Hep

FİNAL

"Eşsiz seni bir haftadır arıyorum ancak açmıyorsun!"diye ciyakladı telefonun diğer ucundaki yakın arkadaşı.

Eşsiz of çekti. "Haklısın ancak telefonumu suya düşürdüm. Yeni telefon alana kadar yazamadım."

Genç kız tüm sinirini unuttu. "Üzgünüm bilmiyordum."

Gülümsedi Eşsiz. "Sen nasılsın ne yapıyorsun?"

Tekrar sinirlenen arkadaşı bağırmaya başladı. "Ne yapabilirim ki!? Aptal ablam ve annemle uğraşıyorum!"

Eşsiz kıkırdadı. "Deme öyle Ilgaz."

Ilgaz homurdandı. "Yaren benim ablam olabilir ancak ben ondan nefret ediyorum."

"Ben de pek sevmiyorum biliyorsun."

Güldü Ilgaz. "Yaren de seni sevmiyor. Aptal, geri zekalı."

Eşsiz kahkaha atmaya başlayınca masasına ilerleyen Kenan kaşlarını çattı. Bu kiminle konuşuyordu? Bu kadar mutlu? Eşsiz çok gülmezdi? Bu?Kim? Gülüyor?

"Ilgaz yemin ederim burada sana iş bulsam bir gün bekletmem Türkiye'de."dedi Eşsiz iç çekerek. Kendisine gelen Kenan ile boğazını temizleyerek doğruldu.
"Ben geliyorum Amerika'ya Eşsiz. Çok afedersin küfür edeceğim ama artık sikerler. Üç yıldır bunun için uğraşıyorum ama ailemin beni salacağı yok. Ben daha vizeyi aldığım gibi Amerika United States, New York, Ameriga. Maceralarla dolu Amerigaaa,"

Eşsiz sesli bir kahkaha attı. Kenan önündeki sandalyeye oturup,"Kim o?''diye sordu çatık kaşlarla.

Fısıltıyla,"Arkadaşım."dedi Eşsiz.

Onu duyan Ilgaz,"Sevgilin olacak geri zekalı mı o? İnsan sevgilisinin hiçbir şeyini merak etmez mi?! Ben niye ilk eniştemi tanımıyorum hala!"diye sorunca Eşsiz o kadar çok güldü ki gözünden yaş geldi.

"Sevgilim olacak geri zekalı, evet."

Kenan ona kimin geri zekalı dediğini merak etti. Sinirlenirken uzanıp kızın kulağından telefonu çekti ve kendi kulağına götürüp öfkeyle,"Buyrun benim!"diye homurdandı.

"Merhaba ben Ilgaz!"dedi sevinçle genç kız. Kenan kız sesi duyunca biraz olsun rahatlasa da geri zekalı dediğini unutmadığından sinirle,"Ben Kenan."dedi.
"Bana bak koçum kızımızı üzme alırım paçanı aşağı modlarına gireyim mi? Ponçik bir kızım ama içimden cazgır çıkabiliyor."diye sordu Ilgaz.
Kenan göz devirdi. "Ne kadar çok konuşuyorsun böyle?"
Ilgaz duyduğu cümleyle kaşlarını çattı ve tüm keyfi kaçarken homurdandı.
"Telefonu sahibine geri ver sersem."
"Siz bana sersem diyemezsiniz Ilgaz Hanım."dedi Kenan resmiyetle.
Ilgaz yapmacık bir sevinçle,"Dedim bile."diyince öfkelendi ancak bunun sonunu getiremedi ve telefonu hızla Eşsiz'e verdi.
Eşsiz sevgilisinin bu haline gülüyordu.

"Ilgaz, Kenan'ı ilk defa bu kadar öfkeli görüyorum."dedi kıkırdayarak.
Kenan göz devirerek,"Bende seni ilk defa bu kadar mutlu görüyorum."dedi.

Ilgaz homurdandı. "Ben birkaç aya Amerika'ya geliyorum. Vize çıktı çıkacak. Yabancı dilimizde var çok şükür. Daha o sevgilin olacak sersemi çok öfkelendireceğim."

Eşsiz arkadaşının huyunu bildiğinden bir şey demedi. "Neyse ben şimdi kapatıyorum."dedi yüzünde hala aptal bir gülümseme varken. Ilgaz,"Kapat kapat. Sevgilin kaçar gider yoksa."diye dalga geçince,"Sus kız. Kıskanma."dedi.
"Hadi annem, gidiyorum ben Eşsiz bays."dedi Ilgaz ve telefonu kapatarak komidinin üstüne bıraktı.
Eşsiz kulağındaki telefonu indirip karşısındaki çatık kaşlı adama baktı.
"Sevdin mi en yakın arkadaşımı?"diye sordu.

Kenan alayla,"Çok."dedi. "Arkadaşın fazla konuşuyor ve açıkçası boş konuşuyor."

Eşsiz omuz silkti. "Ben çok seviyorum."