W 💚💜 W
( Wei Wuxian & Wang Yibo )Wei Wukxian Pov...💜
"බෑ බෑ මට නම් බහින්න කියන්න එපා...මං බහින් නෑමයි ආයේ..."
යිබෝ මගෙ ඉණ වටේ ඔතාන හිටිය කකුල් තව තද කරලා, බෙල්ල වටේ තිබුන අත් වලිනුත් හයියෙන් බෙල්ල බදා ගත්තා.
මං හිටියෙ සීතල පොකුණෙ බැහැලා.මගෙ දණිස් ලඟටම තෙමෙන්න වතුර තිබුනා. අපි ආවෙ නම් බෝට නාන්න ඕනි වුන නිසා..ඉතිං එයා උඩු සළු ගලවලා ගලක් උඩ තියලා වතුරට අඩිය තිබ්බා..
ඒ එක්කම ආපස්සට පැන්න එයා කෙළින්ම මගෙ ඇඟට පැනලා එල්ලුනා.මං කොච්චර බහින්න කිව්වත් එයා නෙවෙයි මාව අත ඇරියෙ..
ඉතිං මං එයාවත් වඩාගෙනම වතුරට ආවෙ වෙව්ල වෙව්ල...මට නම් නාන්න කිසිම ආසාවක් තිබුනෙ නෑ.ඒත් මේ බෝගෙ වැඩ වලින් මගෙ කකුල් තෙමිලා.
"බහින්නයි කිව්වෙ.ඔයාටනෙ එන්න ඕනි වුනේ..."
"මං හිතුවෙ නෑ වතුර මෙච්චර සීතල ඇති කියලා." එයා ඇස් බෝල කරන් මගෙ ඇස් වලට එබුනත් අත් නම් ලිහිල් නොකර එහෙමම බෙල්ලෙ එල්ලිලා හිටියා.
"වතුර රස්නෙ නම් සීතළ පොකුණ කියන් නෑනෙ.." මං එහෙම කියන ගමන් දඟලලා දඟලලා එයාගෙ කකුල් මගෙ ඉණ වටෙන් ගැළෙව්වා.ඒත් මං හිතන්නත් කලින් එයා වතුරට වැටුනෙ මගෙ බෙල්ලත් බදාගෙනමයි.
මාවම සමබර නැති වෙද්දි මාවත් එයා එක්කම එයාගෙ ඇඟ උඩට වතුරට වැටුනා.. මගෙයි එයාගෙයි හුස්ම එකිනෙකාට දැනෙද්දි මට මතක් වුනේ පළවෙනිපාරට මෙතනට ආව දවසෙත් ලාන් චාන්ගෙ ඇඟ උඩට මාව වැටුන විදිහ..අද වගේම එදාත් අපේ හුස්ම සමීපව දැනුනා.මේ විදිහටම එදාත් අපේ හදවත් හයියෙන් ගැහුනා.
'ඇයි මං මෝඩ වුනේ ඒ රිද්මය අඳුර නොගන්න තරම් ලාන් චාන්...'
"ඔයා බරයි...අනික මට ගොඩක් සීතලයි."
"අහ්..සමාවෙන්න..."
මං ඉක්මන්ට එයාගෙ ඇඟ උඩින් අයින් වෙලා පොකුණෙන් එළියට ගිහින් ගලක් උඩින් ඉඳ ගත්තෙ මාව වේලෙන්න.මාව සම්පූර්ණයෙන් ම තෙමිලා ගිහින් තිබුනා.