Uyanık Kal

Kaçış

SELAM GENÇLER :) ASLINDA BÖLÜMÜ YARIN YAYIMLICAKTIM AMA DAYANAMADIM YAZIN YANLIŞLARIM VARSA ÖZÜR DİLERİM.VOTE UMRUMDA DEĞİL,UMRUMDA OLAN YORUMLARINIZ...

Göz kapaklarım bile bana savaş   çıkarmıştı. Duygularımdan bahsetmiyorum bile.Uyandığımda aklıma ilk gelecek şeyin lanet göz kapaklarım olduğuna ve şuan ki sakinliğime inanamıyorum.Aklım bana nerede ve nasıl bir durumda olduğumu defalarca hatırlattı.Oysaki benim hayallerim vardı.Burada ölmeyecektim demi?.Gözlerim savaşı bırakınca açıldı.Boş bir depoda olmayı bekliyordum. Siyah parkelerin gri duvarların,kırmızı L koltuğun siyah televizyon ve altından beyaz bilgisayarın olduğu mükemmel enerjisi olan ve okyanus gibi ferah kokan bir ev beklemiyorum.Sabahın köründe  kalkan biri değilim,eğer kalkmışsam gece olmalıydı belki 3 belki de 4.

Sessizliğimi koruyup kimse var mı diye etrafa baktım.Arat yakalanırsam ne yapmam gerek diye bir çok ders vermişti.Tabii ki Nikita dizisinden replik çalıp ‘’şans hazırlıklı olanları seçer.’’ (3.sezon 02.bölüm) demişti.Haklıydı.Elime bağlanan ipin sıkı olmaması iyiydi,sanırım katil bakışlı çocuk ejderha olmadığımı anlamıştı.Elimle ipi çözmeyi denedim.Sandalyeye arkadan bağlanmış ellerimin kanadığını hissediyordum. Benim felsefem ‘umudunu kaybedene kadar vazgeçme’’dir.Zorlamak ne kadar canımı acıtsa da kurtulmayı ve hayallerimi gerçekleştirmeyi düşündükçe motive oluyordum.En sonunda sandalyeden kurtulabildiğimde  parmak ucumda yükselip küçük ve sessiz adımlar atıp evden kurtulmayı planlıyordum.Yapabileceğimi biliyorum.düzensiz nefeslerim yerini düzene bırakınca hareketlerimi hızlandırdım.Salon kare gibiydi bağlandığım sandalye en boş ve baş köşeydi hani karelerde hep A değeri verilen köşelerdendi. Karşımda duran L koltuğun arkasındaki boşluk dikkatimi çekti ufak adımlarla boşluğa ulaştığımda siyah  kısa koridor ve beyaz bir kapı göründu.kurtarıcım beyaz kapı…

Müstakil olan evin dışında korumların olması gerekiyordu.Kapıyı hafifçe açıp dışarıya baktım.Siyah uzun ve çok hoş olan demir bahçe kapısının yanında 3 koruma vardı.Arkalarının dönük olması mükemmel fırsattı.Hafif açık olan kapıyı birazcık açıp içerden sıyrıldım,kapıyı kapatmak ses çıkarırdı açık bırakmaksa kaos bende çok az kapattım.Böylece dışarıdan kapalı gibi görünecekti.Bir adamlara bakıp bir evin bahçesine bakıyordum onlar arkasını dönmeden benim arka bahçeye kaçma şansım vardı bende bunu kullanacaktım.Uzunca attığım adımlar beni arka bahçeye getiridiğinde sıçtığımı anladım.duvarlar biraz yüksekti,benim salakça umduğum boş arka bahçe kapısı yoktu.Tırmanmaya başlamaktan başka seçeneğimde yoktu.Dışarısı karanlık ve sessizdi bense ürkmüş.Elma ağacına tırmanmayı denedim.sağ elimle ağacın gövdesini kavrayıp sol elime kalın dala zıplamaya çalışıyordum sol elime gelen kalın dalla  sağ elimi de attım.Kendimi yukarı çeketikten sonra dalda ayağa kalktım.Bedenimi dalın en ucuna kadar getirdikten sonra hala benden uzun olan duvara  baktım.Bacaklarımı büküp kendimi hızlıca yukarıya ittim.Duvarı tutabilmiştim.Duvara tırmanmayı da bitirince duvarın üstünden etrafa baktım.orman gibi bir yerdeydik.etrafta 3 tane ev daha vardı.2 evin ön kapısını görebiliyordum.Kimse yoktu bende duvardan atlayıp ormana doğru koşmaya başladım.Orman dediğime bakmayın en fazla on ağaç falan vardı gerisi boş çimenliklerdi.Ağaca çıkmak en iyi fikirdi yolun gerisini bilmiyordum.sabaha kadar biraz uyusam kötü olmacaktı.Ağacın sonlarına kadar çıktım.Yüksekti.FAZLASIYLA.Aşağıdan bakan biri yapraklar yüzünden beni göremezdi buda benim için mükemmeldi.

-YAZAR'DAN-

Genç kız yanlış biliyordu.Aslında duvarın üzerinden baktığında gördüğü iki evde de koruma vardı.Çünkü burası kendisinin ‘saçma adlı mafyalar’diye bahsettiği adamların bölgesiydi.İlk evin güvenliklerinin yemek saatiydi.İkinci evdeyse korumalardan biri klubeye geçmiş uyuyor ikincisiyse lavabodan yeni çıkmıştı.Bahçe kapısına ulaşmak üzeredi.Kız haklıydı ‘’şans hazırlıklı olanları seçerdi.’’.Koruma koşanı mafya’nın oğlu sanmıştı.çünkü o kaslı,sarışın ve yakışlı adam her gece koşardı.Kendi kapısından koşmaya başlayıp ormanın derinlikerine kaybolurdu.Hiç bir koruma kızın kaçtığını fark etmemişti.Çünkü o yıllarca mafyalardan kaçan bir adamın geninden geliyordu.Kız ormana koşarken Burak uyanmıştı koşu kıyafetlerini giyen kaslı adam yukarı kattan inerken salona bakma gereği duymadı.Kızın uyuduğunu sanıyordu.Merdivenler salonla mutfağı ayırıyordu.Sağ tarafta salon vardı,salonsa ön bahçe kapısına açılıyordu.Sol tarafta kalan mutfakta arka bahçe kapısı vardı.Kız arka dış bahçe kapısını görmemişti.Genç adam hafif adımlarla başlayan koşusunu hızlandırırken evlerin önünden geçmeye başladı.Onu gören koruma şaşırmıştı.Koşan adama ulaşmaya çalışırken hafif göbekli olduğundan kaslı adama ulaşmakta zorlanıyordu. ‘’burak bey’’ ismini suyan Burak arkasını dönüp ne var dercesine baktı.Sarışın adamın yüzüne çarpan ay ışığı korumada ‘’ne yakışıklı adam yerinde olmak isteyenleri anladım’’düşüncesi geliştirdi.’’Az önceki koşan siz miydiniz efendim?.’’Burak’ın şaşkınlık ve sinirle açılan gözleri adama açıklama yapma isteğini uyandırdı.’’Az önce biri koşuyordu ben siz sandım efendim özür dilerim ben gerçekt-‘’ adım sözü baskın erkeksi ses tarafınan yarıda bölündü.’’Ne tarafa gitti?.’’koruma eliyle kızın koştuğu tarafı gösterince ‘’Çağrı ve Alpay’a Arat’ın ki kaçtı de ormanda olduğumuda söyle’’ koruma emir üzerine arkasını dönüp koşarken Burak’ta arkasını dönüp koştu.