"เฮ้ย แอชตั้งใจเรียนล่ะอย่าดื้ออย่าซนล่ะ" ผชผมสีชมพูพิ้งค์ตบไหล่เด็กผชตัวสูงกว่า ผมสีน้ำตาล ตาสีน้ำตาลเเซมสีเขียวอ่อนๆ
แอช: นี่ไอ้ชมพูไมเคิลลุคล่ะ แอชมองซ้ายขวา
ไมเคิล: ช่างมันเถอะ จำไว้นะเป็นเด็กใหม่อย่าซ่าล่ะชั้นไม่ช่วยแกนะโว้ย ไมเคิลตบไหล่แอช
แอช: ดูจากสภาพโรงเรียนก็ไม่น่าซ่าล่ะ ผญใน รร นี้เยอะกว่า ผช ซะอีก ไปล่ะเดี๋ยวสายวันแรกบาย เเอชโบกมือลาไมค์ แอชเดินผ่านท่ามกลางผู้คนมากมาย ช่างน่าเบื่อจริงๆ โรงเรียนใหม่ต้องเริ่มต้นใหม่ แอชเสียแม่ไปตั้งเเต่เล็กๆเพราะพวกนักล่าหมาป่า เค้าควรจะตายตามแม่ไปแต่มีเด็กผู้หญิงหน้าเอเชียช่วยเหลือแอช ตาสีม่วงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนคู่นั้นแอชจำได้ดีเชียวล่ะ แอชยิ้มนิดๆก่อนจะกำลังจะหยิบหูฟัง "ยัยเอเชียเอ๊ย!!! แกน่าจะลาออกไปซะทีชั้นล่ะเกลียดแกจริงๆ" เสียงผู้หญิงตวาดเสียงดังจนแสบแก้วหู แอชสงสัยเดินเข้าไปดูที่ห้องน้ำหญิง ภาพที่แอชเห็นกลุ่มผู้หญิงสี่ห้าคนยืนล้อมผู้หญิงที่นั่งกับพื้น ผมสีน้ำตาลเฮเซลนัทของเธอฟูฟ่องเพราะถูกขยี้ เนื้อตัวเปียกปอน พื้นห้องน้ำเปียกทำให้หนังสือเรียนที่กระจายกับพื้นพลอยเปียกไปด้วย
แอช: พวกเหยียดเอเชียสินะ เบื่อชะมัดแอชกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ "คริสซี่ จับหัวยัยเอเชียนี่กดน้ำอีกรอบไหม?" แอชชะงัก
แอช: เดี๋ยวนะ!!มันเกินไปเเล้วถึงหล่อนจะเป็นเอเชียแต่หล่อนก็เป็นคนนะ แอชคิด ก่อนจะเช้าไปดูอีกครั้งเห็นผญ ผมน้ำตาลอีกคนกำลังจิกผมผญที่นั้งกับพื้นลุกขึ้น "ปล่อยชั้นนะ ปล่อย!!!" ผญที่นั้งกับพื้นพยายามขัดขืนแต่ร่างเธอเล็กกว่าเลยถูกจิกผมให้ลุกโดยง่าย ผญที่จิกผมกำลังลากหล่อนไปที่อ่างล้างหน้าที่ก๊อกน้ำเปิดน้ำจนล้นอ่างล้างหน้า แอชรู้ทันทีว่าหล่อนจะทำอะไรต่อไป แอชวิ่งเข้ามาคว้าตัวผญผมน้ำตาลที่ถูกจิกมากอดไว้
แอช: พวกเธอจะทำอะไรกัน ห๊า!!! แอชตวาดเสียงดังลั่นห้องน้ำ นางมารร้ายทั้งสี่ชะดุ้ง
ทริซซี่: นายมายุ่งอะไรด้วย นี่มันลูกไล่ของฉันนะฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรกับยัยนั้นก็ได้ ผญ ผมบอร์นพูดเฉยชาราวกับว่าสิ่งที่พวกตนทำไม่ผิด
แอช: พวกเธอกำลังจะฆ่าหล่อนนะ
ทริซซี่: แสดงว่านายคงจะเป็นเด็กใหม่ที่นี้สินะ ยัยเอ.... ยัยนี้โดนจนชินเเล้วล่ะ แต่ช่างเหอะเจอกันใหม่นะนังเอเชีย ทริซซี่และพวกโบกมือลาเดินเชิดๆไปเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แอชมองด้วยสายตารังเกียจก่อนจะค่อยๆ คลายกอดผญที่ถูกรังแก
แอช: เธอๆ เป็นไงบ้างเจ็บไหม แอชถาม หญิงสาวก้มหน้าส่ายหัว
แอช: เงยหน้ามองฉันสิ หญิงสาวค่อยๆเงยหน้ามองแอชอย่างว่าง่าย ตาสีเขียวมรกตทั้งสองข้างมองแอชช้าๆ
แอช: ขอบคุณสักคำมีบ้างไหม??
ผญ: ขอบคุณ หล่อนพูดตะกุกตะกัก
แอช: ชื่ออะไรชั้นชื่อแอชนะ
ผญ: ชั้น...ชื่อ..ไอยา น่ะ
แอช: คนไทยเหรอ แอชหยักคิ้วด้วยความสงสัย
ไอยา: ไทย-เยอรมัน น่ะ
แอช: อืม... แอชคลายกอดไอยาค่อยๆเดินไปเก็บหนังสือที่เปียกกับพื้น ไอยาเก็บไปเอามือปาดหน้า แอชดูไม่ออกว่าหล่อนปาดน้ำที่มันเข้าตาหรือปาดน้ำตา
แอช: ม่ะ ชั้นช่วย แอชช่วยเก็บหนังสือที่เปียกจนใช้การไม่ได้แล้ว และมองหน้าใสๆของไอยาสีหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าผิดกับดวงตาสีเขียวที่สดใสของเธอ แอชมองเสื้อยืดไอยาสีขาวที่มันเปียกจนเห็นเสื้อในสีครีม
แอช: เธอ..ถูกรังแกแบบนี้ตลอดเลยเหรอ ไอยาพยักหน้า แอชหยักไหล่ก่อนจะถอดเสื้อสก็อตสีเเดงแขนยาวให้ไอยา
แอช: ใส่ซะ ขืนไปเรียนสภาพอย่างนี้โดนอาจานไล่ออกจากห้องเเน่ แอชยื่นให้
ไอยา: ขอบใจนะแอช เธอยิ้มน้อยๆก่อนจะรับมันไว้
แอช: เอิ่ม....ชั้นไปเรียนล่ะ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะไอยา เดินโบกมือลาไอยา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ห้องเรียน
อาจานในห้องเเนะนำแอชตันหน้าชั้นเรียน แน่นอนแอชตันได้รับความนิยมจากสาวๆในห้อง(หน้าตาดีซะอย่าง) แอชเดินไปนั่งโต๊ะเรียนที่ว่างอยู่สองโต๊ะ ระหว่างที่อาจานกำลังเขียนกระดานสอนอยู่นั้น "ขออนุญาติเข้าห้องค่ะ อาจารย์" เสียงนี้แอชหันมอง เห็นผญหน้าคมเหมือนคนไทย ตาสีเขียวใส่แว่นสายตาสีดำ จมูกโด่ง รัดจุก ใส่ยีนส์และเสื้อลายสก็อตสีเเดงตัวใหญ่ของแอช
แอช: ไอยา แอชเผลอโบกมือเรียกไอยา ไอยามองประหลาดใจ
ไอยา: แอช :)
อาจารย์: ไอยาเธอมาสายตลอดเลยนะ อาจารย์ดุไอยา
ไอยา: ขอโทษค่ะ ไอยาเดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆแอช
ไอยา: นายนั่งที่ประจำริมหน้าต่างของฉันนะ ไอยาขยับแว่นสายตามองแอช
แอช: อ้าวเหรอ โทษทีสลับที่กันไหมล่ะ? ไอยาปิดปากหัวเราะคิกคัก
ไอยา: ไม่ต้องหรอก นั่งไปเถอะนานแค่ไหนเเล้วนะที่ไม่มีคนนั้งข้างๆฉันเลย นายเป็นคนแรกที่นั่งข้างๆฉันนะ ไอยายิ้ม
แอช: เหรอ ทำไมไม่มีคนนั้งข้างๆเธอล่ะ? ไอยาถอนหายใจยาว
ไอยา: เพราะฉันมันน่ารังเกียจไง
แอช: เธอไม่น่ารังเกียจหรอก
ไอยา: ชั้นโดนแบบนี้ตลอดล่ะตั้งแต่มาเรียนที่นี่ชั้นจะนั่งทำอะไรคนเดียวตลอด บางทีก็ชินนะแต่มันรู้สึกแย่เวลาที่ต้องอยู่คนเดียว ฉันพยายามพูดคุยกับเพื่อนในห้องเเล้วเค้าก็ไม่สนใจเหมือนฉันไร้ตัวตน เพราะอะไรชั้นเป็นลูกครึ่งเอเชียเหรอ? หรือชั้น.....
แอช: ชั้นเข้าใจ
ไอยา: นายไม่รังเกียจฉันเลยเหรอ? แอชขำนิดๆไอยางง
แอช: รังเกียจเธอทำไม? เธอ....มีค่าจะตาย เอเชียแล้วไงคนเหมือนยุโรปนั่นเเหละ
ไอยา: ทำไม...ทุกคนไม่เป็นเพื่อนฉันล่ะ?
แอช: ถ้าพวกคนในห้องไม่เป็นเพื่อนเธอ ฉันจะเป็นเพื่อนเธอเอง ไอยา แอชยิ้ม
ไอยา: ขอบคุณนะ แอชขอบคุณจริงๆ ไอยามองแอชด้วยความซาบซึ้งตาสีเขียวที่ดูเศร้าเมื่อกี้ของไอยา ดูสดใสขึ้นนิดหน่อยเเล้ว
แอช: เที่ยงนี้กินข้าวด้วยกันนะ
ไอยา: ฉันน่ะเหรอ แอชพยักหน้า
ไอยา: เอาสิ :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
โรงอาหาร
แอชกับไอยาเดินมาแค่สองคน แอชสังเกตเห็นคนบางกลุ่มมองไอยาด้วยสายตารังเกียจบ้าง ดูถูกบ้าง เหมือนไอยาจะรู้ตัว ไอยาเดินก้มหน้าแอชจับดัดหลังไอยาให้ตรง ไอยามองแอช
แอช: เดินหาเหรียญที่หล่นตามพื้นรึไง? แอชถามกวนๆ
ไอยา: ฉันเกลียดสายตาพวกนั้น ไอยาเดินก้มหน้าต่อสักพักเดินชนร่างหนึ่งอย่างจัง
ไอยา: โอ้ย!! ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจ ไอยารีบขอโทษ ร่างสูงๆ ผิวขาว ผมบรอนสั้น ตาสีฟ้าไอซ์บลู มองหน้าไอยา ทำหน้าเหมือนจะหาเรื่อง
ไอยา: ขอโทษนะ ไอยาหน้าเหวอ
แอช: ลุค อย่ามาแกล้งเพื่อนชั้นซิ แอชพูดกับผชที่ไอยาขอโทษอยู่
ไอยา: ลุค? นายรู้จักเหรอ
ลุค: โห้ยย กะจะแกล้งให้ยัยเอเชียนี้ตกใจซะหน่อย หมดสนุกเลย ลุคทำหน้าเซ็งๆ
ไอยา: ชั้นไม่ชอบให้ใครมาพูดกับชั้นว่า "เอเชีย" ไอยาพูดเสียงเข้มๆใส่ลุค
ลุค: แล้วจะให้เรียกเธอว่าอะไรล่ะ
ไอยา: ชั้นมีชื่อเรียกฉันว่า ไอยา
ลุค: ชื่อไอยา ยินดีที่ไดรู้จักนะฉันลุค
ไอยา: แล้วคนที่ตบไหล่นาย ผมสีชมพูคนนั้นล่ะ ไอยาชี้
ลุค: ชื่อว่า.....
ไมเคิล: ชั้นไมเคิล ยินดีที่ได้รู้จักนะ ไมเคิลแย่งพูด
แอช: ไปนั่งหาอะไรกินเถอะ แอชเสนอ
แอช ลุค ไมค์ และ ไอยา กินข้าวพูดคุยกันอย่างสนุก
ลุค: เธอเป็นคนที่แปลกมาก หน้าเธอเอเชียแต่สีตากับสีผมมันไม่เหมือนคนเอเชียคนอื่นเลย ลุคตักไอติมรสคุ๊กกี้แอนด์ครีมเข้าปาก
ไมเคิล: ไอยาเขาเป็นลูกครึ่งโว้ย ดูแค่นี้ยังไม่รู้ ว่าแต่เธอลูกครึ่งอะไร
ไอยา: ไทย-เยอรมัน พ่อเยอรมัน แม่ไทย
ไมเคิล: โห้ย เยอรมันเหมือนกันเลย ว่าแต่เธออยู่กับใครล่ะ
ไอยา: อยู่กับปู่ ย่า น่ะ
ลุค: แล้วพ่อ แม่ เธอล่ะ?
ไอยา: ไม่...ไม่ขอพูดได้ไหม ไอยาเงียบ
แอช: พอๆหมดเวลาสืบสาวประวัติเพื่อนฉันได้แล้ว
ลุค: หวงยัยตาเขียวนี่จังนะแอช (-..-)
แอช: ไอ้ลุคนิ (-*-)
ไอยา: งั้นเดี๋ยวชั้นมานะ
ไมเคิล: ไปไหน?
