Sensedim | MashiKyu

Tam her şeyi düzeltebiliriz derken

Belki de 1 ayı geçmişti. O kadar çok şey yaşanmıştı ki bu 1 ay içinde. Özellikle Hyunsuk ve Jihoon çok zor anlar yaşamıştı. Her gün onların yanında olmamız gerektiğini bilsekte bazen yalnız kalmaları gerektiğini de biliyorduk.

Bugün Hyunsuk babaannesinin yanından geliyordu ve onun için kek yapmıştım.

Oraya giderken Junkyu'nun da orada olabileceği aklıma gelmemişti doğrusu. Daha dışarıdan seslerini duyabiliyordum bile. Tiz sesli bir kadın sesi duymuştum üstelik.

Dış kapının açık olması beni şaşırtsa da duyduğum ve gördüğüm şey beni daha da şaşırttı.

Junkyu yanındaki sarışın ve oldukça güzel olan kadının omzuna kolunu atıp 'günaydın canım' dediğinde kaynar sular başımdan aşağı dökülmüştü sanki.

Elimdeki saklama kabı o kadar ağır geliyordu ki şu an,   tutamayacak kadar güçsüzleşmiştim. Kendimi uzun zamandır hiç bu kadar savunmasız ve acınası hissetmiyordum.

Gözlerimden akan yaşları umursamadan koşarak dışarı attım kendimi. Junkyu'nun adımı haykırışını duyabiliyordum ama içimden onu duymamak, göz ardı etmek, hatta tam şu an yok olmak istiyordum.

Tam her şeyi düzeltebiliriz derken...

"Mashiho dur!"

Daha fazla koşacak halim kalmadığında sonunda kolumdan tutarak beni durdurdu.

"Göründüğü gibi değil yemin ed-"

"Junkyu..."

Çatlayan sesimle ağzımdan tek çıkabilen kelime buydu.

Ben sadece ağlıyordum, o ise benim konuşmamı bekliyordu.

Konuşsam ne diyecektim ki? 'Neden yaptın' mı? Hakkım var mıydı sorgulamaya? Ben kimdim ki?

"Mashiho..."

Konuşmamı istercesine bana seslendiğinde hala kendimde değil gibiydim. Yoktu hiç bir şey yapmaya halim.

"Ben gerçekten-"

"Lütfen... yapma bunu."

Daha fazla konuşmasını istemediğim için zoraki konuşup susturdum onu.

"Üzgünüm..."

Son lafım da bu olmuştu işte ona. Üzgünüm... Başka bir şey demeye yüzüm yoktu, onun hayatında belirli bir yerim de yoktu sonuçta.

Daha önce de olduğu gibi bu güzel başlangıcın da bitmesine göz yummuştum.

Bitmişti işte güzel başlayan her şey, içindeki aydınlığı kaybederek, karanlığını göstererek son bulmuştu.

İçinde hiç bir ışık kalmadığını göstererek son bulmuştu.

_________

Evet bu da bitti :') Yine bi tık hüzünlüyüm. Aylardır bölüm atmıyor olmama rağmen bekleyen ve beni sonuna kadar destekleyen herkese çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız, iyi ki de benimlesiniz.

Başka bir kitapta görüşmek üzere! Kendinize çok iyi bakın <3