PT { 4 }

242 31 0
                                    


(Zawgyi)

ၿပိဳင္တူေအာ္မိၾကၿပီးမွ သူတို႔ကိုသူတို႔ေတာင္ဘာလို႔ေအာ္မိ
ၾကမွန္းမသိဘဲ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း
ျပန္တိတ္သြားၾကျပန္တယ္ တတ္လည္းတတ္နိုင္ပါတယ္
ေနာ္ သူတို႔လည္း

"ကိုကို ကိုကို!!"

"ေဟ  "

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

ဟယ္ခ်န္းကေျပာမလို႔လုပ္မလို႔ပါးစပ္ဟရုံတင္ရွိေသး ထိုအ
ျဖဴေရာင္နဲ႔လူသားေလးက တိတ္ေနဖို႔လက္ညိွးေလးနဲ႔ နႈတ္
ခမ္းကိုဖိျပရင္း ေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါျပေတာ့တယ္ ဟယ္ခ်န္း
လည္းဘာလုပ္ရမွန္းမသိ အျပင္မွာ အီဟယ္ဝန္းကလည္း ဆက္တိုက္ကိုေအာ္ေနတာ ဟယ္ခ်န္းေခါင္းကိုခါရင္း

"ဟယ္ဝန္း ျပန္ေတာ့ ငါအိပ္မက္ဆိုးမက္လို႔ ေအာ္လိုက္မိတာ ဘာမွမဟုတ္ဘူး"

"ၿပီးတာဘဲ အိပ္ေရးကိုပ်က္တယ္ ကိုကိုဟာေလ"

"ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ ျပန္ေတာ့ ျပန္လို႔ရၿပီ"

"သိပါၿပီ"

အျပင္ကဟယ္ဝန္းအသံတိတ္သြားေတာ့မွ ဟယ္ခ်န္းေခါင္းျပန္လွည့္လာၿပီး မ်က္မွန္ေလးကိုျပန္ပင့္တင္ကာ ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္ေနေတာ့ပါတယ္ေလ

"မင္းး မင္းး ဟမ္ မင္းက ဘယ္သူလဲ ဘာလို႔ငါ့အခန္းထဲ
ေရာက္ေနတာလဲ သ သ သရဲလား"

ဟယ္ခ်န္းတစ္ေယာက္ေမးလည္းေမး ေခြၽးေတြလည္း ျပန္လို႔ ေနပါေတာ့တယ္

"ငါကလား"

"ေအးး ေအး ေလ မင္းဘဲရွိတာေလ"

"ငါ့ကို မင္းေခၚလာတာေလ"

"ငါက မင္းကို မဟုတ္ပါဘူး"

"ဘာလို႔မဟုတ္ရမွာလဲ မင္းငါ့ကိုရုပ္ထု ထုလိုက္တယ္ေလ"

"ဘာ!!"

ဟယ္ခ်န္း နားၾကားမွားတယ္အထင္နဲ႔ ေခါင္းကိုျပန္လႈပ္ခါရင္း ျပန္ၾကည့္ယူရျပန္တယ္ ဒါမ်ိဳးေတြက ပုံျပင္ေတြမွာဘဲရွိ
တာမဟုတ္ဘူးလား ဘာလို႔အျပင္မွာရွိရမွာလဲ လိမ္ေနတာ
ဒီေကာင္လိမ္ေနတာ

"မင္းလိမ္ေနတာ"

"မလိမ္ပါဘူး ငါမလိမ္ခဲ့ဘူးဖူး"

A Human Sculpture I createdWhere stories live. Discover now