Author Pov...💖
ඒ මාසෙම...ඒ දවසෙම...ඒ පැයේදිම...ඒ මිනිත්තුවෙම...ඒ තත්පරේදිම...ඒ මිලි තත්පරේ පවා ගාණට ගැළපෙන.... ඒත්.... අවුරුදු දහස් ගාණකට කලින් හරියටම කිව්වොත් අවුරුදු පන්දාහසකට කලින්
එක සිදුවීමක් ඒ ගූසු කන්ද මතදිම වුනා. දැන් යිබෝ,චාන් හිටිය තැනම කිසිම වෙනසක් නැතුව දෙන්නෙක් ඒ ඒ තැන් වල හිටියා.
💙 WangXian 💜
Lan Zhan pov...💙
"වෙයි යිං.."
මට තවත් එයාගෙ පිටුපස බලා සිටින්න බැරි වුනාම මං කතා කලා.අවුරුද්දක් ගියා.ඔබ කීවෙ ලෝකය පුරා යනවා කියලා.ඔබට නැවත මං ලඟට එන්න මෙච්චර කල් ගියාද?මාව මතක් වුනේ නැද්ද?
එයා බටනලාවෙන් වයමින් සිටිය 'වැන්ග්ෂියන් වාදනය' නැවැත්තුවාම මුළු ගූසු කන්දම නිස්කලංක වුනා වගේ.මං බය වුනා ඒ නිහඬතාව මැද්දෙන් මගේ හයියෙන් ගැහෙන හද ගැස්ම වෙයිට ඇහෙයි කියලා.
එයා එයාගෙ මුළු මූණම හිනාවකින් පුරවන් මගෙ පැත්තට හැරුනා.ඒ ඇස්..ඒ තොල්...ඒ කොණ්ඩෙ...ඒ හැමදේම තාමත් එදා වගේමයි.ලස්සනයි.බලාන ඉන්න තරම්...භාවනාවක් ඔබ වෙයි යිං.ඒත් ඔබ දැක්කම හිත සන්සුන් වෙනවට වඩා නොසන්සුන් වෙනවා.
(⭐.පොඩ්ඩක් ඉන්න..මේක මතකද? මේ කියන්නෙ untamed වල last episode එකේ අන්තිම තත්පර කිහිපයේ ගූසු කන්ද උඩ වෙන ටික..මතකනෙ ඉවර වෙන්නෙ 'වෙයි යිං 'කියලා ලාන් චාන් කතා කරද්දි වෙයි ආපහු හැරිලා හිනාවෙලානෙ.අන්න එතන ඉඳන් ඉස්සරහට...)