ไอยา: ชั้นไปซื้อขนมแปบ เดี๋ยวมา ไอยาลุกจากเก้าอี้เดินไปร้านขนม
ไมเคิล: แอชผญคนนี้สวยสัส ผิวแทนน้ำผึ้ง หุ่นดี ตาสีเขียว ผมน้ำตาล ชั้นปลื้มว่ะ ไมเคิลพูด
ลุค: น้อยๆหน่อยไมค์ แต่เธอเจ๋งนะปกติคนเอเชียที่เป็นลูกครึ่งฝรั่งไม่มีวันมีตาสีเขียวได้ แต่ไอยามี
แอช: เมื่อเช้าไอยาโดนแกล้งว่ะ น่าสงสารมาก แอชเปิดประเด็น
ลุค: ทำไมโดนแกล้ง
ไมเคิล: สงสัยไอยาสวยมั่ง เลยถูกอิจฉา (-3-)
ลุค: อาจจะใช่
ไมเคิล: โดนแกล้งยังไงเล่าๆ
แอช: ก็โดนจับกดน้ำในห้องน้ำหญิง ลุคกับไมเคิลอึ้ง
ลุค: โหดสัส อยากรู้จังว่าใคร
เพล้ง!!!!! เสียงเเก้วแตกดังขึ้น เสียงพูดคุยในโรงอาหารเงียบโดยไม่ได้นัดหมาย สายตาทุกคู่มองไปที่ต้นเสียงรวมถึงกลุ่มแอช เห็นกลุ่มผู้หญิงกำลังยืนรุมด่าไอยา แอชจำได้ว่ามันเป็นกลุ่มที่จับหัวไอยากดน้ำที่ห้องน้ำหญิง
ไอยา: ขอโทษนะ ทริซซี่ ชั้นไม่ได้...เพี๊ยะ!!!! ทริซซี่ตบหน้าไอยาอย่างเเรง แก้มไอยาเป็นรอยฝ่ามือแดงๆ
ทริซซี่: ขอโทษ? แล้วทำให้ชุดชั้นแห้งไหม ยัยโง่!! ทริซซี่ตวาดเสียงดังลั่นโรงอาหาร
ไอยา: เธอเดินมาชนชั้นเองนะ
ทริซซี่: รู้ว่าชั้นเดินชนทำไมไม่หลบให้ชั้นล่ะ!!
ลุค: อย่าบอกนะว่ายัยกิ้งก่าผมทองนั้นจับไอยากดน้ำ ลุคชี้ทริซซี่ แอชพยักหน้า
ไมเคิล: เฮ้ย จะเสวนาอีกนานไหมไปห้ามยัยกิ้งก่านั่นเซ่ ไมเคิลออกความคิดเห็น ทั้งสามลุกไปหาไอยาที่นั่งกับพื้น
แอช: เธอมาราวีอะไรไอยาอีกล่ะ
ทริซซี่: มันเรื่องของชั้นหลบไป!!! ทริซซี่สั่ง
ลุค: นี่!!! ยัยกิ้งก่า ชั้นไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกับไอยา เเต่เธอไม่มีสิทธิ์มาทำนิสัยเถื่อนๆที่โรงเรียนแบบนี้นะ ลุคพูดกับทริซซี่
ไมเคิล: อุ๊ฟ....กิ้งก่า ไมเคิลกลั้นหัวเราะ ทุกคนในโรงอาหารหัวเราะทริซซี่ ทริซซี่หัวเสีย แอชเดินมาพยุงไอยาที่โดนตบ
แอช: เจ็บไหม ไอยาส่ายหัว
ไอยา: ไปเหอะ ชั้นไม่อยากอยู่ที่นี้เเล้ว
แอช: ลุค ไมค์ ไปเถอะอย่าสนใจพวกนี้เลย แอชมองกลุ่มทริซซี่แบบเหยียดก่อนจะพยุงไอยาออกจากโรงอาหาร
~~~~~~~~~~~~~~~
ในห้องเรียน
แอช: เดินแบบไหนไปชนยัยกิ้งก่านั้น
ไอยา: ทริซซี่น่ะเหรอ? แอชพยักหน้า
ไอยา: นางมาเดินชนชั้นน่ะ
แอช: แล้วทำไมไม่.....ช่างเหอะ เฮ้อ ถามจริงโดนยัยนั้นรังแกกี่ครั้งล่ะ
ไอยา: ไม่รุ้ดิ
แอช: เธอกวนฉันรึไง ไอยาหัวเราะ
ไอยา: เยอะนะ แต่ฉันไม่อยากจำน่ะเลยไม่รู้ว่าเท่าไหร่
เสียงกริ๊งเป็นสัญญาณเลิกเรียน ทุกคนในห้องบอกลาอาจานเก็บของออกจากห้อง ไอยากับแอชเดินคุยกันอย่างสนุก
ไอยา: นี่เป็นครั้งเเรกนะที่ชั้นมาโรงเรียนแล้วรู้สึกสนุกแบบนี้ :)
แอช: นี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ฉันมีเพื่อนผู้หญิง
ไอยา: บ้านนายอยู่ไหนล่ะ
แอช: ไกลอย่ารู้เลย :)
ไอยา: นาย 18 ป่ะ?
แอช: 18 ดิทำไมอ่ะ
ไอยา: เปล่าไม่มีอะไร ไอยาส่ายหัวก่อนจะยื่นนามบัตรใบเล็กๆใบหนึ่งให้
แอช: มันคืออะไรเหรอ?
ไอยา: นามบัตรร้านอาหารปู่ ย่า ฉัน :)
แอช: อาหารแบบไหนล่ะ
ไอยา: อาหารไทย ไปกินได้นะช่วยไมค์ ลุคไปด้วยก็ดี ชั้นกลับล่ะบาย ไอยาโบกมือลาแอช
ลุคเดินมาตบไหล่แอชจากด้านหลัง
ลุค: ไงเรียนวันเเรกสนุกไหม
แอช: สนุกซิ สนุกมาก :)
ไมเคิล: นั้นบัตรอะไรน่ะ ไมค์ดึงนามบัตรจากมือแอช
แอช: เฮ้ย เอามานี่แอชวิ่งไล่ไมค์
ไมเคิล: นามบัตรร่างอาหารนิ เจ๋งว่ะได้มาจากไหนเนี่ย (><)
แอช: เอามาของฉันนะเฟ้ย ดึงนามบัตรจากมือไมเคิล
ลุค: พอเเล้วกลับบ้านเถอะ (-..-)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
บ้าน ริชาร์ด-มาเรีย
ลุค ไมเคิล แอช ริชาร์ดเเละมาเรียนั่งกินอาหารเย็นกัน
ริชาร์ด: ไงแอช วันนี้เรียนเป็นไงบ้าน
แอช: ดีครับ
ลุค: วันนี้สนุกมากครับเพื่อนแอชโดนตบด้วย ลุคเล่าอย่างออกรสชาติ
มาเรีย: จริงเหรอ เพื่อนแอชเป็นผญเหรอ
ไมเคิล: โดนตบไม่พอครับโดนจับกดน้ำด้วย ไมเคิลเสริม
ริชาร์ด: มนุษย์นี่โหดร้ายจริงๆ ยังเด็กอยู่แท้ๆทำไมจิตใจร้ายกาจจริงๆ
มาเรีย: แอชเพื่อนเธอรูปร่างเป็นยังไงล่ะ
ลุค/ไมเคิล: สวย!!!!
แอช: พูดพร้อมกันเลยนะพวกแก (-*-)
ริชาร์ด: เเหมๆแอชเข้าใจเลือกเพื่อนนะ :) ริชาร์ดเเซว
มาเรีย: น้าอยากเห็นหน้าเพื่อนเเอชจัง
ลุค: แม่อยากเห็นเหรอ (*^*)
ริชาร์ด: เพื่อนแอชชื่ออะไรล่ะ
แอช: ไอยา ครับ
ริชาร์ด: ไอยา ชื่อน่ารักมาก
ไมเคิล: เเล้วลุงจะร้อง ว้าว
แอชลุกจากเก้าอี้
ลุค: ไปไหน
แอช: เข้าห้อง
ลุค: ฝันดีล่วงหน้านะ
แอช: ขอบใจ
ไมเคิล: ฝันถึงไอยานะ ฮิ้ววววววว ไมเคิลแซว
แอช: ไอ้บ้า แอชเดินขึ้นบรรไดไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
บ้านปู่-ย่า ไอยา
"ไอยา วันนี้หลานอารมณ์ดีจัง" เสียงผชร่างใหญ่ พุงพลุ้ย ผมบรอนทองที่มีผมงอกขึ้นเเซมขึ้นนิดหน่อย ท่าทางใจดี พูดกับหลานสาวด้วยความเอ็นดู
ไอยา: จริงเหรอค่ะ ปู่มอร์ริส
ปู่มอร์แกน: ใช่ซิ เห็นหันผักชีไปยิ้มไป
"นั่นสิแสดงว่า หนูไอยาแอบชอบใครในโรงเรียงรึเปล่า" ร่างอวบผญวัย 50 ผมน้ำตาลที่ม้วนขึ้นตาสีฟ้า ถือจานยิ้มให้หลานสาว
ไอยา: ย่าโจแอนน์ หนูปล่าวมีความรักนะ
ย่าโจแอนน์: ย่าเชื่อหลานก็ได้ว่าแต่หนูอมยิ้มทำไมล่ะ?
ไอยา: ก็...หนูมีเพื่อนแล้วค่ะ หนูไม่เหงาแล้ว ไอยายิ้มหวาน
ปู่มอร์ริส: เพื่อนหนูชื่ออะไรล่ะ
ไอยา: แอชตันค่ะ
ย่าโจแอนน์: ผู้ชายเหรอ? ไอยาพยักหน้า
ย่าโจแอนน์: เค้าท่าทางยังไง ไอยาหยุดหันผัก นั้งข้างย่าและปู่เอามือเท้าคาง
ไอยา: ก็ดูน่ารัก ใจดี ค่ะ
ปู่มอร์ริส: แล้วหล่อไหม? หน้าแดง
ไอยา: ปู่ค่ะหนูอยากกินสุกี้แห้งหมู เผ็ดๆ เปรี้ยวๆ ทำให้หนูด้วยนะ ไอยาเปลี่ยนประเด็น
ทั้งสามหัวเราะและช่วยทำกับข้าวอย่างมีความสุข
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
5 เดือนผ่านไป
หลังเลิกเรียนแอชเดินออกจากห้องเรียน ไอยาเดินตามกันมาติดๆ
แอช: โทษทีวันนี้ชั้นคงจะเลี้ยงคิทแคทเธอตามสัญญาไม่ได้
ไอยา: รีบจังนายจะไปไหน
แอช: ความลับน่ะ ;)
ไอยา: อ๋อ!! เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับเพื่อนใช่ม่ะ ไอยาชกเเขนแอชเบาๆ แอชวิ่งไปหาลุค ไมค์ และโบกมือลาไอยา ก่อนจะวิ่งออกจากโรงเรียนไป ไอยาเดินไปสักพักมีเด็กชายเก็บของมายื่นให้เธอ
เด็กชาย: พี่สาวทำผ้าเช็ดหน้าร่วง ไอยาขอบใจก่อนจะคลี่ผ้าดู และยิ้มเจ้าเลห์นิดๆ
ไอยา: แอช นายลืมของทีนี้ฉันก็มีข้ออ้างสะกดรอยตามนายล่ะ นายอยากทำให้ฉันสงสัยเองนะ ;)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาเดินตามกลุ่มแอชไปห่างๆเสียงโหวกเวกทั้งสามดังตลอดทางทำให้ไอยาเดินตามไปไม่ยาก จนทั้งสามคนเดินมาถึงลำธาร ไอยาเห็นทั้งสามค่อยๆถอดเสื้อถอดกางเกง ไอยาหน้าแดง
ไอยา: ดีนะที่พวกมันใส่บ็อกไม่งั้นตาฉันเป็นกุ้งยิงแน่ๆ (-///-)
ลุค: พร้อมนะ 1 2 3 สิ้นสุดเสียงลุคร่างทั้งสามค่อยๆเปลี่ยนเป็นร่างหมาป่าตัวใหญ่ และกระโจนลงบ่อน้ำทั้งสามเล่นกันอย่างสนุกสนาน ไอยาอึ้งอยู่นาน
ไอยา: พวกแอชเป็นมนุษย์หมาป่า!! ทำไงดี ไอยาค่อยๆเดินถอยหลังออกห่างๆ กร๊อบ!!! เสียงกิ่งไม้ที่ไอยาเหยียบ หมาป่าทั้งสามหันมอง
ไอยา: ซวยแล้ว ไอยาหน้าซีด หมาป่าสีดำกระโจนขึ้นมาจากลำธาร เเยกเขี้ยวทำเสียงขู่ตรงพุ่มไม้ที่ไอยาซ่อน ไอยาวิ่งหนีสุดชีวิต หมาป่าสีดำวิ่งตาม ลุคและไมค์แปลงร่างเป็นมนุษย์
ไมเคิล: เเอชวิ่งตามใคร ลุคส่ายหัว
ลุค: ฉันไม่สนว่ามันจะเป็นใคร เเต่มันเห็นพวกเราเเล้ว เราจำเป็นต้องฆ่า กัดมันให้จมเขี้ยวเลยแอช
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาวิ่งหนีอย่างเร็ว ก่อนจะหันมองร่างที่วิ่งตามมาร่างมันใหญ่ยิ่งกว่าหมาป่าธรรมดาถึงสามเท่ากำลังวิ่งตามไอยา ไอยาวิ่งอย่างไรจุดหมาย ยิ่งวิ่งยิ่งเหนื่อย ยิ่งวิ่งยิ่งเข้าป่าลึก
ไอยา: ไม่!!! ฉันจะตายที่นี้ไม่ได้ ไอยาวิ่งจนทางข้างหน้าเป็นลาด และลื่นตกลงไปร่างไอยากลิ้งเหมือนลูกบอลลงทางลาด ตุ๊บ!!! ร่างไอยากระเเทกกับพื้น ไอยาร้องไห้โอดโอยก่อนที่จะสลบไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาค่อยๆลืมตา รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้ เธอเห็นร่างทั้งสามคุยกันไอยามองเห็นลางๆเท่านั้น
ลุค: เราต้องฆ่าเธอ ลุคพูดเสียงจริงจัง ไอยาอึ้ง
แอชตัน: ไม่!!! แอชค้าน
ไมเคิล:แต่..... ฉันเห็นด้วยกับลุคนะ ไอยาเห็นเเล้วว่าเราเป็น...
