🌟 The Shooting Star 🌟 [ Completed ]

8th ⭐ Star

W 💚💜 W
( Wei Wuxian & Wang Yibo )

Wei Wuxian Pov..💜

රාත්‍රී පහන් කූඩු උත්සවෙත් එක්ක තිබුන සැණකෙළිය ඒ විදිහටම හැම අවුරුද්දෙම පැවැත්තුනා.ඒක අදත් එහෙමමයි.

ඒත් ලාන් චාන් මෙහෙම ඉද්දි මටත් යන්න ඕනි වුනේ නැහැ.අනික යිබෝටත් අසනීප නිසා මං යුආන්ටයි ජිංගයිටයි සැණකෙළියට යන ලාන් සිසුන් ගැන බලා ගන්න දුන්නා.සව්ජූනුයි මාස්ටර් චිරෙනුයි ඇරුණම කවුරුත් නැති නිසා වළාකුළු භවනම හිස් හැඟීමකින් පිරිලා වගේ දැනුනෙ.

ඒ කවුරුත් නැති නිසාද, නැත්තම් බෝට නින්ද ගිහින් නිසාද, ලාන්චාන් නැති නිසාද තේරුන් නැතත් මේ ගෙවෙන තත්පරේ මට ලොකු තනිකමක් දැනුනා.

දවස් දෙකක් තිස්සෙම බෝ හිටියෙ නින්දෙ...වෙලාවකට ඇහැරුනත් එයා ඇඳෙන්වත් බැස්සෙ නෑ..එයාට කවද්දි එයා ඔහේ කට ඇරියා වගේම ඔහේ හැරිච්ච අතකට වැටිලා නිදියෑවා.එයාව බලා ගන්න එක මගෙ ප්‍රථම රාජකාරිය වෙලා දවස් දෙකක් ගෙවුනා.

යීලිං කුළදෙටු වුන මං..ලෝකෙම බය වුන ටයිගර් මුද්‍රාව අල්ලෙ නටවන මං...අදටත් නමවත් සද්දෙට කියන්න මිනිස්සු බය වෙයි වුක්ෂියන්..දැන් ආයා කෙනෙක් වගේ බබාලා දෙන්නෙක් බලා ගන්නවා..මටම හිනා.ලෝකයා මේවා දන්නවා නම් ඕනි නෑ..ආදරේට මෙච්චර වෙනසක් කළෑකිද?

යිබෝ මුළු ඇඳම බලාගෙන නිදාගෙන හිටිය විදිහ දැක්කම සිනහවක් ගියෙ ලාන් චාන්ගෙ සිරුර මොන තරම් තැන්පත්ව තියනවද දැක්කම.

එකම කාමරේ දෙතැනක දෙවිදිහකට ඉන්න එකම රූපෙ දැක්කම මට තේරුනේ නෑ මං ආදරේ කරනවා නම් ඒ කරන්නෙ කාටද කියලා.බෝටද? ලාන් චාන්ටද?

මං බෝගෙ කකුල් ලං කරලා අත් දෙක පපුව උඩින් තියලා අල්ල ගත්තා.ඒ මූණෙ තාමත් හුරතල් පෙනුම තිබුනා වගේම චූටි හිනාවක් මූණේ ඇඳිලා තිබුනා.චුට්ටක් කෙළ තොල් අතරින් ගලලා තිබුනෙ ඒ හුරතල් පාට තව වැඩි කරමින්.ඇහැරිලා ඉද්දි කටේ ඉවරයක් නැතත් නින්ද ගිහාම හරි සන්සුන් පාටක් තිබුනා.

"හුරතල්.."

මංවත් නොදැනුවත්ව හෙමීට එයාගෙ නළල මත තියවුන මගෙ තොල් තත්පරේකට හැම දේම අමතක කලා.ඒත් හිත උඩට එක පාරට ලාන් චාන් එද්දි මං ක්ෂණිකව එයාගෙන් ඈත් වුනේ මටම වැරදි හැඟීමක් දීලා.