MEKTUP

2. BÖLÜM

İyi okumalar <3

.

Günler geçmişti ve mektubuma cevap gelmemişti. Her dışarı çıkıp binaya girdiğim zaman hep posta kutusuna baktım. Her gün gördüğüm içi boş olan posta kutusu ile ümidim artık yok olmuştu.

Bence yanlışlık olmuştu.

Ya annem eve gelirken fişleri aldığında benim mektubumu gördüyse? Mektubu merak edip aldıysa? Ya da OAÇ'ın mektubu geldi onu aldı?

Aklıma gelen bu düşüncelerle aniden oturduğum yatağımdan kalktım.

Hızlıca odamdan çıkmamla annemin evde olmadığına emin olup kendi odasına girdim. Giysi dolabını açıp içerisinde bir mektup görmeme ümidiyle baktım. Bir şey görememem birazcık da olsa rahatlamama sebep olsa bile hâlâ tedirgin hissediyorum

Dolabın kapağını kapatıp makyaj masasına gittim. Makyaj masasında ki bütün çekmecelere tek tek baktım. Orada da bir şey olmadığını görünce bu sefer kesin olarak rahatlamıştım.

Tam bu o an da anahtar sesi duymamla hemen annemin odasından çıktım. Koridordan ilerledim. O sırada ise annem içeriye girmiş anahtarı her zaman ki yerine koymuştu.

Annemin eline baktığımda ise OAÇ'ın bana gönderdiği mektubun aynısından olduğunu fark ettim.

Umarım annem okumamıştır!

Annemin yanına gidip elinde ki eşyaları aldım. Tam o sırada ise ona sorular sordum. O fark etmeden elinden mektubu gizlice aldım. Eşyalarla birlikte onun odasına götürdüm. Elimdeki eşyaları yatağın üzerine koyup direkt odama ilerledim. Kapıyı tam kapatamadım anın stresinden. Masamın önünde durmamla mektubu nereye koyabileceğimi düşündüm.

Stresten ellerim titriyordu. Heyecandan da olabilir.

Mektubu çalışma masamdaki bir çekmeceme koydum.

"Gamze! Elimde mektup vardı az önce. Onu gördün mü?" Yutkundum.

"Hayır anne!" Umarım çarpılmam.

Yarı açık olan kapıyı hızlıca kapatıp sandalyeme oturdum.

Annemin ayak seslerini duymamla elime kalemimi almamla masamın kenarındaki açık soru kitabımı alıp tam önüme koydum. Kağıdın üstünde duran kalemi alıp soru çözüyormuşum gibi davrandım.

O sırada kapımın tıklanıp açılmasıyla arkama baktım. Annem gülümseyerek kapının arkasından bana bakıyordu.

"Babandan mektup gelmiş." Sandalyemi anneme doğru ittirdim. Annemin yanına gelmemle annem elinde duran çantasını açıp içerisinden bir mektup çıkardı.

"Teşekkürler" gülümsememle sandalyemi ittirerek eski yerime gittim. Annem bir süre sonra kapımı kapatıp gitmesiyle derin nefes aldım. Babamın bana yazdığı mektubu kenara koyup OAÇ'ın yazdığı mektubu almak için çekmeceyi açtım.

Üzgünüm baba sana daha sonra bakarım.

Çekmece de duran mektubu elime almamla mektubu detaylı bakmadan açtım. İçerisinden çıkan kağıtla hemen kağıdı açtım.

Sevgili SÇ,

Mektubumu okuyup yanıtlaman beni mutlu etti. Teşekkür ederim mektubumu okuyup yanıtladığın için. Asıl konuya gelirsek, bence de senin dediğin gibi ben hemen pes ediyorum. Hemen pes etmek hayata 1-0 yenilgi ile başlamak değil midir? Kendimi hiç özgür hissetmedim. Ailem "seni özgür bırakıyoruz Aybars" deseler bile hep inanmadım.