แอช: แล้วไงล่ะ
ลุค: ก็เธอจะไปบอกคนอื่นว่าพวกเราเป็นไง!!
แอช: ไอยาไม่คนแบบนั้น ฉันรู้จักไอยาดี
ไมเคิล: นายมั่นใจสักแค่ไหนเชียว มนุษย์ไว้ใจไม่ได้หรอกไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย วันนี้เธอไม่บอกวันหน้าเธอก็ต้องบอก เชื่อฉันสิ ถ้ามนุษย์ไว้ใจได้ป่านนี้เเม่นายก็อยู่กับนายแล้ว แอชนิ่ง
ลุค: ระหว่างที่ไอยาสลบก็ฆ่าเธอเลย เธอจะได้ไม่เจ็บปวดอะไรทั้งนั้น ลุคทำหน้าจริงจัง
ไมเคิล: ลูกคุณหมอก็ทำสิ ลุคล้วงกระเป๋าเป้หยิบมีดพกเดินหาไอยาช้า
ไอยา: ไม่นะ ลุคอย่า ร่างกายไอยาเจ็บระบมไปหมด ปากอยากตะโกนห้ามแต่ทำไมได้ ลุคเดินมานั่งข้างๆไอยาก่อนจะเอามือลูบหัว
ลุค: โทษนะไอยาฉันจำเป็นที่จะต้องฆ่าเธอ ลุคยกมีดก่อนจะเล็งไปที่ต้นคอไอยา ลุคยกมีดสูงเหนือหัวก่อนจะปักมีดแต่ไอยาแข็งใจเอามือจับข้อมือลุคทันมีด มีดห่างจากคอเธอเเค่นิดเดียว
ไอยา: ลุคอย่าฆ่าฉัน ได้โปรด ได้โปรด ฮือๆ ไอยาพูดเสียงเบาน้ำตาไหล ลุคชักงักแอชรีบมาช้อนตัวอุ้มไอยา
แอช: พอๆ ไม่ต้องมีใครฆ่าใครทั้งนั้น รีบพาไอยาไปหาลุงริชาร์ดเถอะ แอชอุ้มไอยาเดินหนีทั้งสอง
ไอยา: นายช่วยฉัน
แอช: ใช่!!
ไอยา: ฆ่าฉันทำไมฉันทำอะไรผิด?
แอช: เธอดันมารู้ความลับพวกเราไง
ไอยา: นายจะพาฉันไปไหน
แอช: หาลุงฉันน่ะ
ไอยา: ชั้น.....เจ็บ
แอช: ก็เธอตกลงที่ลาดนิ ไม่เจ็บสิแปลกแล้ว ไอยามองแอช เปลือกตาค่อยๆปิดตาสีเขียวมรกตของไอยาอย่างช้าๆ จนปิดสนิทไอยาเผลอหลับไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~
บ้านริชาร์ด-มาเรีย
ไอยาลืมตาขึ้นมาเห็นมีผู้หญิงกำลังเช็ดตัวให้ตน
มาเรีย: ไม่ต้องตกใจชั้น มาเรีย เป็นเเม่ลุค ไอยาใช่ไหมหนูหน้าตาน่ารักมาก มาเรียจับแก้มไอยา
ไอยา: แอชล่ะ?
มาเรีย: แอชไปนอนแล้วล่ะ หนูควรนอนได้เเล้วนะ :)
ไอยา: หนูขอโทรศัพท์คุยกับย่านะ ไอยาลุกจากเตียงรู้สึกเจ็บแปลบที่หลังเอว
ไอยา: บ้าจริง!!!
มาเรีย: พน. เดี๋ยวให้แอชไปส่งก็ได้นะ คืนนี้นอนค้างก่อน
ไอยา: นอนค้าง ไม่!!!!พวกคุณเป็น.....
ลุค: เป็นอะไร.... ไอยาหันมองลุค ตาของลุคสะท้อนเเสงในที่มืดลุคค่อยๆเดินมาข้างหลังมาเรีย
ไอยา: ฉัน...หมายถึง....พวกคุณเป็นคนที่ดีมากต่างหาก
ลุค: คิดซะได้อย่างงั้นก็ดี ลุคยิ้มเเววตาน่ากลัว
มาเรีย: งั้นลุคเฝ้าไอยาแทนแม่ได้ไหม
ลุค: ทำไมผมต้องเฝ้า
มาเรีย: ก็......
ไอยา: หนูดูเเลตัวเองได้ค่ะ ไปนอนเถอะ ไอยายิ้ม
ลุค: ดี!! ไม่เป็นภาระของที่นี่ ลุคนั่งกับพื้นตรงหน้าตาสีฟ้าและเขียวจ้องไม่กระพริบ ไอยาขนลุกที่ลุคจ้องมองเธอแบบหน้าจริงจัง
ลุค: ถ้าขืนเธอไปบอกคนอื่นให้รู้เรื่องในวันนี้ ฉันฆ่าปิดปากเธอ!! ลุคยิ้มนิดๆก่อนจะขึ้นบรรไดไปห้องนอน ไอยาเอามือปิดปากเธอจะไม่บอกใครแน่ๆเพราะเรื่องที่เธอเจอมันมหัศจรรย์เกินกว่าที่จะบอก ขืนบอกมีหวังโดนหาว่าบ้าอีก ไอยาข่มหลับตานอนอยากให้ถึง พน. เช้าไวๆ
~~~~~~~~~~~~~~~~
รุ่งเช้าไอยาค่อยๆลุกจากโซฟาช้าๆเพราะยังเจ็บอยู่ เห็นไมค์นั่งอยู่ปลายโซฟา
ไมเคิล: ทำหน้าหวาดระแวงทำไม? ไอยาเงียบ
ไมเคิล: เธอกลัวชั้นเหรอ? ไม่เอาน่าพวกฉันเป็นมิตรนะ
ไอยา: แต่พวกนายเกือบฆ่าฉัน
ไมเคิล: ที่พวกเราทำเพื่อปกป้องคนในครอบครัวต่างหากล่ะ ฉันมาหาเธอเพื่อจะขอโทษแทนลุคความจริงลุคมันไม่ได้เป็นพวกใจร้ายเลือดเย็นหรอก เพราะพวกเรามีบทเรียนราคาเเพงเกี่ยวกับเรื่องนี้
ไอยา: เรื่องอะไร? ไมเคิลถอนหายใจน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะหันมายิ้มให้ไอยา
ไมเคิล: เรื่องของเเม่แอชตันและน้องสาวฉันไง พวกเธอถูกฆ่าอย่างเลือดเย็น เพราะเธอดันไปช่วยไอ้เด็กนรกนั้น แล้วมันบอกกันแบบปากต่อปาก จนครอบครัวพวกเราถูกตราหน้า แล้วถูกไล่ฆ่า พวกฉันรอดแต่น้องสาวฉันไม่ เธอตกหลุมกับดักก่อนจะถูกเผาทั้งเป็น
ไอยา: งั้นที่ลุคทำเพราะ
ไมเคิล: ใช่ พวกเราไม่อยากสูญเสียคนในครอบครัวอีก แล้ว.......
ไอยา: พอเหอะ ผู้ชายอะไรร้องไห้หยั่งกะผู้หญิง นายคงจะเจ็บปวดมากสินะ ไอยายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ไมค์ไปซับน้ำตา
ไมเคิล: เธอรู้เรื่องพวกฉันแล้ว ตาเธอเล่าบ้างแล้ว
ไอยา: เรื่องของฉัน
ไมเคิล: ระบายมาเรื่องอะไรก็ได้ ฉันอยากฟังเรื่องราวของเธอบ้าง
ไอยา: ก่อนที่ฉันอยู่ที่นี่ ครอบครัวฉันอยู่ที่ไทย มี พ่อ แม่ พี่สาว และฉัน พวกเรามีความสุขมาก มีแต่เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม สีหน้าที่มีแต่ความสุข จน....ไอยาเงียบน้ำตาเอ่อขึ้น
ไมเคิล: เเล้วไงต่อ ไอยาร้องไห้เอามือปิดปากส่ายหัว
ไมเคิล: งั้นเธอไม่ต้อง........
ไอยา: วันครบรอบวันเกิด 12 ปีของฉัน ฉัน แม่ และ พี่สาว ช่วยกันจัดงานรอพ่อกลับมาจากที่ทำงานอยู่นานจนกระทั่งมือถือแม่ดัง แล้วมีคนบอกว่า พ่อฉันเสีย ไอยาตะโกนเสียงดัง แอชและลุครีบมาดู
ไอยา: พวกนายไม่เข้าใจหรอก ถ้าพวกนายไม่เป็นฉัน แม่พาฉันและพี่ไปที่เกิดเหตุ แม่นั่งร้องไห้ข้างๆศพพ่อส่วนพี่ปลอบแม่ ฉันได้แต่อึ้งทำอะไรไม่ถูกยิ่งเห็นเเม่กอกศพพ่อฉันใจเสียมาก!!
แอช: พอ!! แล้วไมค์แกทำอะไรไอยา แอชวิ่งมากอดไอยาแต่เธอผลักแอชออกจากตัว
ไอยา: ยัง ยังไม่หมดชีวิตบัดซบฉันยังไม่หมด พอฉันอายุ 15 เกรดแม่งโครตห่วยแตกที่สุด แม่ด่าฉันไม่เหลือดีฉัน...วิ่งหนีออกจากบ้านพี่สาววิ่งตามฉันวิ่งข้ามถนนจนถึงฟุตบาท รู้ไหมคำสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากพี่สาวฉันคืออะไร ไอยายิ้มทั้งน้ำตา
ไอยา: พี่ฉันตะโกนว่า "เกรดแม่งไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิต พี่ยังรักแกเสมอนะไอยา กลับบ้านเถอะ"
ลุค: แล้วพวกเธอสองพี่น้องก็จูงมือกลับบ้านไปอย่างมีความสุขใช่ไหม? ลุคถามพร้อมยิ้มเล็กๆให้ไอยาส่ายหัว
ไอยา: ฉันหันหลับมองพี่ที่อยู่ตรงกลางถนน หล่อนกำลังเดินมาหาฉันแล้วแท้ๆ จู่ๆรถยนต์มาจากไหนก็ไม่รู้ชนร่างพี่สาวอย่างแรงจนร่างพี่สาวชั้นลอยมาตกลงมาตรงหน้าตัวหล่อนพับครึ่ง เลือดไหลเต็มพื้นถนน พี่สาวฉันตายคาที่ ฉันแทบจะเสียสติกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ได้ จนเเม่เห็นว่าฉันเกินเยียวยาที่จะดูแลก็ให้ปู่กับย่ามารับมาดูแลที่นี้ไง ที่นี่ทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆที่ไทย
แอช: แม่เธอล่ะ? ไอยายิ้มเยาะ
ไอยา: แม่ชั้นเเต่งงานใหม่ ที่เค้าให้ชั้นมาอยู่ที่นี้เพราะแฟนใหม่ไม่ชอบฉันน่ะ จบล่ะประวัติชีวิตของฉัน ไอยาปาดน้ำตาแอชนั่งข้างๆไอยาคว้าหัวไอยามาซบไหล่ตน
แอช: ฉันเสียใจ...
ไอยา: น่าดีใจจะตายชัก ฉันขอตัว...
ลุค: เธอยังไปไหนไม่ได้ ลุคสั่ง
ไอยา: อะไรอีกล่ะ รึนายจะเอามีดปักคอฉันอีกรอบเหรอ?
ลุค: ไอยา!!!! ลุคตะคอก
แอช: พอทั้งคู่นั่นแหละ ไอยาอยู่ที่นี่ต่อสักนิดได้ไหม อาการเธอยังไม่ค่อยดีขึ้นเลย
ไอยา: ฉันคิดถึงปู่กับย่ามาก
แอชตัน: งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง
ไอยา: ขอบใจมากนะแอช :)
ไมเคิล: แล้ว....เธอจะมาบ้านพวกเราอีกไหม? ไอยามองลุคแล้วทำท่าลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลงไมเคิล สักพักแอชพยุงตัวไอยาขึ้น เเละเดินออกไป
ไมเคิล: ไอยา!! ไมค์ตะโกนเรียกไอยาหันมอง
ไมเคิล: โชคดีนะ กลับบ้านดีๆนะ :)
ไอยา: อืม :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
หน้าบ้านปู่-ย่า ไอยา
ไอยา: ทำใจอยู่นานอยู่หน้าประตูอยู่นานกับแอช
แอชตัน: เป็นไรไม่เคยพาผู้ชายเข้าบ้านรึไง ไอยา: เห้ยยยย
แอชตัน: หมายถึงเพื่อนผู้ชายน่ะ คิดอะไรเนี่ย
ไอยา: แกดูหน้าชั้นสิว่าสภาพเป็นไง ไอยาเขย็งเท้าทำให้จมูกชิดคางแอช ตาสีเขียวจ้องแอชไม่กระพริบ
ไอยา: แอชหน้าชั้นเป็นไงบ้างบอกมาเร็วเข้า ไอยาเร่ง
แอชตัน: สวย (-///-)
ไอยา: แกบ่นอะไรของแก
แอชตัน: ป่าวนิ
ไอยา: นั่นไง นายหน้าแดงทำไมล่ะ (*-*) ก๊อกๆๆๆๆๆๆ แอชเคาะประตู
ไอยา: ไอ้แอชแกยังไม่บอกเลยว่าสภาพหน้าฉันพร้อมไหม?
