Uyanık Kal

Hazırlıksızdım

Zaman çok çabuk geçmişti.Büyülenmiş gibi saatlerce gözlerine bakmıştım,hareket etmeden sadece bakakalmıştım.Burak'ın huzur arayan bakışları,belime inmiş ellerin çekilmesi.Etrafımdaki güvenli sıcaklığın kayboluşuydu beni kendime getiren.Korkuyla etrafa baktım.Arat.ABİM. 

Donup kaldım.Beni öyle etkilemşti ki abimin gelme ihtimalini bile unutmuştum.Burak ne kadar kurşun yemiş olsada rahatça arkasını döndü.Arat elinde ki silahı doğrultuş,uzun ve emin adımlarla yanımıza geliyordu.Burak tek eliyle beni arkasına aldı.İlk başta beni korumaya çalıştığını sandım sonra aptal rehinesini gurur meselesi haline getirdiğini anladım.''Kardeşini almak mı istiyorsun.Küçük Arat?''Burak'ın alaycı konuşmasına ölümcül kahkahasıda eşlik etti.Tıpkı beni kaçırmaya geldiğinde attığı kahkaha gibiydi.İnsanın içini ürperten diğer taraftan da insana sıcaklık veren.Şuan bu kahkaya isim veriyordum 'sıcak ürperti'.Durumun ciddiyetini yeni anlamaya başlamıştım.Abim Burak'ı vuracaktı.Ya da kapışıp silahı Burak alacaktı.İkisinden biri bu gece ölebilirdi.Ölüm ne kadar ciddi bir kavramdı.Sessizlik ve karanlıktı ölüm.Burak ölse Karmen,Çağrı,Alpay hepsi harap olurdu.Abim ölse sadece ben.Kimse ölmemeliydi.Ölmemeliler bu gün bir ölüm daha kaldıramam.Arat'ın gür sesiyle bağırması bendeki ölüm korkusunu tetikledi.Arat'ın kahverengi gözleri neredeyse siyaha dönmüş,elindeki silah ateşlenmeye hazırdı.Arat böyleyken silah kesinlikle patlar.Düşüncelerimi bölen silah sesini duymuş insanların toplanmasıydı.Bardaki çoğu insan burdaydı.Ben olmam gereken yerde değildim.Katilimin arkasındaydım.İnsanlar olağanca sessiz,Arat ve Burak'sa ölümcüllerdi.Esen rüzgar sanki doğayı ölüme hazırlıyordu.Yanıp sönen lamba ölüm kokan ortama katkı sağlıyor gibiydi.Ölüm çok rahat hissediliyordu.Arat,Burak'a dahada yaklaştı.Burak beni daha da arkasına alıp tekrar bağırdı.''Kardeşin bende ARAT KARMAN.Gel ve al bakalım.'' Etraftaki gereksiz topluluk içlerinde fısıldaşmaya başladı.Bir kız sesinin 'oha gece karman mı o.Burak'ın evindeki rehine yanlız çok şaşırdım burak boyle kızı ne yapsın cok cırkın'etrafımdaki çemberin bana yakın olan kısmından gelen ince kız sesinin dedikleri aklıma takılacak gibi duruyordu ama şimdi değil.Burak'ın kolundan akan kan çoktu ama Burak sanki gücünü hiç azaltmamış gibi davranıyordu.Hayran oldum,bu kadar güçlü olması beni şaşırtmıştı.Bir şeyler yapmam gerekiyordu.Burak'ın kolunu zorladım.Beni daha sıkı tuttu.Arat'ın arkasında üç erkek daha belirdi.Biri bana ceket veren ela gözlü çocuktu diğerlerini tanımıyordum.Burak'ın ağız dolusu sövdüğünü işittim.Beynimde pamela ve cem adrian'ın anladım düetinin melodisi çalınıyordu.Arat ve Burak bakışmayı kesmiyorlardı.Birbirlerine atılan ölümcül bakışlar kin içermiyordu.Arat'ın gözlerinden benim okuduğum pişmanlık vardı.Abimdi bilirim bakışlarını her ne kadar yeni tanışıyor olsakta.Ne olmuştu? Neden bu kadar pişman bakıyordu... ''Burak çok kan kaybediyorsun.Bırak beni hastaneye git.'' ''Karışma bu işe Gece.'' taktığı maske ve piçimsi gülümsemesiyle devam etti. ''Bilmediklerin çok ama suçsuzda olsan abin senin yanına geldi.Seni bu pis oyunlarına zorla soktu,öyle değil mi Arat?'' Arat'a baktım.Bana bakmadı,bakmamak için kendini zorluyordu.Güvenmiştim.Babama olduğu gibi...Ailemde kimse güvenilir değildi.Yıllardır tanıdığım abim Uygardan yeni tanıdığım Arat'a kadar hiçbirine güvenmemeliydim.Küçücük bir kızdım ben hala,bebekleriyle kendi basit zevkleri olan dünyasına gömülmiş olan hala babasına it gibi ihtiyacı olan o küçük kız.''Bırak beni burak.Bırak.'' Burağın uzun boyu ve kasları bu sefer etki etmemişti.Kendimi silahın önünde bulmuştum.Daha doğrusu saniyeler dakika gibi gelirken kendimi silahın önüne atmıştım. Benim burak'ın arkasından çıkmamla,bardaki bir çok insanın Arat'a ve bana silah çekmesi bir oldu.''Küçük kuşa bakın ne cesaretli.'' Burak'ın gür sesi titrememe sebep oldu.Herkes burak'a gülerken Arat bana 'ne yapıyorsun mal' bakışlarını atıyordu.Burak'ın önüne geçmiştim.Burak arkadan kolumu tutuyordu,gitmeme izin yoktu.''Arat git.Gelmek için geç kaldın.'' gözlerimi ela çocuğa diktim ve konuşmaya devam ettim.''Son şansımı kullanamadım.Arat ölüme gerek yok.'' Arat salak salak bakarken durmadım.''Şans hazırlıklı olanları seçer,derdin.Hazırlıksızdım.'' Arat demek istediğimi anladı.Gözlerinde gördüm bunu.Silahı aşağı eğmeden arka arkaya giderken bağırdı.''BU BURDA BİTMEYECEK.''