The Secret Agreement ✓

TSA 013

                 

                LUMABAS AKO SA SILID NA iyon dahil pakiramdam ko'y kakapusin ako ng hangin lalo na't kaharap ko si Logan na walang damit pang-itaas.

Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang reaksiyon ng katawan ko pag malapit siya. Matagal ko na iyong nararamdaman hindi ko lang pinag tutuunan ng pansin.

Nang maisara ko ang pinto ng silid at sumandal ako sa pinto niyon at napapikit sabay hugot ng malalim na buntong hininga—

“Jasmine?? Bes??!” bigla akong napamulat ng mata matapos marinig ang pamilyar na tinig.

“Siena!!!!! Bes!!!!!” hindi ko na napigilan ang mapa sigaw at niyakap siya.

Niyakap niya naman agad ako pabalik at natatawang tinapik ang braso ko, bumitaw na kami sa yakapan namin.

“Hindi nga ako nagkamali, ikaw nga,” aniyang Siena na ikina halukipkip ko.

“May iba ka pa bang Jasmine na kilala? Bukod saakin? O baka naman pinag palit mona ang maganda mong best friend?” nakataas ang kilay ko sa kanya.

“Ofcourse not! You're my one and only best friend, and by the way, who's with you?” aniyang Siena at tinaasan ako ng kilay.

“Psh! Nagising na lang ako na nandito na, dahil dinala ako rito ng magaling kong amo,” aniya ko na ikinatawa niya na animoy kinikilig, “Eh ikaw? Sinama ka ni Lincoln 'no?” ako naman ang nanunuksong ngumiti sa kanya.

Napanguso itong tumango na siyang ikinatawa ko.

“Ikaw ah!” aniya ko at hinawakan ang kamay ni Siena at humakbang na papuntang hagdan.

Umupo kami sa sofa, saktong pag ka upo namin sa sofa ay siya ring pagka rinig ko ang pagbukas Sara ng pinto ng silid, napatingin ako roon at napairap ng kumindat saakin si Logan at diretsang tinakbo ang hagdan.

Madulas ka Sana!

Piping dasal ko pero hindi rin ako pinag bigyan, dahil nakababa ito ng hagdan ng hindi manlang nadudulas.

Napatingin ako sa katabi ko ng sikuhin ako nito, “Ano nang meron sa inyo?” aniyang Siena at binigyan ako ng nanunuksong tingin.

Napangiwi naman ako, meron saamin? Wala naman akong maalala na merong kami? “Wala, wala naman akong naalalang gano'n ah,”  aniya ko.

Hindi ko alam kung bakit, pero nakaramdam ako ng kaunting puwang sa puso ko ng sabihin ko ang katagang iyon.

Ano nga ba kami?

Meron bang kami?

Walang kami?

“Hello? Good morning sa inyo puwedi ba kaming maki upo ni ate?” agad na nabaling ang attention ko sa nagsalita.

Isang babaeng naka suot ng boho maxi dress habang ang kanyang buhok naman ay hanggang balikat na bumagay sa simple at eleganting gandan nito. Tumingin ako kay Siena at ngumiti,

“Oo naman, bakit hindi?” sagot ko.

Umupo naman ang babae kasunod nitong tumabi sa kanya ay ang babaeng naka suot rin ng summer dress at naka messy bun ang buhok nito na siyang bumagay sa matapang nitong ganda.

“Ako nga pala si Kazuya Astrylle Davierra-Carter, I'm Martin's wife,”
Aniyang babae na Kazuya pala ang pangalan.

Ang ganda ng pangalan niya, sing Ganda ng mukha niya.

“I'm Katana Astrylle Davierra-Carter, I'm kalix's wife. Nice to met you both,” aniyang babae at ngumiti saamin.

“Ako naman si Jasmine, isinama lang ako ng boss ko rito,” aniya ko at sinuklian sila ng matamis na ngiti.

“Im Siena, and I'm Lincoln's fiance,” aniyang Siena at tinanggap rin ang pakikipag kamay nina Kazuya at Katana.

“Magkapatid kayo?” tanong ko na ikinatango naman nilang dalawa, “Kaya pala parehas kayong maganda,” aniya ko.

Totoo naman kasing ang gaganda nilang pareho. Iyong gandang hindi nakakasawa.

Magsasalita na sana ako ng biglang may lumapit saamin, isa sa magkakapatid na Del Fuego, si Ram iyon.

“The food is ready, let's go” aniyang Ram at iniwan na kami.

“Tara sa dinning room,” aniyang Kazuya na sinang-ayunan naman namin. Sumunod lang kami ni Siena sa kanila dahil hindi naman namin alam kung saan naroon ang dinning room nila dito.

Narating namin ang malaki nilang dinning room at ang mahabang salamin na mesa, idadag mo pa ang upuang tinitiyak kong mamahalin dahil sa mga disenyo.

Naroon ang magandang arrangements ng mga pagkain na nasa mesa, iba't ibang pagkain ang naroon. Pinag hugot ng upuan nina Martin at Kalix ang mga asawa nila na sina Katana at Kazuya. Sunod namang naghugot ng upuan ang boss ko, pero napairap muna ako bago tumungo roon at maupo.

Naghihintay ako na ipig hugot ni Lincoln ang kaibigan ko pero hindi niya ginawa, kumilos ang bunsong kapatid nito na si Ram at pinag hugot ng upuan si Siena.

“Thank you,” Aniyang Siena at sinuklian nang matamis na ngiti si Ram. Tumango naman ang bunso ng mga Del Fuego,

Lahat ay nakaramdam ng tensiyon dahil sa mga nangyayari at hindi rin lingid sa kaalaman ng lahat kung ano ang meron sa pagitan ng kaibigan ko at kay Lincoln.

“Ahm, Kain na tayo” basag ko sa katahimikan,

“Mas mabuti pa,” aniyang Katana.

Sinimulan na namin ang kumain nang walang kahit na anong mga salitang namumutawi sa aming mga bibig. Ang tanging tanging maririnig mo lang ay ang mga kalansing ng mga kutsara at tinidor.

Hanggang sa natapos ang agahang iyon,

“Ill excuse myself,” aniyang Lincoln at napabuntong hininga bago lumisan sa dinning room.

“Sundan ninyo iyon, sige na” aniyang Katana.

Agad namang sumunod ang Lima sa kaibigan nila, tumayo naman ako at dinaluhan ang kaibigan ko na nakayuko.

“Bes.....” aniya ko at niyakap ito.

“Pag pasensyahan mo na si Lincoln, hindi rin madali ang pinag dadaanan niya, pareho kayong may malalim na sugat sa inyong mga puso,” aniyang Katana at napa hugot ng malalim na buntong hininga. “Hindi maaayos ang lahat hanggat hindi naghihilom ang mga sugat ng nakaraan, pareho kayong nasaktan at mas doble ang sakit na nadarama mo,” Tama si katana.

Kailangan maghilom ng mga puso nila, pero papaanong maghihilom ang mga sugat ng nakaraan kung ganitong nag iiwasan silang pareho?

“Hayaan mo, Siena ipagdadasal ko kayo, maaayos rin ang lahat, magtiwala ka lang,” aniyang Kazuya.

“Bes, nandito lang kami ah? Hindi ka namin papabayaan. Sasamahan ka namin sa laban mo,”

*******************

Not Edited!!!!

TYPOGRAPHICAL AND GRAMMATICAL ERRORS AHEAD!!!!!

My Coffee babies!!!! Thank you dahil nag antay na naman kayo sa Update nang coffee girl niyo❣️ Maraming salamat ☕☕☕☕