แอชตัน: ปู่ ย่า ไอยา ผมเอาหลานพวกคุณมาส่ง แอชพูดลนๆ เเก้เขิน
ไอยา: เฮ้ย แกฟังฉันหน่อยเซ่!!!!! ไอยาบิดหน้าแอชมามองที่ใบหน้าตัวเอง
ไอยา: บอกมาว่าหน้า...............
ปู่มอร์ริส: ไอยาเธอจะทำอะไรน่ะ (-0-)
แอชและไอยาหันไปที่ประตูพร้อมกัน ปู่มอร์แกน และ ย่าโจแอนน์ มองทั้งคู่ ไอยาผลักแอชออกห่างๆตัว
ไอยา: หนูไม่ได้ทำอะไรแบบที่ปู่กับย่าคิดนะ (-///-)
ปู่มอร์แกน: ไอยา!!! ปู่มอร์แกนพูดเสียงดัง ไอยา แอช สะดุ้ง เดินมาหาไอยา
ไอยา: หนูไม่ได้ทำนะ อย่าตีไอยาเลย (T0T)
ปู่มอร์แกน: เด็กบ้ารู้ไหมปู่กับย่าเป็นห่วง ปู่มอร์แกนกอดไอยาก่อนจะหอมหน้าผาก
ย่าโจแอนน์: พ่อหนุ่มเป็นใครเหรอไอยา
แอชตัน: ผมชื่อ แอชตัน :)
ย่าโจแอนน์: แอชนายมีแฟนยัง แอชยิ้มส่ายหัว
ย่าโจแอนน์: แอชสนใจคบกับไอยาไหม? ไอยาโสดนะ (^//^)
ไอยา: โหว่....ย่า (-0-)
แอชตัน: (-///-) ผมขอตัวแอชตันเดินหนี มอร์แกนจับตัวแอช
ปู่มอร์แกน: ก่อนที่เธอจะไปถามอะไรหน่อย หลานฉันไปโดนอะไรมา มีรอยฟกช้ำ มอร์แกนทำเสียงดุใส่แอช
แอชตัน: ผม..........
ไอยา: หนูเดินป่ามาเเล้วลื่นค่ะเลยเป็นงี้ :)
ปู่มอร์แกน: เหอะ อยากกินข้าวบ้านชั้นไหมล่ะ แอชตันพยักหน้า มอร์แกนเดินเข้าบ้านก่อนจะเดินมาหาอีกครั้งยื่นกระดาษรายการของที่จะต้องซื้อ แอชขมวดคิ้วมองหน้ามอร์แกน
ปู่มอร์แกน: ฉันไม่ให้เธอนั่งอยู่เฉยๆรอกินฟรีหรอกนะมันต้องมีเเลกเปลี่ยน :)
แอชตัน: ผมไม่เคยไปซื้อของ..
ย่าโจเเอนน์: ไอยาไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ
ไอยา: ห๊า!!!! น.....หนู
แอชตัน: ครับผม มานี่ยัยถึกมาช่วยชั้นซื้อของเลยนะ หึๆ แอชตันลากไอยา
ไอยา: ม่ายยยยยย
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
หลังจากที่ซื้อของเสร็จ ไอยาแอชตันกลับบ้าน
บ้านปู่มอร์แกนกับย่าโจแอนน์
แอชตันนั่งเก้าอี้ดู ไอยา ปู่มอร์แกนและย่าโจแอนน์ ทำอาหาร
ไอยา: ย่าถามว่าอยากกินอะไร?
แอชตัน: อาหารไทยดิ
ไอยา: เอาอะไร? ล่ะ ส้มตำ ต้มยำ
แอชตัน: นี่ชื่ออาหารใช่ไหม ชื่อแปลกมากๆ (-,,-)
ไอยา: โว๊ะ นายนี่เดี๋ยวชั้นทำให้นายกินเอง ไอยาทำอาหารไทยเสร็จสรรพวางไว้บนโต๊ะที่แอชนั่ง
แอชตัน: คือ?
ไอยา: เรียกว่า ผัดไทย ดูปากฉันนะ ผัด....ไทย
แอชตัน: ฝัด ไทย
ไอยา: ลองกินดูอร่อยนะ เเอชใช้ส้อมตักเส้นผัดไทยใส่ปากเคี้ยวช้าๆ ก่อนจะทำตาโต
แอชตัน: อร่อยมากๆ แอชชม ไอยายืดอก
แอชตัน: ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะทำได้!!
ไอยา: อ้าว ไอ้นี้นิ!! แอชตันกินผัดไทยจนหมด
ปู่มอร์แกน: เดี๋ยวปู่กับย่าไปที่ร้านอาหารก่อนนะ ไอยาพยักหน้า ปู่มอร์แกนและย่าออกจากบ้าน เสียงสตาท์รถยนต์เลื่อนไปช้าๆจนไม่มีเสียง
ไอยา: ด......เดี๋ยวชั้นมานะ ไอยาทำหน้าเลิกลั่กรีบร้อนวิ่งขึ้นบันไดไป แอชตันนึกสนุกเเอบเดินตามขึ้นไป เห็นประตูห้องนอนไอยาเปิดเอาไว้เดินไปแอบดู เห็นไอยากำลังค้นหาอะไรสักอย่างดูท่าจะเป็นของสำคัญมาก
ไอยา: โธ่เว้ย อยู่ไหนเนี่ย ฉันจะตายอยู่เเล้ว โอ๊ะ!! เจอเเล้ว แอชตันตาโตไอยาหยิบกล่องบุหรี่!!!!! ไอยาคาบบุหรี่และจุดไฟแช็คเเละดูดควันอย่างเต็มที่ และพ่นควันอย่างสบายใจ
แอชตัน: ไอยา... แอชเรียก ไอยาหันมองเเอชสะดุ้งนิดๆ
แอชตัน: ไอยาเธอสูบบุหรี่เหรอ? ไอยาพยักหน้ามายอมรับ
แอชตัน: ทำไม?? เธอเเค่ 18 เองนะทำไมทำตัว......
ไอยา: ชั้นสูบตั้งนานล่ะ อย่ามาสอนฉัน!! ไอยาเดินหนีไปหน้าระเบียงห้องนอนก่อนจะสูดควันบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง
แอชตัน: ทำไมเธอสูบแล้วไม่พ่นเอาควันออกให้หมดล่ะ สูดเข้าปอดทำไม?
ไอยา: ฉันสูบเพื่อให้ตายไว้ๆ ไม่ใช่สูบเพื่อความสนุก และไอยาเงียบยืนสูบบุหรี่ต่อไป
แอชตัน: ชั้น....ขอสูบมั่งสิ ไอยาหันมองแอชก่อนจะยิ้มนิดๆ ยื่นบุหรี่ครึ่งมวนที่ตนสูบมาให้
แอชตัน: เธอสูบไปแล้วนิ
ไอยา: โทษที บุหรี่ยี่ห้อนี่มันแพงมาก ขืนให้คนที่สูบไม่เป็นอย่างนายสูบฉันเสียดายแย่ ;) แอชตันคาบบุหรี่และสูดควันเข้าไป ก่อนสำลักควัน ไอยาหัวเราะ
ไอยา: นายนี่มัน 55555555 ไอยาถอดเเว่นแล้วทำให้แอชเห็นความสวยที่ซ่อนในใต้เลนส์หนาๆของเเว่น
แอชตัน: เธอไม่ใสเเว่นก็สวยนะ :)
ไอยา: ถ้าจะชมฉันเพื่อจะขอบุหรี่อีกล่ะก็ฝันไปเถอะย่ะ
แอชตัน: น่ารักจริงๆนิ เคยมีแฟนยัง ไอยาส่ายหัว
ไอยา: ทำไมจะจีบฉัน??
แอชตัน: เเน่นอน เธอคิดไงล่ะ
ไอยา: นายต้องบ้าเเน่ๆ ที่มาชอบฉัน (-//-)
แอชตันค่อยรวบเอวบางๆของไอยาไว้ ไอยาหน้าเหวอ
แอชตัน: อายรึไง? ไม่เอาน่า มานี่ยัยถึก (^//^)
ไอยา: แกจะทำอะไรฉัน
แอชตัน: ทำแบบนี้ไง ;) ริมฝีปากแอชไอยาสัมผัสกันและค่อยๆบรรจงจูบกันอย่างช้าๆ ไอยาอ่อนระทวยในอ้อมกอดแอช แอชค่อยๆถอนจูบออกจากช้าๆ
แอชตัน: ไง เป็นไง ดูสิหน้าแดงใหญ่เลย
ไอยา: อืม
แอชตัน: จูบเธอเป็นของฉันเเล้วนะ
ไอยา: อืม
แอชตัน: เธอพร้อมจะเป็นของฉันรึยัง
ไอยา: อืม
แอชตัน: ไอยา เธอช่วยพูดคำอื่นนอกจากไอ้คำนี่ได้ไหม ฉันถามว่าเธอพร้อมที่จะเป็นของฉันรึ....... ไอยาดึงคอเสื้อแอชมาจูบปากอีกครั้งก่อนจะถอยปากออกแบบอายๆ
ไอยา: ก็บอกว่า "อืมไง" :)
แอช: อืม :)
ไอยา: อืม :) เเละทั้งสองคนก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชตันคบกับไอยาเรื่อยๆทั้งคู่อายุ 19
บ้านมาเรีย-ริชาร์ด
แอชตันพาไอยามาบ้านบ่อยมากจนไอยาเข้ากับทุนคนได้ดี
ไอยา: ป้ามาเรีย-ลุงริชาร์ด สวัสดีค่ะ ไอยาไหว้อย่างน้อบนอม
มาเรีย: สวัสดีจ๊ะ :)
ริชาร์ด: เเหมๆ กำลังคิดถึงบ่นกับมาเรียพอดี ริชาร์ดกอดไอยา
ลุค: ไอยาฉันก็คิดถึงเธอ มากอดที่สิ (>3<) ลุคเดินมาหาไอยา แอชตันดึงไอยากอดเเน่นเหมือนเด็กหวงของเล่น
แอชตัน: ไอยาแฟนฉัน ไอ้ลุค!!
ไมเคิล: ลุค นายหัดเเยกเเยะบางสิว่าตอนนี้ไอยาเป็นแฟนแอชตัน ไอยาจ๋า!! กอดเค้าเถอะเค้าน่ากอดกว่าไอ้ลุคอีกนะ (^3^) ไมค์อ้าเเขนลุคดึงผมไมค์
ลุค: ไอ้ไมค์หื่นเดี๋ยวตบผมร่วงเลย (-3-) ไอยา แอช อดขำลุคกับลุคและไมค์ที่แกล้งหยอกกัน
แอชตัน: ไมค์ ลุค ไป รร.กัน
ไมเคิล ลุค: ??
แอชตัน: ไปช่วยงานน่ะ
ไมเคิล ลุค: อ้อ(-0-)
~~~~~~~~~~~~~~~~
ที่หลังโรงเรียน
แอชตัน ไปช่วยอาจารย์ยกกระถางต้นไม้จัดสวน
แอชตัน: ชิรู้งี้ไม่น่าแอบโดดเรียนเลย (-3-)โดนทำโทษเลย
ไอยา: นายโดดเรียนซินะ (*^*) ไอยาดึงหูแอช
แอชตัน: โอ้ยยยยย เฮ้ยย ดึงหูฉันทำไมเนี่ยไอยา
ไอยา: แสบมากนะนายตั้งใจเรียนหน่อยเซ่ ปีนี้เราเรียนอยู่คนละห้องนะ ชั้นช่วยนายไม่ได้นะ!!
แอชตัน: ก็อาจารย์สอนน่าเบื่อนิ (-3-) ไอยาส่ายหัว ก่อนจะหยิบซองบุหรี่ยี่ห้อดันฮิวที่คุ้นเคยออกจากกระเป๋าสะพายใบเล็ก
แอชตัน: สูบอีกล่ะ มะเร็งจะถามหาล่ะ ไอยาทำหูทวนลมยืนสูบหน้าเฉยๆ ก่อนจะพ่นควันใส่หน้าแอช
แอชตัน: เมื่อไหร่เธอจะเลิกสูบสักที?
ไอยา: ทำไมรับไม่ได้เหรอ?
แอชตัน: ก็ไม่เชิง
ไอยา: เราคบมาตั้งปีหนึ่งใกล้สองปีวันเกิดนายเเล้ว ยังไม่ชินอีกรึไง แอชตันทำหน้ามุ่ย เเละเงียบ
ไอยา: งั้น.....ฉันจะลองพยายามลดล่ะกันนะ ขอตัวไปเข้าเรียนก่อนนะ ไอยากอดคอขโมยหอมแก้มแอชตัน ก่อนจะเดินเข้าห้อง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชตันนั่งเรียนหน้ามุ่ยทั้งวันเพราะเรียนคนล่ะห้องกับไอยา "นิ! นายขอนั่งข้างๆด้วยสิ?" แอชตันมองหน้าคนถามแบบเซ็งๆ
แอชตัน: นึกว่าใครยัยกิ้งก่านี่เอง
ทริซซี่: พูดดีๆจะตายม่ะ ทริซซี่กระแทกนั่งเก้าอี้เเบบอารมณ์เสีย
แอชตัน: หึ!!!
