Laten we ruilen.

Hoofdstuk 1.

Met een bedenkelijke frons op mijn voorhoofd lees ik de tekst op het computerscherm voor mij nog eens door. Op het scherm staat een aanmeldformulier waarin het de bedoeling is dat ik mij kort voorstel en wat vertel over mijn dagelijks leven. En dat allemaal voor een kans om even uit mijn dagelijkse sleur te kunnen ontsnappen, de dagelijkse sleur waar ik helemaal genoeg van heb.

Een youtube groepje kwam met het idee om voor een video een paar dagen van leven te ruilen en zij deden hiervoor een oproep via instagram. Het groepje zelf ken ik niet, Sterre kwam ermee aanzetten omdat zij dacht dat ik het wel leuk zou vinden. Sterre is mijn beste vriendin, ik vertel haar alles en zij weet dus precies hoe zat ik mijn dagelijks leven ben. En hoe erg ik toe ben aan iets nieuws. Een beetje reuring in mijn leven. Normaal zou ik met een grote boog om dingen als dit lopen, want ik hou niet van aandacht. Ergens vind ik het wel erg spannend en heel misschien kijk ik er ook wel naar uit, maar hoe groot is de kans nou dat ik uitgekozen word.

'Hallo, mijn naam is Olivia en ik ben 24 jaar oud. Ik werk als begeleider in de gehandicaptenzorg en mijn vrije tijd breng ik graag door met mijn vrienden en wanneer mijn werkrooster het toelaat ben ik ook wel eens in de kroeg te vinden. Ik lees graag boeken, luister muziek en podcasts en ik kijk graag naar verschillende soorten autosport. Op dit moment zit ik een beetje vast in mijn dagelijkse sleur die ik graag wil verbreken, daarom leek deze unieke mogelijkheid mij een uitstekende optie om dit te doen.'

Nadat ik nog verdere persoonlijke informatie heb ingevuld is het dan echt tijd om het te verzenden. Met mijn muis blijf ik boven de verzendknop zweven, de twijfel lijkt nu toch toe te slaan. Ik lees nog een keer alles na en met mijn hart in mijn keel druk toch op verzenden.  Na het verzenden pak ik direct mijn telefoon en bel gelijk Sterre op. "Ster, I did it!" zeg ik zodra zij opneemt. "Echt meid?! Wat goed, ik ga voor je duimen!" reageert zij enthousiast. Dat is Sterre altijd enthousiast en vrolijk, maar ze kan ook serieus zijn wanneer nodig. "Maar Ster, vertel eens wat over dat groepje. Want als ik uitgekozen word moet ik wel weten bij wie ik terecht kom." "Dat hoef je mij geen 2x te vragen, heb je even?" Ik krijg een lach op mijn gezicht "Voor jou altijd, brand los!".

Na veel te lang met Sterre gebeld te hebben nemen we afscheid van elkaar en ben ik wat wijzer geworden over waar ik mijzelf voor op heb gegeven. Na nog een snelle blik op de klok zie ik dat het toch echt tijd is om mij klaar te gaan maken om te gaan slapen, morgen is het tenslotte weer een werkdag.

~

Een kort eerste hoofdstuk, maar wel de start van mijn tweede verhaal! 

Laat vooral een reactie of een berichtje achter met je mening!