหน"ลุคถาม "กลับบ้าน!!" "เดี๋ยวๆเธอจะรู้ไหมว่าทางมันอยู่ไหน" "ไม่รู้เดินไปเหอะเดี๋ยวก็ถึง"ชาร์ลีนพูดแล้วคลานออกจากโพรงไม้ "เฮ้ย ชาร์!!"ลุคพูด "อะไรว่ะลุค จะรั้งฉันทำไม"ชาร์ลีนพูดเสียงหงุดหงิด "ฉันแค่จะบอกว่า...."ลุคพูดแล้วเงียบ แหมะ!! หยดน้ำหยดใส่หัวชาร์ลีน สักพักฝนตกเหมือนฟ้ารั่ว "ฝนตก.."ลุคพูดเฉลย "ไอ้บ้าลุค ทำไมไม่รีบบอก!!!"ชาร์ลีนรีบเข้าโพรงไม้ที่ลุคนั่งหัวเราะ "เสร่อ"ลุคพูดเเล้วหัวเราะ "หัวเราะเข้าไป ไอ้หัวฟาง"ชาร์ลีนพูดแล้วสะบัดผม "นี่ สะบัดผมแบบนี้ก็เปียกฉันด้วยน่ะสิ"ลุคพูด ฝนไม่มีท่าทีหยุดตกแถมยังตกแรงเหมือนมรสุมพายุเข้า "ชาร์"ลุคเรียก "ว่า?" "ถอดเสื้อสิ" "ไอ้ลุค" ผัวะ!!! เสียงหมัดชาร์ลีนชกไปที่ไหล่ลุค "ฉันหมายถึง ถอดเสื้อออก ใส่เสื้อเปียกๆแบบนี้หนาวเเย่"ลุคพูด "อ้าวเหรอ?" "เออ คิดอะไรล่ะ"ลุคพูด "เดี๋ยวๆ นะฉันเป็นผู้หญิง"ชาร์ลีนพูด "ถอดเถอะน่า ดูสภาพเธอสิปากเขียวหน้าซีดล่ะ"ลุคพูด "หันหน้าไปทางอื่นเส่!!"ชาร์ลีนสั่ง "ให้ฉันหันไปไหนที่ก็เเคบ"ลุคบ่น "ที่ไหนก็ได้ที่ไม่เห็นฉัน!!"ชาร์ลีนพูด ลุคหยักไหล่กวนๆก่อนจะหันหน้าหนีชาร์ลีน ชาร์ลีนนั่งหันหลังให้ลุค ก่อนจะถอดเสื้อยืดออก เว้นเสื้อในสีดำที่ยังใส่ "สายเสื้อในสวยจัง"ลุคชม "ขอบใจลุค............ไอ้ลุค!!!"ชาร์ลีนตวาดลุคเอามีปิดปาก "เดี๋ยวซิทแม่งได้ยินก็ถอนต้นไม้ต้นนี้หรอก!! ฉันขี้เกียจหนีเเล้วลุคพูดก่อนจะปล่อยมือออกจากปากชาร์ลีน "เออ"ชาร์ลีนพูด ก่อนจะนั่งเอามือปกหน้าอก "ปิดทำไมมีเสื้อใน"ลุคพูด ชาร์ลีนไม่ตอบ "เห้ยลุค!!! นายถอดเสื้อทำไมนายจะปล้ำฉันเหรอ!!"ชาร์ลีนร้องเสียงหลงเห็นลุคปลดกระดุมเสื้อลายสก็อตสีแดงถอดออก "เอาบังปากโพรงไง กันฝนสาด =.,="ลุคพูดเสียงเหนื่อยๆก่อนจะเอาเสื้อตัวเองขึงปิดปากทางโพรงไม้ "หนาวเหรอ?"ลุคถามชาร์ลีน "เหอะ ร้อน"ชาร์ลีนตอบกวนๆใส่ ลุคดึงชาร์ลีนมากอด "เห้ย กอดฉันทำไมว่ะ" "เธอร้อนแต่ฉันหนาว" ลุคพูด แผ่นหลังเย็นเฉียบชาร์ลีนชิดกับหน้าอกลุค ชิดมากจนชาร์ลีนรู้สึกใจลุคเต้น "ร้อนซะตัวเย็นเชียว"ลุคพูด "เรื่องของฉัน"ชาร์ลีนพูดพยายามผลักลุคแต่ลุคกอดแน่น "ชอบฉันเหรอ? ใจเต้นเชียว"ลุคถามเลื่อนมือมาสัมผัสหน้าอกชาร์ลีน "อืม....."ชาร์ลีนตอบแต่ไม่โวยวาย "แค่ชอบเหรอ"ลุคยื่นเอาคางมาวางบนไหล่ชาร์ลีน "อืม"ชาร์ลีนตอบสั้นๆ "เฮ้ย แต่ฉันรักเธอนะชาร์"ลุคพูด ใจชาร์ลีนเต้นเเรง หันมองหน้าลุค "รอยบนหลังเธอ เหมือนเป็นเเผนที่อะไรซักอย่าง"ลุคพูด "ถ้าปลดสายเสื้อในออก น่าจะดี *^*" "ไอ้หื่นลุค!!" "ว่า?" ผัวะ!!! ชาร์ลีนจับหัวลุคโขก "โอ๊ย ยัยถึกชาร์...อุ๊ป!!!"ริมฝีปากลุคถูกชาร์ลีนจูบ ก่อนจะถอนปากออก "ลุค ฉันรักนายว่ะ"ชาร์ลีนพูด ลุคแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ชาร์ลีนเบือนหน้าหนี "นี่ จูบฉันเเล้วเบือนหน้าหนีเหรอยัยชาร์"ลุคพูดมือลุคจับคางแล้วค่อยๆบิดหน้าชาร์ลีนมามองหน้าตัวเอง "เธอบ้ามากที่มาจูบผู้ชายก่อน"ลุคพูด "เธอต้องรับผิดชอบที่เธอพรากจูบแรกของฉัน"ลุคพูดเสียงจริงจัง "อะไรอีกล่ะ"ชาร์ลีนถาม "เอาเวอจิ้นเธอมาให้ฉันซะยัยถึก!!"ลุคพูด ก่อนจะดึงชาร์มาจูบ เสื้อในชาร์ลีนถูกปลดออกโดยฝีมือลุค ลุครวบตัวชาร์ลีนมานั่งบนตักตัวเอง ก่อนจะถอนปากออก "ฉันรักเธอชาร์ลีน ฉันสัญญาว่าฉันจะปกป้องเธอตั้งแต่คืนนี้และตลอดไป"
ลุคพูดก่อนจะจูบชาร์ลีนอีกครั้ง
*โทรจิต (Telepathy) คือ การถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดจากใจของผู้ส่ง
ไปถึงผู้รับโดยไม่ผ่านวิธีการสื่อสารอื่นใด นอกจากใช้ใจเป็นสื่อเท่านั้น