ทริซซี่: ????
แอชตัน: ไหนแก๊งเธอล่ะ? ไม่เห็นมีเลย
ทริซซี่: เรื่องของฉันน่ะ หล่อนหยิบหวีมาหวีผมบร์อนสวยของหล่อน
ทริซซี่: ไอยา ล่ะ ทริซซี่แสยะปากยิ้ม
แอชตัน: เรียนคนล่ะห้องน่ะ
ทริซซี่: คบกันเหรอ? แอชตันพยักหน้า
แอชตัน: นายนี่หล่อแฮะ!! ทริซซี่ยิ้มตาสีฟ้าเป็นประกาย
ทริซซี่: ฉันอยาก..... เสียงกริ๊งออดแอชตันออกจากห้องไม่สนใจ
~~~~~~~~~~~~~~~~
แอช: โหล ไอยาเธออยู่ไหนเนี่ยชั้นรอนานล่ะ แอชโทรหาไอยา(-*-)
ไอยา: โทษๆ ชั้นของจัดหนังสือที่ห้องอาจารย์อดัมก่อนน่ะ
แอช: โดนทำโทษรึไง (-*-)
ไอยา: อืมๆ แค่นี้นะอาจารย์มาล่ะ บาย (^^)
~~~~~~~~~~~~~~
ระหว่างที่แอชนั่งรอไอยา มีมือเล็กๆมาสะกิดหลังแอช
แอชตัน: หึ มาเเล้วสินะขอด่าให้หายเซ็งซะหน่อยเถอะ แอชตันหันมองแทนที่จะเป็นไอยากลับเป็นทริซซี่
แอชตัน: ยัยกิ้งก่ามีธุระอะไรกับฉัน? ทริซซี่ยิ้มไม่ตอบค่อยๆก้มเอามือจับหน้าแอช
ทริซซี่: ฉันชอบนาย ;) แอชเลิกคิ้วมองแบบงงๆ
แอชตัน: แต่ฉันไม่....อุ๊ป!!! ทริซซี่จูบแอชตันทันที
แอชตัน: เธอเล่นบ้าอะไร ห๊ะ!! แอชตันตะคอก ทริซซี่หัวเราะคิกคัก
ทริซซี่: ไง ไอยา ทริซซี่ทัก แอชรีบหันหลังมอง เห็นไอยายืนอึ้งอยู่ แอชหน้าชา
ไอยา: แอช...นายทำแบบนี้ทำไม? แอชตันวิ่งไปหาไอยาจับมือแต่ไอยาสะบัด
แอชตัน: เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่
ไอยา: มาตอนที่นายจูบทริซซี่ไง เชิญนายจูบกับทริซซี่ต่อเหอะฉันไม่กวนล่ะ ไอยาเดินหนีไป แอชตันวิ่งตาม
แอชตัน: ไอยา เธอฟังฉันนะ มันไม่ใช่อย่างที่เธอเห็น
ไอยา: เหรอ? เเล้วมันเกิดอะไรขึ้นนายจูบ
ทริซทำไมล่ะ อธิบายให้ฉันฟังที!!! ไอยาตะคอกใส่เสียงดัง
ไอยา: ทำไมเงียบล่ะ พูดมาสิฉันพร้อมจะฟังข้อแก้ตัวของนายนะ ถ้านายไม่เถียงเเสดงว่าสิ่งที่ฉันเห็นคือเรื่องจริง!!
แอชตัน: ใช่.....ฉันจูบกับทริซซี่จริง แต่....
เพี๊ยะ!!!! ไอยาตบหน้าแอช
ไอยา: รู้เอาไว้ซะ!!!! นายคือผู้ชายคนแรกที่ฉันตบหน้า และเป็นผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุดด้วย ไอยาเดินหนีแอช
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยา: ไอบ้า ไอ้บ้าแอช ฉันเกลียดแก!!!! ไอยาตะโกนสุดเสียงระบายความโกรธ เดินบนทางเท้าเปลี่ยวๆคนเดียว ทางจากโรงเรียนถึงบ้านไกลพอสมควร ไอยาจำใจเดินต่อไป สักพักไอยาเดินจนรู้สึกแปลกๆ ยิ่งเดินเหมือนยิ่งมีคนเดินตามห่างๆ ไอยาหันหลังไปมองพบว่าไม่มีอะไรเป็นถนนทางเปลี่ยวๆไม่มีแม้เเต่รถวิ่งผ่าน
ไอยา: แอช นายใช่ไหม อย่าเล่นแบบนี้นะชั้นกลัว ไม่มีเสียงตอบกลับมา ไอยาลุกลี้ลุกลนหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าโทรหาแอช
ไอยา: รับสิ แอช รับที!!!!
กรี๊ด!!!!!!!! จู่ๆผู้ชายคนหนึ่งกระชากไอยาจนโทรศัพท์ร่วง และเท้าผู้ชายเหยียบโทรศัพท์จนแตก
ไอยา: ปล่อยฉันนะ ปล๊อยยยยยยย ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย ไอยาตะโกนสุดเสียง ผู้ชายกระชากไอยาไปที่รถเก๋งสีดำติดฟิลม์ทึบ พยายามผลักไอยาเข้ารถเธอดิ้นสุดแรงจนสุดท้ายไอยาเข้ารถเก๋ง
ไอยา: ไม่!!!! ฉันไม่ไปช่วยด้วย ฮือๆๆๆๆๆๆผู้ชายเอามือปิดปากไอยา ไอยาพยายามตะโกนขอความช่วยเหลือ และดิ้นเต็มที่
ผู้ชาย: ถ้าเธอไม่อยากกลายเป็นศพก็นิ่งๆซะ ผู้ชายขู่เเละหยิบมีดสั้นมากรีดแก้มไอยาไป-มาเบาๆ
ผู้ชาย: ไหนดูซิ ว่าขนาดของเธอจะขนาดไหน มือผู้ชายล้วงเสื้อไปสัมผัสหน้าอกไอยา ไอยาดิ้นร้องไห้สุดชีวิต
ไอยา: ไม่ไม่ อย่า!!!! แอช แอช แอช ไอยาตะโกนเรียกแอชสุดเสียง เพล้ง!!!! เสียงกระจกข้างๆคนขับแตกดังขึ้น มีมือกระชากผู้ชายที่กำลังข่มขืนไอยาออกจากรถ ได้ยินเสียงเสียงต่อยเตะ และ เสียงผู้ชาย
ผู้ชาย: อย่าทำฉัน อย่าฆ่าฉัน ไม่!!!!!! อ๊าก!!!!!! แขนฉัน!!!!! ไอยานั่งตัวสั่นในรถ จนเสียงทุกอย่างเงียบ ไอยาค่อยๆออกมาจากรถเห็นร่างผู้ชายที่จะข่มขืนเธอเมื่อกี้กลายเป็นศพไปแล้ว เเขนขาฉีกกระจัดกระจายอยู่คนล่ะทิศล่ะทาง ตาเบิกโพลงบ่งบอกว่าก่อนตายเจออะไรที่น่ากลัวที่สุดก่อนตาย นอนจมกองเลือด ไอยาเอามือปิดปากหน้าซีด ข้างศพมีผู้ชายผมน้ำตาลเฮเซลนัท ตาสีเขียว ผิวขาวซีด ปากบางๆ ตัวสูง ยืนจ้องศพก็จะหันมองไอยา
ไอยา: นายเป็นใคร?? ผู้ชายไม่ตอบก่อนจะเดินมาหาไอยาช้าๆ ไอยาเผลอเดินถอยหลังหนี
ผู้ชาย: หึๆ เธอไม่เป็นไรใช่ไหม เสียงเข้มๆพูดไอยาส่ายหัว
ไอยา: นาย คือ??
ผู้ชาย: ฉันชื่อ แม็กซิม นะ เธอผมยาวสีน้ำตาลเหมือนฉันเลยนะ แม็กซิมเอามือหวีหัว จับผมไอยา
แม็กซิม: ส่วนสีตา..... แม็กซิมค่อยๆเอามือถ่างตาไอยาให้กว้างขึ้น
ไอยา: โอ๊ย!!!!! เจ็บ!!
แม็กซิม: สีเขียวเอเชียอย่างเธอมีตาสีเขียวด้วยเหรอ แล้วเธอชื่อะไร?
ไอยา: ฉันไอยาเป็นลูกครึ่งน่ะ
แม็กซิม: ยินดีที่รู้จักนะไอยา ฉันขอตัว แม็กซิมเดินโบกมือลาไอยา
ไอยา: ด......เดี๋ยว!! แม็ก
แม็กซิม: หืม? แม็กซิมเอียงคอมองไอยา
ไอยา: ขะ ขอบใจนะ ทะ ที่ช่วย
แม็กซิม: เก็บความขอบคุณเธอไปซะ เพราะสักวันเธอจะต้องมีประโยชน์กับฉัน เธอนี่เเปลกเห็นฉันฆ่าคนเเล้วไม่กลัว ไอยามองที่ศพผชที่จะพยายามข่มขื่นเธอแบบเฉยๆเเล้วยิ้มน้อยๆให้แม็กซิม
ไอยา: มันสาสมแล้วที่ทำกับฉันแบบนี้ ;) แม็กซิมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะโบกมือลา
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาๆ ตื่นได้เเล่วนะ ย่าโจแอนด์เขย่าตัวไอยา
ไอยา: ค่ะ มีไร ไอยาค่อยๆลุกบิดขี้เกียจมองหน้าย่าโจแอนด์
ย่าโจแอนด์: แอชมาหาน่ะ ไอยาพยักหน้าและเดินลงมาข้างล่าง เห็นแอชตันคุยกับปู่มอร์แกนอย่างสนุกสนาน แอชเหลือบมองไอยาที่ยืนอยู่ตรงบันได
แอชตัน: ไอยา!! แอชเดินมากอดหน้าไอยาร่างไอยาแนบชิดอกแอช
แอชตัน: ทำไมไม่รับโทรศัพท์ห๊ะ!! ยัยโง่!!
ไอยา: มือถือพัง ไอยาพูดห้วนๆใส่
แอช: หยุดประชดได้แล้ว!! รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนยัยทึ่ม!! แอชพูด ไอยาเหลือบเห็นปู่มอร์ริส เธอพลักแอชออก
ย่าโจแอนด์: ตามสบายเลย เดี๋ยวปู่กับย่าไปซื้อของก่อน โจแอนด์เปิดโอกาส เเละพยายามดึงปู่มอร์ริสออกจากบ้าน
แอช: อ่ะ ฉันให้ แอชยื่นช่อดอกเดซีสีขาวให้ไอยา
ไอยา: นายคิดว่าช่อดอกไม้ช่อเดียวจะทำให้ฉันหายโกรธเหรอแอชตัน มันไม่พอหรอกนะ ไอยาพูดเล่นตัว
แอชตัน: เธอมากับฉันสิถ้าดอกไม้ช่อนี้ไม่ทำให้เธอหายโกรธ ;)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยา: ถึงยังเมื่อไหร่จะถึงเนี่ย ไอยาจับมือแอชเเน่น เพราเธอถูกผ้าปิดตา แอชค่อยๆพยุงไอยาเดินมาเรื่อยๆ จนหยุดเเละค่อยๆเปิดผ้าที่ปิดตาไอยาออก
ไอยา: สวยจัง เธออุทาน และยิ้มกว้างภาพตรงหน้าเธอมีทุ่งดอกไม้เดซีสีขาวบริสุทธิรอบๆตัวเธอกับเเอช ไอยาหันมามองแอชเห็นแอช นั่งคุกเข่า
แอชตัน: แต่งงานกันนะ.... แอชพูดพร้อมสวมแหวนนิ้วนางข้างซ้ายให้ไอยา เป็นแหวนสลักชื่อว่า "แอชตัน❤️ไอยา" ไอยายิ้มที่
ไมเคิล: ยินดีด้วยนะไอยา ไมเคิลแสดงความยินดีก่อนจะโอบไหล่ไอยาที่อึ้งอยู่
ลุค: แหวนนี่แอชมันตั้งใจสลักชื่อเธอกับมันทั้งคืนเลยนะ ลุคยิ้ม ไอยาพูดไม่ออกแอชลุคขึ้นมากอดไอยา มือข้างซ้ายแอชประสานมือไอยาแหวนทั้งสองวงแนบชนิดกัน
ไอยา: ฉันรักนายแอชตัน ไอยายิ้มทั้งน้ำตา แอชค่อยๆเกยค้างไอยาและก้มลงจูบปากบางๆของไอยา ท่ามกลางเสียงเฮ้ของไมเคิลและลุค
แอชตัน: พรุ่งนี้วันเกิดฉันนะ แอชยิ้ม
ไอยา: ฉันไม่ลืมวันเกิดนายหรอกนะ ไอยาหยิกแก้มแอชตันพร้อมดึงคอเสื้อมาหอมแก้ม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
บ้านริชาร์ด
ริชาร์ด: แอชมาหาลุงหน่อย ริชาร์ดพูดเสียงเข้มใส่แอช
แอชตัน: ว่าไงครับลุง
ริชาร์ด: พรุ่งนี้วันเกิดเธอสินะ แอชตันพยักหน้าแอชวางหนังสือเรียนลงมองหน้าริชาร์ด
ริชาร์ด: ลุง....ไม่อนุญาตให้เธอไปไหนทั้งนั้นอยู่แต่บ้านนะ ริชาร์ดสั่ง
แอชตัน: ทำไม..
