The Secret Agreement ✓

TSA 012

Jasmine Dumagoso's P. O. V

DAHAN DAHAN AKONG BUMANGON MULA SA pagkakahiga nang marinig ko ang tawanan na hindi ko alam kung saan nanggagaling. Agad ko ring napansin ang malambot na kama kung saan ako ngayon ay naka upo,

Nasaan ako?

Kunot noong inalala ko ang huling tagpo sa loob ng opisina ni Logan.

Nag encode ako ng 100 soft copies, tapos nakausap ko si Joel at pagkatapos non ay nakatulog ako sa sofa......

Sofa!!! Hindi kama!!

At sinong hinayupak naman ang pangahas na nagdala saakin rito?????

Dinama ko ang sarili ko, ang damit ko, maayos pa ang Lahat saakin. Pero ano ba ang ginagawa ko rito????!!!

Baka may dumukot saakin???!!!!

Mas lalo akong napa iling sa sigaw ng isip ko. Dahan dahan akong tumayo mula sa kama at binuksan ang pinto, rinig na rinig ko pa rin ang tawanan na hindi ko alam kung saan nanggagaling. Sinipat ko ang buong living room, bukas ang ilaw kung kaya't kitang kita ng dalawa kong mata ang mga mamahaling pigura at mga gamitang naroon.

Matapos sipatin iyon ay unti unti at dahan dahan akong naglakad pababa sa hagdan, iniiwasan kong makagawa ng kahit na anong maliit na ingay. Nang tuluyan na akong makababa sa hagdan ay doon ko nakita ang labas ng bahay, halos manlaki ang mga mata ko sa nakita.

Nasa tabing dagat ako!!!!!!??????

“Nasaan ako?? Anong Lugar ito??” naiinis at may kalakihang tinig na aniya ko.

Sino ba Kasi ang nagdala saakin dito?? Bakit wala akong maalala kahit na ni katiting man lang????? Impossible namang nag teleport ako papunta rito ng tulog? Oh baka naman naglakad ako habang tulog?? Mas lalo namang impossible iyon! Nakakainis!!!!

Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang darili ko at naiinis na naupo sa sofang naroon.

Pero..... agad namang napatayo nang may mga kalalakihang  nakita akong nagsilabasan mula sa, kusina??? At hindi ko maitatangging ang gu guwapo nilang Lima!

Pero agad na tumama ang mata ko sa huling lumabas, naka apron ito at Walang damit???!!!! Na siyang ikina-inis ko ng sobra.

Hindi ko na napigilan ang lumapit sa kanya at sinamaan siya ng tingin, “Hoy ano't wala kang suot na kahit na anong t-shirt??? Eh kung lamigin ka? Eh kung sumakit ang tiyan mo? Psh! Ang tanda tanda na pasaway pa rin,” hindi ko na kailangan pang magtanong kung sino ang nagdala saakin rito. Obvious naman na itong Boss ko ang nagdala saakin rito.

“Hindi ka galit?” tanong nito at nagtatakang tumingin saakin ng diretso.

Pinamewangan ko ito at Wala akong pakialam kung may mga kalalakihang nanonood saamin, “At sino naman ang hindi magagalit kung magising sila sa ibang kwarto??! At ano naman ang silbi kung magtatatalak pa'ko eh nandito na'ko eh, alangan namang umuwi akong mag-isa, eh sa hindi ko alam kung papaanong makaalis rito,” aniya ko at hinihingal matapos ang mahaba habang litanya ko.

“Ayos na kuya, she's not even mad. Isn't she?” agad namang lumipad ang tingin ko sa nagsalita.

Kunot noo kung tinignan ito, parang nakita ko na itong isang ito, saan nga ba iyon?? Tama! Si Ram! Isa sa magkakapatid na Del Fuego!

“Oyyy Ram! Buhay ka pa palang gongong ka,” aniya ko na ikinangiwi nito.

Do'n ko lang nalaman na completo pala ang mga Del Fuego'ng Babaero. Aba, may reunion yata?

Eh sino naman itong dalawang ito? Ngayon ko lang sila nakita eh.

“Im Kalix, and I'm already taken and married,” aniyang isang lalaki at inilahad saakin ang kanyang kamay,

Sandali.....Ano raw??

“Wala namang may pakialam kung kasal kana, Wala namang nagtatanong, at hindi rin naman ako interesado,” boryong aniya ko na siyang ikinatawa ng mga naroon.

Ano ka ngayon? Psh!

“Im his brother, Martin,” aniya ng lalaking guwapo rin.

Tinanggap ko ang pakikipag kamay nito, hindi halatang magkapatid sila nitong si Kalix. Masyadong seryoso si Martin kumpara kay Kalix na mukhang pulos hangin at kahambogan ang laman ng magandang katawan.

“I'll excuse ourselves,” Aniyang Logan at hinatak ako papalayo roon.

Saan na naman ako dadalhin ng Isang ito??!

Muli naming tinahak ang hagdan at pumasok sa silid na nilabasan ko kanina, nang makapasok kami roon ay ini lock niyang pabalik. Sinundan ko ito ng tingin, hinubad niya ang apron niya na siyang nakapag palunok saakin ng sunod sunod.

Lumakad ito sa may kurtina at nililis iyon, tumambad saakin ang pintong makapal na salamin, dahan dahan niyang binuksan iyon dahil upang pumasok ang malamig at sariwang hangin na nanggagaling sa alon ng dagat.

Napapikit ako ng tumama sa mukha ko ang malamig na hangin na dala ng dagat.

“You're so beautiful,” agad kong iminulat ang mga mata ko matapos marinig ang salitang iyon at maamoy ang mabango niyang hininga na tumatama sa pisngi ko.

Naka tingin ito saakin ng diretso, “Aba syempre, maganda ako 'no kahit nung nasa sinapupunan palang ako ng mahal kong inay,” aniya ko at umalis sa pwesto ko.

Hindi ako comportabli, naupo ako sa kama at napahalukipkip. Ramdam na ramdam ko ang mga titig niya sa akin at hindi ako comportabli roon. Pakiramdam ko'y kailangan ko ng tubig,

“Wag mo nga akong titigan! Psh! Baka gusto mong makatikim ng mag asawang sampal?” aniya ko at tinaasan ito ng kilay na ikinatawa niya lang.

Nakakainis! Mukha bang hindi kapani paniwala ang sinabi ko???!!!!

“Come on baby, you're free to do whatever you want to do,” pakiramdam ko'y iba ang ibig niyang iparating.

Ramdam na ramdam ko ang init ng pisnge ko dahil doon.

Putangina naman ba't ba ang dumi ng isip ko?????!!! Kasama rin ba sa kagandahan ko'to??????

Imbes na sumagot ay tinungo ko ang pinto at akmang bubuksan na iyon pero napaiwan sa eri ang bibig ko ng marinig ang sinabi niya.

“Are you  distracted hmmm? Baby?”

A-ano??? D-d-distrac-t-t-ted???!!!!

At saan naman nanggaling ang iniisip niyang iyon???

Akoo????

Distracted??????

“Anong Distracted? Psh! Ni wala ngang ka epi-epekto sakin ‘yan eh,”

*************************

Not Edited

TYPOGRAPHICAL AND GRAMMATICAL ERRORS AHEAD!!!!!

Votes and comments are highly appreciated......

Thank you again for waiting and reaching this chapter. And I'll promise na mas lalo ko pang pagbubutihin❣️🥰🥰🥰

The real love can wait
       ~Itsyourcoffeegirl2022