PT { 5 }

245 32 0
                                    

(Zawgyi)

ဟယ္ခ်န္းတစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ဖုန္းတစ္လုံးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနဆဲ တျခားေတာ့မဟုတ္ နာဂ်ယ္မင္းအတြက္သူ႔အသိမိန္းကေလးလွလွေလးေတြကိုရွာေပးေနရလို႔ေလ  သူ႔စားပြဲခုံမွာထိုင္ေနတဲ့ နာဂ်ယ္မင္းကေတာ့ နွာ
ေခါင္းေလးရႈံ႕ရင္းေနေလတယ္

"ဘာလို႔လဲ အခုထိမစားရေသးဘူးလား"

"ငါကအေငြ႕ဘဲရွဴလို႔ရတာေလ"

"ေအာ္ ဟုတ္လား မင္းကအခု နတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးမဟုတ္
လား"

"မင္းဘဲျမင္ရတဲ့ အရိပ္လိုျဖစ္ေနတာေလ တျခားသူေတြပါ
ျမင္ရမွ ငါလည္းတျခားသူေတြလို စားလို႔ရမွာေပါ့"

"အင္းပါ အခုအေငြ႕ရွဴတာ ေကာင္းရဲ႕လား"

"ည့ံလိုက္တာ ဒီကအစားအစာေတြက ထင္သေလာက္မ
ေကာင္းဘူး ေကာင္းကင္ဘုံမွာဆို ဒီထက္ေကာင္းတာေတြ
အမ်ားႀကီးဘဲ"

"တူမလား မင္းတို႔စားတာနဲ႔ေတာ့ဘယ္တူမလဲ သြားေတာ့
ေကာင္းကင္ဘုံသြားျပန္တက္ေတာ့"

"ျပန္တက္လို႔ရရင္ေတာ့ေကာင္းတာေပါ့"

"မင္းခံစားမိတဲ့သူက အေဝးႀကီးမွာလား"

"ဟင္အင့္ မင္းအသိထဲမွာပါဘဲဆို"

"ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့"

"မင္းငါ့ကိုအျပင္ေခၚသြားေလ"

"ေကာင္းၿပီေလ"

ဟယ္ခ်န္းက ထရပ္လိုက္ၿပီးတံခါးထဖြင့္လိုက္ေပမဲ့ နာဂ်ယ္
မင္းကေတာ့ပါမလာေသး

"ငါ့ကိုေခၚသြားေလ"

"ေအးေလ လိုက္ခဲ့ေလ"

"မင္းဘာလို႔ ငါရုပ္ထုကိုမယူသြားတာလဲ အဲ့တာမွငါမင္းနဲ႔
လိုက္လို႔ရမွာေပါ့"

"ဟုတ္လား ယူသြားရတာလား"

"ေအာ္ ငါကအဲ့ဒီကျဖစ္လာတာေလ"

"အင္းအင္း"

ဟယ္ခ်န္းက သူ႔ရဲ႕ရုပ္ထုေလးကို အိတ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီးအ
ျပင္ေလာကကိုနယ္ခ်ဲ့ေတာ့တယ္ သူ႔အခန္းကထြက္ထြက္
ခ်င္းမွာတင္ သူ႔ညီမနဲ႔ဆုံပါေလေရာ ဟယ္ခ်န္းကေလသံနဲ႔
ဂ်ယ္မင္းဆီကို

A Human Sculpture I createdWhere stories live. Discover now