ริชาร์ด: พรุ่งนี้เธออายุครบ 20 เธอจะเป็นไฮยาซิสต์เต็มตัวและเธอจะคลั่งอาจจะไปไล่ฆ่าคนแถวนี้
แอชตัน: แต่...พรุ่งนี้ผมต้องไปเรียนนะแถมสอบด้วย
ริชาร์ด: ไม่ต้องเดี๋ยวลุงโทรลาว่าเธอไม่สบาย
แอชตัน: แต่ผมสัญญากับไอ.....
ริชาร์ด: แล้วถ้าเธอเผลอฆ่าเธอล่ะ!! เธอจะรับผิดชอบไหวมั่ย!! พรุ่งนี้ไม่ว่าจะยังไงก็อย่าออกจะไปไหนจนกว่าจะผ่านพ้นพรุ่งนี้ ริชาร์ดสั่ง
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชตันค่อยๆลุกจากที่นอนช้าๆ วันนี้เป็นวันเกิดอายุ 20 เเท้ๆแต่ทำไมไม่มีความสุขเลย แอชตันมองนาฬิกาแขวนผนัง เที่ยงครึ่ง!! ฝนตกหนักมากวันนี้จนแทบไม่รู้เลยว่านี่ตอนเที่ยงครึ่งเเล้วฟ้าครึ้มสีเทา
แอชตัน: ฝนตกงี้ดีเหมือนกันฉันจะได้ไม่ต้องเจอไอยา แอชตันเดินเข้าห้องครัวเปิดตู้เย็น แอ๊ด!!! เสียงฝีเท้าใครสักคนดังขึ้นแอชชะงัก ก็จะวิ่งมาดู พบแต่เพียงหยดน้ำบนพื้นลากจนถึงใต้บันได
แอชตัน: ใครน่ะ แอชพูด และค่อยๆเดินไปที่บันไดช้าๆ
แอชตัน: ฉันถามว่าใคร!!! แอชตะคอก ร่างปริศนาค่อยๆก้าวออกมา แอชท่าทีผ่อนคลายลงก่อนจะยิ้มนิดๆ
ไอยา: ฉันเอาผัดไทยมาฝาก เห็นลุคบอกว่านายป่วยฉันกะว่าจะมาดูแลนาย ตัวไอยาเปียกไปทั้งตัว ยื่นกล่องผัดไทยให้แอช
แอชตัน: กำลังหิวพอดี ขอบใจนะแอชรับ
ไอยา: เป็นไงบ้าง ปวดหัวไหม ไอยาเอามือมาจับหน้าฝาก แก้ม คอ แอชและพูดเสียงอ่อนโยน
แอชตัน: ไอยาเธอกลับไปได้ล่ะ แอชเดินหนี
ไอยา: เฮ้ย ไรว่ะพึ่งมาจะไล่ฉันกลับ ไอยาวิ่งไปจับมือแอช
แอชตัน: ไปกลับบ้านไปซะ แอชพูดและเเกะมือไอยาออก
ไอยา: แต่นี้ฝนยังตกอยู่เลย นายจะให้ฉันเดินตากฝนเหรอแอช? แอชมองไปที่หน้าต่างฝนไม่มีท่าทีจะหยุดตกซักที
แอชตัน: ได้ เธออยู่ไปก่อนแต่ถ้าฝนหยุดตกเธอรีบไปซะ เข้าใจ แอชพูดไอยาพยักหน้า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เสียงไอยาหัวเราะกรี๊ดกร๊าดในห้องน้ำลั่นบ้าน จนแอชรำคาญกดเปลี่ยนช่องทีวีรัวๆ แกรก!! เสียงรีโมทหักเป็นสองท่อนแอชหน้าเสีย "ฉันสวยไหมแอช"ไอยาลงมาในชุดเดสสีขาวคลุมข้อเท้าสีขาว "ไอยานี่มันชุดของน้ามาเรียนะถอดออกซะ!!"แอชตันสั่ง ไอยาส่ายหัว "อย่างกไปหน่อยเลยน่าใส่แปบเดียวเอง"ไอยาเถียงและเดินกรีดกรายเหมือนเจ้าหญิงหยุดตรงหน้าแอชตันก่อนจะย่อส่ายบัว "เจ้าชายแอชตันได้โปรดเต้นรำกับฉันด้วย"ไอยาพูดเสียงหวาน แอชขำ "ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ ไอยา....."แอชสั่งไอยาเดินคอตกไปเปลี่ยนชุดอย่างว่าง่าย "นี่ ถ้าฉันตายฉันจะได้ใส่ชุดสวยๆแบบนี้ไหม"ไอยาพูดประชดหันมายิ้ม แอชทำหน้าตกใจก่อนจะยิ้ม "เอาสิถ้าเธอตาย ฉันจะขอน้ามาเรียให้"แอชตันยิ้ม ไอยาขึ้นไปเปลี่ยนชุด
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เธอไม่ไปเรียนเหรอ"แอชพูดกับไอยาที่นอนหนุนตักแอช "ไม่อ่ะ ฉันเป็นห่วงนาย รู้ไหม ลุคบอกกับฉันว่านายป่วย ฉันวิ่งออกจากร.ร. มาที่บ้านทำผัดไทยให้นายเลยนะ แถมฝนตกอีกต่างหาก-3-"ไอยาบ่น "ทำขนาดนี้ เธอหลงรักฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเเล้วสินะ"แอชตันพูดหัวเราะ "นี่ เงียบจัง พูดหน่อยสิ"แอชขยี้ผมยาวสีน้ำตาลของไอยา "คบกันจนจะครบสามปีล่ะนะ สอบเสร็จก็จบล่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไร?"ไอยาพูด "เป็นภรรยาฉันไง"แอชตันพูดก้มหน้าเอาปลายจมูกขยี้ปลายจมูกไอยา "ฉันรักนายมากนะแอชตัน รักจนถึงขั้นถ้ารู้ว่านายไปมีคนอื่นฉันคงจะอยู่ไม่ได้และคลั่งมากแน่ๆ"ไอยาพูดเสียงอ่อย แอชตันหยุดมองหน้า "ยัยบ้าเอ๊ย ฉันมีแค่เธอเท่านั้นหล่ะน่าอย่าคิดมากสิ"แอชพูดปลอบใจแฟนสาว "นายไม่เข้าใจฉันหรอก"ไอยาพูดมือเล็กๆจับข้อมือแอช "ฉันอ่านแววตายัยทริซซี่ออกนะ หล่อนจ้องจะงาบนาย"ไอยามองหน้าแอช "นี่ถ้าฉันไม่รักเธอจริงฉันคงไม่สลักชื่อแหวนคู่หรอกนะ"แอชตันถอดแหวนทองแดงออกมาให้ไอยา "ข้างในแหวนของฉันจะสลักคำว่า Iya❤️Ashton ส่วนของเธอ สลักว่า Ashton ❤️ Iya"แอชตันพูดแววตาของแอชสะท้อนเป็นเงาไอยา "ทำไมแหวนชั้นเป็นเงิน ของนายเป็นทองแดง?"ไอยาถาม "เธอเป็นมนุษย์ใส่เงินได้นิ แต่ฉันไม่ใช่ขืนใส่มีหวังมีรอยไหม้เเน่"แอชตันพูด "จริงด้วยนายไม่ใช่มนุษย์ธรรมดานี่นา 55555"ไอยาพูดมองซ้ายขวา "รีโมททีวีล่ะฉันจะเปลี่ยนช่อง"ไอยาพูด "ฉันเผลอกดแรงไปหน่อยนะ-.,-"แอชพูด "ปุ่มยุบเหรอ มาเดี๋ยวซ่อมให้"ไอยาพูด "มันหักเป็นสองท่อนน่ะ -..-"แอชพูด "รุนแรงไปนะนายรีโมทออกจะหนา" ไอยาลุกไปดูที่กระจก "ฝนหยุดตกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"ไอยาเกาหัวหันมาถามแอช "ถามฉันแล้วฉันจะถามใครต่อล่ะฟ่ะ-.,-" "แอช ไปบาร์กัน วันเกิดนายต้องฉลอง"ไอยายิ้ม "อย่าหาเรื่องไปดื่มเหล้าสูบบุหรี่เชียวนะ"แอชพูด "นี่ก็เลิกเวลาร.ร.เลิกเเล้วนิ ทำไมลุคกับไมค์ไม่มา ไอยามองนาฬิกา เสียงรถยนต์ดังขึ้น "มาเเล้ว"ไอยาเดินเปิดประตูบ้านรอรับ "ไอยา!!! เธอมาได้ไงกลับบ้านไปซะ!!"ลุคสั่ง ไมเคิลดึงข้อมือเล็กๆไอยา "ปล่อย!!!!!"ไอยาสะบัด "พวกหมาป่านี่เเรงเยอะชะมัด!"ไอยาพูด "ฉันขอเอาแอชไปสังสรรค์นะ"ไอยายิ้ม "ไม่ได้!!!"ลุค ไมเคิล พูดพร้อมกัน "ทำไม?"ไอยาพูด "ไมค์พูดสิ"ลุคเกี่ยง "อ้าว ไอ้นี่โยนเลยนะ"ลุคพูด "มันป่วย ไงเลยไม่อยากให้ไป"ลุคพูด "ป่วย? ทำไมแอชไม่บอกฉัน"ไอยาพูดทำหน้างง "เธอจะรีบไปทำไม นี่พึ่งหกโมง ไปช่วยเปิดบาร์ไง"ไมเคิลพูด "กว่าแอชจะอาบน้ำเเต่งตัวอีกล่ะ สองทุ่มบาร์เปิดพอดีน่ะ" ไอยาพูด "ถ้านายกังวลนายไปกับฉันไหม ลุค ไมค์!!"ไอยาพูดเสียงไม่พอใจ ที่ลุคไมค์พูดจาทำหน้าอึกอัก "ฉันมาแล้ว"แอชพูดโน้มตัวมากอดคอไอยา "ไปด้วยกันไหม"แอชชวน "ไปไม่ได้น่ะสิ ถ้าพวกฉันไปนายจะไปเที่ยวกับหล่อนยังไง ใครจะโกหกพ่อแม่ฉันล่ะ"ลุคพูด "นั่นสิฉันลืมซะสนิทเลย"แอชยิ้มเเหยๆ "ไอยา มาเอาของกับฉันหน่อยสิ"ไมเคิลชวน ไอยาเดินตาม
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาเดินตามไมเคิลมาเรื่อยๆ จนไมเคิลหยุด "นายมีอะไรกับฉันรึเปล่าไมค์?"ไอยาถาม ไมเคิลไม่ตอบก่อนจะหยิบผ้าหนาๆเก่าๆยัดใส่มือไอยา "ผ้านี่ห่อมีดพกนี่นา"ไอยาพูดหยิกมือเงินพกเล็กๆสั้นๆที่ตกแต่งลวดลายอย่างสวยงามขึ้นมา "ถ้าแอชทำอะไรเธอใช้มีดนี่นะ"ไมเคิลพูด "แล้วแอชจะทำอะไรฉันล่ะ "ไม่จำเป็นต้องรู้ รู้เเต่ว่าถ้าแอชทำร้ายเธอๆใช่มีดเล่มนี่นะ"ไมเคิลยิ้มนิดๆ "นายเป็นห่วงฉันด้วย"ไอยามองหน้า "แหงสิ เธอเหมือนคนในครอบครัวฉันล่ะนิ"ไมเคิลพูดเสียงอ่อนโยน ไอยาอ้าเเขนจะกอดไมค์ แต่ไมค์ถอยห่าง "วางมีดลงก่อนได้ไหมอย่าลืมสิว่าฉันเป็นหมาป่า" ไอยาหัวเราะก่อนจะเก็บมีดสั้นใส่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ และกอดไมเคิล
