Laten we ruilen.

Hoofdstuk 5.

De hele week kruipt voorbij en er lijkt maar geen einde aan te komen. Het is nog maar donderdag, maar mijn gedachten zijn bij het weekend. Deze worden echter verstoord door mijn telefoon die afgaat, vreemd wie zou mij op dit moment bellen? Omdat ik aan het werk ben neem ik niet op en maak ik een mentale notitie om op een later moment terug te bellen. Ik ga verder met mijn werkzaamheden en voel mijn telefoon nogmaals trillen, zou het dan toch belangrijk zijn? Als het echt belangrijk is bellen ze maar naar mijn werk, ik mag eigenlijk helemaal geen telefoon op zak hebben tijdens mijn werk dus ik laat het voor wat het is. De rest van mijn werktijd lijkt nog langzamer voorbij te kruipen dan eerder. 

Maar dan is het eindelijk zover en loop ik na de overdracht met mijn telefoon in mijn handen naar mijn fiets. Eerst maar even kijken wie het nodig vond om mij meerdere keren te bellen. Een onbekend nummer, zonder voicemail. Dat is vreemd. Nog voordat ik op de fiets stap besluit ik om terug te bellen. Leunend tegen de muur druk ik op het icoontje en hijs ik de telefoon naar mijn oor. Nog voordat deze twee keer over kan gaan wordt deze al opgenomen. "Hallo met pizzeria 'gooi t d'r op' U vraagt en wij gooien het er op. Hoe kan ik U helpen vandaag?" roept iemand aan de andere kant van de telefoon "Ehm, ik denk dat ik verkeerd verbonden ben, sorry." Mompel ik en ik hang snel op. Bijzonder, wel het goede telefoonnummer, maar waarom zou een pizzeria mij bellen? 

Na een fietstochtje naar huis heb ik het telefoontje toch nog niet los kunnen laten. Toch nog eens proberen te bellen anders? Nog voor ik er goed over nagedacht heb gaat de telefoon al over en zet ik deze aan mijn oor. "Hallo met" "Hallo met Olivia, U had gebeld?" Onderbreek ik de persoon aan de andere kant van de telefoon snel. "Oh hey Olivia, dat klopt! Met Raoul spreek je." "Hey Raoul, dus toch geen pizzeria?" "Pizzeria? MILO!" roept Raoul en ik moet de telefoon verder van mijn oor houden om niet doof te worden. "Hoezo doe jij alsof wij een pizzeria zijn als jij de telefoon opneemt? Voorlopig geen telefoondienst meer voor jou." Ik lach wat zachtjes. "Sorry voor dat Olivia. Wij hadden je inderdaad gebeld omdat we jou hebben uitgekozen voor onze nieuwe videoserie." Legt Raoul uit. "Ah, dat is al een stuk logischer. Wat leuk." "Fijn dat je het leuk vind. Wij zouden graag zo snel mogelijk weer met jou willen afspreken om de details te bespreken, dan kunnen we zo snel mogelijk starten." "Dat snap ik. Ik heb morgen een vroege dienst en ik kan daarna naar jullie kantoor komen als dit ook voor jullie uitkomt?" "Dat zou perfect zijn, nog net voor het weekend!" "Top doen we dat. Ik kan er om 14:00 zijn, is dat vroeg genoeg?" Vraag ik nadat ik de reistijd heb berekend in mijn hoofd. "Ja perfect, zien we je morgen!" "Tot morgen" Groet ik en ik hang op. Het nieuws moet nog even landen, maar wat gaaf dat ik ben uitgekozen! Ik bedwing mijn enthousiasme en houd mij in om direct Sterre te bellen, dit doe ik morgen wel als ik meer weet over wat er gaat gebeuren. Anders kan ik haar tsunami aan vragen toch niet beantwoorden. 

De avond verloopt zoals iedere andere avond en ook de vroege dienst verloopt soepel. Zonder al te veel gehaast of stress zit ik dan ook al om 12:30 in de trein richting Utrecht. De treinrit is lang, maar gelukkig was ik vanmorgen zo helder om een boek in mijn tas te stoppen en hier heb ik nu profijt van. De reis vliegt dan ook voorbij en voor ik het weet rijdt de trein Utrecht in. Na een korte wandeling sta ik weer voor de deur waar ik het begin van de week ook stond. "Hey, Olivia hier." "Kom d'r in Olivia, weet je de weg nog?" Hoor ik een gemechaniseerde stem. "Jahoor, komt goed!" Eenmaal boven word ik door Robbie ontvangen. "Hey! Wat leuk dat je er weer bent!" "Hey!" Ik glimlach. "Zal ik je jas aannemen?" Bied Robbie aan. "Neehoor, het lukt zelf wel." Knipoog ik naar Robbie en hij kijkt toe hoe ik mijn jas ophang. "Ehm, dan maar gelijk door naar de rest?" "Is goed, ik volg jou." En samen maken we onze weg naar de anderen die zich in een andere ruimte bevinden dan de vorige keer. Hoe groot is dit kantoor wel niet?

De vergadering was een georganiseerde chaos en het was duidelijk merkbaar dat iedereen al met zijn hoofd bij het weekend zat. Ondanks deze georganiseerde chaos hebben we alles gedaan wat gedaan moest worden en hebben we een startdatum en periode afgesproken. "Oké dat was alles denk ik wel, als jij alle formulieren wilt invullen en een gedetailleerde planning wilt maken van die week dan regelen wij de rest!" Sluit Raoul de vergadering af. "Nou top, dat moet goedkomen!" Zeg ik vastberaden om dit zo snel mogelijk te regelen. "Top, tijd voor pils!" Roept Milo terwijl hij op staat en als eerste de ruimte verlaat. "Pilsiee" En Robbie verlaat ook de ruimte. "Doe je er ook een mee? Vrijmibo." Vraagt Raoul en hij geeft gelijk antwoord op mijn niet uitgesproken vraag over bier op de werkvloer. "Ach waarom ook niet, ik ga jullie de komende tijd een stuk vaker zien dus we kunnen elkaar net zo goed wat beter leren kennen." "Ja eens, kom je mee?" Nog voordat ik antwoord kan geven word ik meegetrokken door Koen naar ik denk de algemene ruimte waar mensen zitten die ik niet ken. "Even de aandacht hier allemaal, dit is Olivia. Jullie gaan haar de komende tijd een stuk vaker zien, want zij is onderdeel van onze ruilvideo." "Hey iedereen!" Ik zwaai een beetje ongemakkelijk naar iedereen die mij aankijkt. Na mijn begroeting en wat 'hallos' terug gaat iedereen weer verder met de gesprekken waar zij eerder mee bezig waren en krijg ik een biertje in mijn hand gedrukt. "Proost, op een succesvol project!" "Op een succesvol project!" Herhaal ik de woorden van Raoul.

~

Ja lieve lezers, de daadwerkelijke ruil is heel dichtbij! Wat hopen jullie dat er nog gaat gebeuren? Laat het vooral horen in de reacties of stuur mij een persoonlijk berichtje.