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ไอยาจูงมือแอชเข้าบาร์ "นี่เหรอที่เธอเรียกว่าดี"แอชตันพูด "นี่แหละสำหรับฉันที่นี่ดี แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดไง ที่นี่มีเพลงคันทรีฉับชอบ ที่สำคัญ...." ไอยาเดินไปที่เคาทร์เตอร์ "เหมือนเดิมสองที่"ไอยาสั่ง เป็นเบียร์แก้วใหญ่สองแก้ว ไอยายื่นแก้วหนึ่งให้แอช และกระดกดื่มไม่สะทกสะท้านเหมือนดื่มน้ำเปล่า "เพราะเขารู้ไงว่าฉันจะดื่มอะไร"ไอยาพูด "แอช เธอนี่มัน..."แอชพูด "เชิญด่าฉันตามสบายใจ ฉันไม่ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของนาย ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ"ไอยาพูดก่อนจะเดินไป แอชนั่งเอานิ้วคนเบียร์ในแก้ว จู่ๆแอชรู้สึกหัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระเต้นออกจากอก แอชฟุบที่โต๊ะ สีหน้าบ่งบอกว่าเจ็บปวด เหงื่อไหลท่วม แอชตันฝืนลุกเดินออกจากร้าน บรรยากาศในร้านบิดๆ เบี้ยวๆ เสียงทุกอย่างดังเข้าในหูแอช แอชฝืนเดินจากบาร์สำเสร็จ ร่างผลุบกับพื้นหญ้าและพยายามลุกเดินจนถึงรถ มือล้วงกระเป๋าหยิบกุญแจ แอชหายใจถี่ขึ้น ก่อนจะเงยหน้ามองพระจันทร์ "เดี๋ยวสิ ยังไม่เที่ยงคืนเลย อย่าพึ่ง!!"แอชพูดเปิดประตูรถปิดเสียงดัง บรรยากาศรอบๆตัวเงียบสงบจนได้ยินเสียงหัวใจแอชเต้น "โอ๊ย!!!!!!!!!! อ๊ากกกกกกกกกก" แอชร้องอย่างเจ็บปวดความรู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วร่าง และรู้สึกร่างกายร้อนเหมือนกระดูกจะละลาย "แอช!!!! เปิดประตู แอช ได้ยินฉันไหมแอช แอชชชชชชชชชล"เสียงไอยาพูดมือตบกระจกรถมือพยายามเปิดที่งัดประตู แอชดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด "แอชเป็นอะไร เปิดสิว่ะ ล็อกทำไม!!"ไอยาพูดและรู้สึกใจคอไม่ดี "ออกไป ไปให้พ้น!!!!"แอชตันตะคอก "แอชแกเป็นบ้าอะไรว่ะ!!!!"ไอยาตะคอกกลับ แอชยังร้องโอดโอย เพล้ง!!!!!!! เสียงกระจกแตกดังสนั่นมือเล็กไอยาคว้านหาช่องปลดล็อกเปิดประตู พอเปิดได้ไอยาเขย่าตัวแอชพลางเอามือตบหน้าเบาๆ "แอช เฮ้ แอช นี่ฉันอยู่นี้เเล้วแอช ได้ยินไหม"เสียงไอยาสั่นคลอนเหมือนใกล้จะร้องไห้ แอชตาค่อยๆปิดลง ลมหายใจอ่อนลง ใจเต้นเบาลง เบาลง "อ.....แอช ไม่ อย่าหลับนะ แอช!!!!!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชค่อยๆลืมตาสะลึมสะลือรู้สึกตัวเบาๆ แหมะ!!! เสียงหยดน้ำตกใส่หน้าแอช แอชอยู่ในอ้อมกอดไอยา ไอยากอดแอชแน่น "ไอ......"แอชตันพูดเสียงแหบๆ "ไอ้บ้า นายเป็นไรว่ะ ฉันทั้งด่าตบหน้า เขย่าตัวนายยังไม่ตื่นเลย รู้ไหมฉันเป็นห่วงนายมากแค่ไหนฉันนึกว่านายตายแล้ว ดีนะที่มือถือพังไม่งั้นฉันโทรบอกคนอื่นแล้ว ถ้านายตายฉันจะแก้ตัวยังไง จะให้บอกว่า นายกินเบียร์แล้วตายรึไง ฮึก...."ไอยาพูดสะอึกสะอื้น "กระจกรถแตก!!!" แอชรีบพูด "ไอ้บ้ายังจะมีหน้ามาห่วงกระจกรถอยู่อีก"แอชแกะอ้อมกอดไอยา เดินเซๆออกมาข้างนอกรถ ไอยาเดินตาม "ไปไหน มานี่ก่อน แอช......"ร่างเล็กๆไอยาถูกแอชกอด "ขอบคุณนะที่ห่วงฉัน"แอชพูด "นายหลอกให้ฉันเดินมาแล้วถูกนายกอดเหรอ-.,-"ไอยาพูด "เซ็งว่ะ วันนี้วันเกิดนายแท้ๆมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ไม่สนุกเลย" ไอยาถอนหายใจ "อยากไปที่สนุกๆไหม่ล่ะ"แอชตันถาม ไอยาพยักหน้า "งั้น มาช่วยเก็บกวาดเอาเศษกระจกออกจากรถฉันเดี๋ยวนี้ยัยตัวแสบ"แอชพูดลากคอเสื้อไอยา "เห้ยยย ที่ฉันทำฉันเป็นห่วงนายนะเว้ยT^T"ไอยาแกล้งทำเสียงอ่อย แอชตันหัวเราะ ทั้งสองช่วยกันเอาเศษกระจกออกและหยอกล้ออย่างสนุก หลังจากนั้นแอชขับรถออกจากบาร์ไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"แอช นายพาฉันมาที่นี้ทำไม?"ไอยาถาม "ก็เธอชอบที่นี้ไม่ใช่เหรอ"แอชตันตอบ ก่อนจะจูงมือไอยาเดินเข้าไปใจกลางทุ่งดอกเดซีสีขาวบริสุทธิ์หลายดอกจนนับไม่ถ้วน "หืม มือเธอ...."แอชยกมือไอยาขึ้นมาดู เป็นเเผลเลือดไหล "ก็.....แถวนั้นไม่มีก้อนหินนิฉันเลยชกกระจก"ไอยายิ้มแหยๆ "เธอมันบ้า -..-"แอชพูด "ฉันเป็นห่วงนายนิ กลัวนายตายด้วย-.,-"ไอยาพูด แอชเอาผ้าเช็ดหน้าพันมือที่มีแผลไอยา "ผูกเบาๆหน่อยดิ เจ็บนะ"ไอยาบ่น "หึ ตอนชกไม่เห็นเจ็บทีงี้ร้องบ่นงุบงิบ"แอชตันยิ้ม "เอ๊ะ.."ไอยาจะพูดต่อแต่แอชจูบ "อืม...... แอช........อืมมมมม" มือหนาๆของแอชที่จับเอวไอยาค่อยๆเลื่อนมาปลดกระกระดุมเสื้อแขนยาวลายสก็อตช้าๆ แล้วปล่อยทิ้งลงพื้นมือแอชค่อยๆลูบหน้าอกไอยาและบีบอย่างเบามือ "อ๊ากซ์........"ไอยาครางในคอเบาๆ แอชตันบีบเคล้นหน้าอกไอยาจนหน่ำใจแล้วมือเลื่อนลงมาข้างล่างกำลังปลดกระดุมกางเกงไอยาแต่ไอยาเอามือจับห้ามไว้ แอชถอนปากออกแล้วมองหน้า "ทำไม" "ฉันอาย •////•"ไอยาหน้าแดง แอชตันยิ้ม "ถอดเสื้อฉันให้หน่อยสิ"แอชตันพูด มือไอยาค่อยๆเลิกเสื้อแอชขึ้นแบบเกร็งๆมือสั่นหน้าเเดง "หึ เก่งเรื่องดื่ม เรื่อง สูบ แต่เรื่องนี้อ่อน กระจอกว่ะไอยา"แอชตันกวนประสาทไอยา "เออ เรื่องนี้ไม่เคยนิ -//- อ่ะเสร็จล่ะ"ไอยาถอนหายใจเมื่อแอชเปลือยท่อนบน มีกล้าม มีซิกแพคแบบพองามไม่น่ากลัว "ใครบอกล่ะ ปลดกระดุมให้หน่อยสิ"แอชพูด "นายจะมากเกินไปล่ะ -.,-"ไอยาท้วง "ไม่ถอดให้แปลว่าเธอพร้อมใช่ไหม" "พร้อม ว้าย!!!!"แอชตันกดร่างไอยานอนลง และจูบที่ซอกคอไอยามือถอดกางเกงไอยา เหลือแค่กางเกงในลายลูกไม้สีขาว แอชเอามือลูบแล้วถอดออกช้าๆ ไอยาหลับตาปี๋ แอชถอดกางเกงตัวเองและงัดน้องชายค่อยๆดันเข้าช้าๆและค่อยๆโยกเอว "อาาาาา"แอชคราง แล้วโยกเเรงขึ้น แรงขึ้น ร่างไอยาสั่นตามแรกโยกของแอช "อ...แอช อ๊ากซ์ แอช ตรงนั่นแหละ อืมมมมม"ไอยาคราง เม้มปากแน่น "ไอยา ฉันรักเธอนะ"แอชพูดพร้อมครางเล็กน้อย ก่อนจะถอนน้องชายออก ใช้ลิ้นเลียท้องน้อยลากลงมาจนถึงน้องสาวไอยาเอามือดันหัวแอชให้ออกห่าง แอชตันยิ้มผลักมือไอยาออก และสอดมือล็อคเอวไอยา แอชตันก้มหน้าไปค่อยใช้ลิ้นลากตรงน้องสาว ไอยาครางพยายามถอยออกแต่มือแอชตันล็อกไว้เเน่นทำให้ไอยาดิ้นไม่หลุด "แอช นายก.........แกล้งฉัน อ๊ากซ์"ไอยาพูดเสียงสั่นและคราง "โอ้ยยยยย!!!"แอชถอยออกมาเอามือกุมหัว "แอช นายเป็นไร"ไอยาลุกขึ้นแต่งตัวลวกๆนั่งข้างๆเขย่าตัวแอช ไอยาสังเกตว่าแอชเปลี่ยนไปกำลังจะเปลี่ยนร่างเป็นหมาป่า ไอยารีบเดินถอยหลังออกมา แอชกลายเป็นหมาป่าไฮยาซิสต์ค่อยๆเดินมาหาไอยาช้าๆ แววตาดุดัน ดุร้าย "แอช นี่ฉันไอยาไง จำได้ไหม"ไอยาพยายามอธิบาย แต่แววตาแอชไม่มีท่าทีจะอ่อนโยนลง กลับมองไอยาเป็นกวางที่เตรียมพร้อมจะฆ่าให้ตาย "แอช ไม่นะแอช นายจำฉันไม่ได้จริงๆเหรอ"ไอยาพูดเสียงสั่น ตาสีเขียวของไอยาจับจ้องที่แอชที่ค่อยๆเดินตามช้าๆ ไอยาค่อยๆเดินถอยหลังหนีไปเรื่อยๆ ตุ๊บ!!! ร่างไอยาล่มนั่งกับพื้น แอชในร่างหมาป่าวิ่งมาหาไอยา ไอยารวบรวมสติขว้างฝุ่นดินใส่หน้าแอช แอชสลัด จามเจ็บตา ระหว่างที่แอชเผลอไอยาลุกขึ้นหนีสุดชีวิตคว้ามีดเงินที่ไมค์ให้ "ช่วยด้วย ช่วยด้วย!!!!"ไอยาวิ่งส่งเสียงขอความช่วยเหลือ พลั่ก!!! ร่างไอยาล้มอย่างเเรงแอชตะบบจากด้านหลัง หน้าไอยากระแทกกับพื้น นอนคว่ำขัดขืนไม่ได้ ฉัวะ!!! เสียงเล็บที่แหลมคมตะบบข่วนหลังไอยาเต็มแรง "กรี๊ดดดดดดดดดดด"ไอยากรี๊ดร้อง "แอช หยุดนะ หยุดสิ ฉันเจ็บ ฮือๆ"ไอยาพูดน้ำตาไหลด้วยความเจ็บ แอชยังคงกัด ฉีกเนื้อ ข่วน แผ่นหลังไอยาไม่ปราณี เลือดไหลทั่วแผ่นหลัง แผลลึกเหวะวะจนไม่เห็นผิวสีนวลของไอยา ความเจ็บเเล่นเข้าสู่สมอง ไอยาพยายามเอือมไปหยิบมีดเงินที่อยู่ไม่ไกลมาก....... "อั๊ก!!!"เสียงร้องสุดท้ายของไอยาดังขึ้น แอชกัดเข้าที่ซอกคอ ก่อนจะสลัดอย่างแรงเลือดไหลเหมือนก็อกน้ำที่เปิดไว ไอยาหน้าซีดเริ่มหายใจลำบาก และหายใจช้าลง น้ำตาคลอเบ้า สติเริ่มหลุดลอย ตาไอยามองที่ดอกเดซีเลือนๆ ตาเริ่มปิด หัวใจเต้นช้าลงช้าลง เสียงกรีดร้องของไอยาเงียบสงบลง มีเพียงแต่แอชตันในร่างไฮยาซิสต์ที่ยังคลั่งกัดคอไอยาอยู่
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชค่อยๆลืมตาสีเขียวทองของแอช รู้สึกเหมือนสูญเสียความทรงจำ ปวดหัว แอชเอามือลูบหน้าตาตัวเองรู้สึกมีน้ำเหนอะๆเลยแบมือดูพบว่าเป็นรอยเลือด ที่ฝ่ามือและตามลำตัว กลิ่นคาวเลือดเต็มตัวแอช จนแอชสะอิดสะเอียนมองรอบข้างไม่มีร่างไอยาแล้วนึกถึงคำที่ริชาร์ดพูด "ไอยา!!!!!"แอชตะโกนสุดเสียง ใจกระวนกระวาย รู้สึกใจคอไม่ดี แอชใส่กางเกงเดินตามหา แอชวิ่งตะโกนเรียกชื่อไอยาเสียงดัง "ไอยา ไอยา ไอยา ไอยา!!!!"แอชยังตะโกนเรียกชื่ออยู่นานจนกระทั่ง เห็นร่างไอยานอนจมกองเลือดผมปิดหน้า แผลแหวะวะเต็มหลัง และคอ "ไอยา ไอยา!!!!!"แอชตะโกนเรียกชื่อ นั่งกอดร่างไอยา "ไอยา นี่ฉันเองแอช ไอยา เฮ้ ไอยา"ไอยาพูดเอามือตบหน้าเบาๆ แอชตันเอาหูแนบกลับหัวใจ น้ำตาแอชเริ่มไหลออกมา "ไอยา ได้โปรดอย่าพึ่งเป็นอะไรตอนนี้ ฉันยังอยากอยู่กับเธอนะ"แอชหยิบมือเย็นๆไอยามาแนบกับหน้า แอชตันมองหน้าไอยาที่แน่นิ่งหน้าซีด แล้วร้องไห้ก่อนจะพยายามควบคุมสติอุ้มร่างไอยาเดินออกจากทุ่งเดซีที่เปื้อนเลือดของไอยา
~~~~~~~~~~~~~~~
"เปิดประตู เปิดที!!!!"แอชตะโกนเสียงดังลั่น แอ๊ดดดดดด เสียงไมค์เปิดประตู เห็นแอชมีเลือดเต็มตัวไม่ใส่เสื้ออุ้มร่างไอยาใส่เสื้อแอชตัวโข่งๆ "ไอยา!!!" ไมค์ตะโกนสุดเสียงด้วยความตกใจ "รีบเรียกลุงริชาร์ดเร็วเข้า!!!!"แอชสั่งไมค์ไม่รีรอให้แอชสั่งซ้ำสอง รีบวิ่งไปหาริชาร์ด แอชวิ่งตาม ริชาร์ด มาเรีย ลุค เดินมาหาแอช ริชาร์ดวิ่งมาจับชีพจรไอยาก่อน "เธอตายแล้วล่ะ"ริชาร์ดพูดเสียงเรียบๆ บรรกาศในบ้านดูเศร้าสลดทันที เพี๊ยะ!!!!!! ริชาร์ดตบหน้าแอชอย่างแรง "ฉันเตือนเธอเเล้ว นายนี่มันตัวปัญหาจริงๆ"ริชาร์ดพูดแล้วแย่งร่างไอยาออกจากแอช "ลุงจะเอาร่างไอยาไปไหน?"ไมค์ถาม "ไปเย็บแผล แล้วเผาไง มาเรียเธอไปล้างตัวไอยานะเดี๋ยวฉันจะไปเตรียมเครื่องมือ"ริชาร์ดสั่ง "ผมล่ะ"แอชถาม "ตัวปัญหาอย่างเธอนั่งรออยู่นี้เถอะ!!"ริชาร์ดพูดก่อนเดินจากไป
~~~~~~~~~~~~~~~~~
แอชเดินมาหามาเรียนั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำกำลังควักน้ำล้างคราบเลือดออกจากร่างไอยาน้ำในอ่างเป็นสีแดงเพราะเลือดไอยา "ผมอยู่ด้วยนะ"แอชพูดเสียงอ่อย "เอาสิ"มาเรียตอบพลางเอาฟองน้ำถูตัวไอยาอย่างอ่อนโยน "ผมฆ่าเธอ ผม...."แอชเบือนหน้าหนี มาเรียไม่พูดอะไร "แอชช่วยมานั่งจับไหล่ไอยาที ป้าจะหยิบแชมพูสระผมให้เธอ"มาเรียสั่ง แอชทำตาม "แน่ใจเหรอว่าจะจับด้านหน้า จับด้านหลังเถอะ" "ไม่เป็นไรครับ"แอชพูด มาเรียเดินออกจากห้องน้ำ แอชจับไหล่ไอยาให้อยู่ในท่านั่ง ตามองใบหน้าที่ซีด ตาปิดสนิทของไอยา ผมสีน้ำตาเปียกชุ่ม แอชเอามือปาดหยดน้ำออกจากใบหน้าไอยา พยายามคิดว่าไอยาแค่เพียงนอนหลับ แต่มันไม่ใช่ เธอตายแล้วตายเพราะแอชทำ มาเรียเอาแชมพูสระผมไอยา ทำความสะอาดศพไอยานานพอสมควร แอชพยายามกั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหล
~~~~~~~~~~~~~
แอชตันอุ้มศพไอยาที่ห่มผ้าขนหนูสีขาวลงห้องใต้ดิน "วางเธอนอนคว่ำบนเตียงสิแอช"ริชาร์ดสั่ง แอชทำตาม ริชาร์ดค่อยๆดึงผ้าขนหนูลงถึงเอวไอยาเผยเห็นแผลเต็มหลัง มาเรียเบือนหน้าหนี "เธอไม่ได้เพราะเสียเลือด เธอตายเพราะถูกกัดที่คอจนหลอดลมขาด"ริชาร์ดพูดเสียงเศร้า "ฉันขอตัวนะ จะไปเตรียมชุดให้ไอยา" มาเรียเดินออกไป "แน่ใจเหรอว่าเธอจะอยูกับฉันเเอช"ริชาร์ดถามก่อนจะค่อยๆบรรจงเย็บแผลที่แหวะวะที่คอไอยาช้าๆ "แน่นอนครับ"แอชพูด ริชาร์ดค่อยๆเย็บแผลที่คอจนเสร็จ ก็จะพินิจมองเเผลที่หลังไอยา "ถ้าฉันเย็บแผลคนเดียวคืนนี้ไม่เสร็จแน่ แอชตันมาช่วยลุงเย็บเเผลเธอหน่อย"ริชาร์ดสั่ง แอชตัน แอชตันเดินไปหาสีหน้านิ่งเฉย แววตาเศร้า ริชาร์ดยื่นเข็มให้ "เธอจะเย็บยังไงก็ได้นะตามสบาย"แอชตันรับเข็มเเล้วพยักหน้า มือข้างซ้ายจับผิวหนังเย็นๆบีบให้หนังชิดกันแล้วค่อยๆเเท่งเข็มเข้าเนื้อแล้วค่อยๆเย็บ ด้ายไหมสีขาวร้อยติดกับหนังไอยา แอชค่อยๆทำช้าๆเนิบๆ สายตาเผลอล่ะไม่มองหน้าไอยา "แอช....นายนี่เก่งแฮะเย็บเรียบร้อยกว่าฉันอีก"ริชาร์ดพูดก่อนจะเงยหน้ามองแอช แอชยิ้มเล็กน้อย จนทั้งคู่ทำจนเสร็จก่อน แอชอุ้มไอยาออกไป
~~~~~~~~~~~~~~~
แอชมองเห็นลุคกับไมเคิลนำดอกเดซีสีขาวมาตกแต่ง มาเรียกำลังแต่งตัวให้ไอยา "ผมขอชุดนี้นะ"แอชชูชุดกระโปรงสีขาวที่ไอยาใส่เล่น มาเรียพยักหน้าและหยิบจากมือแอชมาใส่ให้ไอยา ก่อนจะใส่ไอยาไว้ในโลงศพสีขาว ทั้งหมดมองร่างไอยาเป็นครั้งสุดท้ายแอชวางช่อดอกไม้เดซีไว้ตรงอกไอยาและจูบลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดฝาโลงศพ
~~~~~~~~~~~
"พี่จะมาบ้านพวกไฮยาซิสต์ทำไม"เสียงผู้หญิงผมบรอนทองยาว ตาสีฟ้าพูด "มิเกลเธอจะรู้อะไรตามฉันมาเถอะ แม็กซิมพูด หลับตาแล้วสูดอากาศเต็มปอด แล้วเดินไปที่ห้องๆหนึ่งแล้วเปิดประตูอย่างแผ่วเบา พอโรงศพสีขาว แม็กซิมรีบเดินมาดู แล้วค่อยๆแหงมฝาโรงออก พบร่างไอยา "เจอเเล้ว"แม็กซิมพูดอย่างตื่นเต้น "นี่เหรอของที่พี่ต้องการคือร่างเน่าๆผู้หญิงคนนี้เหรอ"มิเกลพูดเหยียดๆ "ใช่ เหรอดูสิหล่อนตายตั้งหลายชั่วโมงแต่ร่างยังไม่แข็งเลย แม็กซิมสลัดมือไอยาอย่างแรงโชว์มิเกล "รีบเถอะ เดี๋ยวพวกมันก็มากันหรอก"มิเกลเร่ง "เธออุ้มหล่อน"แม็กซิมยื่นร่างไอยาให้มิเกล มิเกลยอมอุ้มแต่โดยดี "แล้วโลงล่ะมันว่าเเบบนี้เดี๋ยวพวกมันก็รู้หรอก"มิเกลพูด "เธออุ้มไอยาออกนอกบ้าน ที่เหลือฉันจักการเอง"แม็กซิมยิ้มแบบน่ากลัว
~~~~~~~~~~~~~
กรี๊ด!!! เสียงกรีดร้องของหญิงสาวผู้โชคร้ายเงียบลง แม็กซิมแบกร่างผู้หญิงเข้าบ้านริชาร์ด แล้วยัดไว้ในโลงเก็บหลักฐานแล้วค่อยๆผิดฝาโลง แม็กซิมเดินออกจากบ้านริชาร์ดอย่างสบายใจ "เฮ้!!!! พี่ลืมของน่ะ" มิเกลเหวี่ยงร่างไอยาสุดเเรงเหมือนเหวี่ยงตุ๊กตา แม็กซิมวิ่งไปรับทัน ทั้งสองเดินลับหายไปในความมืด
~~~~~~~~~~~~~~
แม็กซิมวางร่างไอยาลงกับโต๊ะไม้ขัดเงาสีดำขนาดใหญ่ แล้วเพ่งมอง "พี่เอาจริงเหรอ?"มิเกลพูด "แน่นอน เธอคือผู้ถูกเลือก ดูสิเธอเหมือนคนนอนหลับเลย"แม็กซิมพูด ค่อยๆหยิบเเขนเล็กๆไอยาขึ้นแล้วบรรจงกัดแขนไอยา "รอดูล่ะกันว่าเธอจะฟื้นไหม"แม็กซิมค่อยๆเอามือเช็ดเลือดไอยาที่มุมปาก
~~~~~~~~~~~~~
"แอชตัน แอชตัน"ลุคเขย่าตัวแอช แอชค่อยๆลืมตา "ลุคนายปลุกทำไมนี่พึ่งตีสามเองนะ"แอชตันถาม "ได้เวลาเเล้วไมค์พูดก่อนจะเดินลงบันได ลุคตบบ่าแอชแล้วเดินตามไมเคิล ทิ้งให้แอชตันอยู่คนเดียว "ถึงเวลาเเล้วสินะ ไอยา..."แอชตันเดินลงบันได
~~~~~~~~~~~~
ทุกคนยืนไว้อาลัยตรงหน้าโลงศพไอยา ที่กลางป่าลึก "แอชตันนายจะสั่งเสียอะไรไหม"ริชาร์ดพูด "ฉันรักเธอนะ ฉ....ฉันขอโทษ"แอชตันคุกเข่าลงน้ำตาไหลมาเรียนั่งลงกอด ริชาร์ดค่อยๆจุดไปเผาโลงศพ ไฟลุกท่วมโลงศพ "ไอยา!!!!!!!"แอชตะโกนเสียงดังร้องไห้ก่อนจะฝุบสลบ
~~~~~~~~~~~~~~~
Ashton past
ผมค่อยๆเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง รวมทั้งของอื่นๆ เพราะพวกผมจะขายบ้านไปอีกรัฐหนึ่ง "แอช รีบหน่อยนะ"ลุคเดินมาจับไหล่ผม ผมหันไปยิ้มนิดๆ ระหว่างที่ผมกำลังเก็บเสื้อผ้าผมได้ยินเสียงคนกดเคาะประตู "เเปบนะ"ผมตะโกน แล้ววิ่งมาเปิดประตู รอยยิ้มผมค่อยๆหุบลง คนสองคนที่อยู่ตรงหน้าประตูผมคือ ปู่กับย่าไอยา "แอช เธอเห็นไอยาไหม?"ปู่มอริสถามผมเสียเศร้าๆ "ไอยาหายออกจากบ้านไปตั้งหลายวันแล้วเธอรู้ไหมแอช"ย่าแอนนี่น้ำตาคลอเขย่าตัวผมตาเธอแดงเพราะร้องไห้อย่างหนัก เธอพูดเสียงอย่างน่าสงสาร ผมอ้ำอึ้งพูดไม่ออก "ไอยาไม่ได้อยู่กับพวกเราครับคุณลองไปหาที่อื่นจะดีกว่า"เสียงลุงริชาร์ดดังขึ้น "ไอยา....ฮือๆ"ย่าแอนนี่ก้มร้องไห้ ผมน้ำตาคลอเบ้า หลานสาวคนเดียวหายไปเป็นผมก็ร้อง "กลับบ้านเถอะแอนนี่" ปู่มอริสพยุงร่างย่าแอนนี่ออกไป "รีบๆเก็บเข้าแอช"ลุงริชาร์ดพูดกับผมแล้วสตารท์รถรอ ผมวิ่งแบกสพายเป้เก็บของลวกๆ แล้วออกมาจากบ้านขึ้นรถ รถค่อยๆเคลื่อนไปช้าๆ ผมหันลองมองบ้าน "ลาก่อนไอยา........"
~~~~~~~~~~~~~~
"ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าน้าริชาร์ดกับน้ามาเรียรับเด็กมาเลี้ยง อยากรู้จริงๆว่าหน้าตาเป็นแบบไหน"ไมเคิลพูดเสียงตื่นเต้น แต่ผมกับลุคเฉยๆ มองแหวนทองแดงที่สลักผมกับไอยา "เสียงพ่อฉันเรียกนิลงไปดูหน้าเด็กใหม่เถอะ"ลุคพูด แล้วเดินนำผมกับไมเคิล ทันทีที่ผมเห็นหน้าเธอ พร้อมกับตาสีม่วงมันทำให้ผมนึกถึงไอยาทันที "สวัสดีฉันชื่อชาร์ลีน ยินดีที่ได้รู้จัก"ชาร์พูดเสียงใสๆพร้อมยื่นมือ "ฉันแอชตัน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ"ผมจับมือเล็กๆของเธอและยิ้มให้
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
