Laten we ruilen.

Hoofdstuk 11.

"Oké hier heb je mijn sleutels, succes!" Zeg ik tegen Robbie terwijl ik mijn huissleutels in zijn open hand leg. "Thanks, hier heb je de mijne en mijn autosleutel." En ik krijg de sleutels van Robbie in mijn hand. "De jongens weten mijn adres en geven je straks het rooster." Dit alles word gefilmd door Matthy. "Oh ja, hier heb je ook mijn OV-kaart." Zeg ik terwijl ik mijn OV-kaart uit mijn zak trek en uitsteek naar Robbie. "OV-kaart?" En de verbazing is van Robbie zijn gezicht af te lezen. "Ja?" "Jij hebt toch een rijbewijs?" Vraagt Robbie en ik begrijp waar hij heen wilt met die vraag. "Ja klopt, maar geen auto." Robbie zijn mond valt open en ik hoor Matthy van achter de camera lachen. "Geen auto? Maar hoe kom jij ergens?" Ik lach met Matthy mee. "Nou gewoon, met de fiets of het OV." "Wat?! Dat gaat een zware week worden." Laat Robbie weten en Matthy lacht hem uit. "Wat lach jij? Jij hebt in jouw week dan dus ook geen auto." Vraag ik Matthy, nog steeds wat ongemakkelijk door de camera die hij vast houd. Matthy draait de camera naar zichzelf en kijkt met grote ogen in de camera. Tot grote humor van de anderen uiteraard. 

Zodra de camera uitstaat nemen we nog even de tijd om met iedereen de komende week te bespreken en is het toch echt tijd voor Robbie om te vertrekken om mijn leven te gaan beleven. En ik dat van hem. Ik heb van Robbie een lijstje gekregen met taken die ik de komende week gedaan moet krijgen.

"- Film een video met de Bankzitters (voetbalchallenge).

- Vloggen voor de vlog met de Bankzitters.

- Film een video voor mijn persoonlijke kanaal (reageren op lang leve de liefde).

- Poging doen tot het editten van de video (de jongens kunnen het uitleggen/je helpen).

- Thuiswedstrijd PSV bezoeken met vrienden.

- En vooral veel lol hebben." 

Ik lach als ik het lijstje lees, dit moet te doen zijn! Ik weet niet of het altijd zo is, maar de kantoor dag is al vroeg voorbij vandaag. Iedereen gaat zijn eigen weg, dus het is voor mij tijd om de auto van Robbie te zoeken en google maps te volgen naar zijn huis. Of nou ja, mijn huis voor de komende week. 

In opdracht van de jongens pak ik na het parkeren van de auto de camera erbij om een stukje te vloggen. Het voelt gek om tegen de camera te praten, al praat ik thuis geregeld tegen mijzelf dus heel anders zou het niet zijn toch? "Hallo iedereen, na een veel te lange autorit ben ik er dan eindelijk. De auto van Robbie reed heerlijk, nu even kijken hoe zijn woning er uit ziet." Ik zet de camera uit, hopend dat de ongemakkelijkheid er niet van af droop. Eenmaal voor de voordeur zet ik de camera weer aan om mijn eerste indruk te filmen. De woning van Robbie is een stukje groter dan de mijne en het ziet er erg netjes uit. Bijna te netjes, hij zal wel flink schoongemaakt hebben. 

Mijn koffer sleep ik mee naar de slaapkamer, pak wat dingen uit en plof vervolgens met mijn telefoon op de bank. Die overigens erg lekker zit.  Eenmaal in mijn eentje kan ik genieten van de rust en voel ik een golf van vermoeidheid over mij heen komen. Ik had niet door dat ik zo moe was, de spanning voor vandaag koste toch meer energie dan ik dacht. Toegevend aan de vermoeidheid open ik de thuisbezorgd app en besluit ik om vanavond eten te bestellen. Mijn mond valt open van verbazing over de hoeveelheid restaurants waar ik kan bestellen. Thuis in mijn dorp is er hoog uit 1 pizzatent en een snackbar beschikbaar. Nadat ik heerlijk heb genoten van het bestelde eten en een warme douche lig ik in bed. Vandaag nog maar even de rust pakken, morgen is er een filmdag met de Bankzitters. 

Veel te vroeg in de ochtend hoor ik mijn telefoon af gaan, waarom moet Robbie zo ver weg van het kantoor wonen? Nu moet ik vroeg mijn bed uit en een poos in de auto zitten op de vroege morgen. Zonder te snoozen stap ik direct het bed uit om de dag te starten met een kop koffie en wat yoghurt met fruit. Gelukkig hoef ik weinig aandacht te besteden aan mijn outfit en kan ik in mijn sportkleding naar kantoor. We gaan vandaag een voetbalvideo opnemen. Ik houd het bij een matching set en trek er nog snel een trui overheen voordat ik de deur uit stap. 

Tijdens de autorit naar kantoor heeft mijn hoofd de tijd gehad om zichzelf te vullen met zenuwen. Kan ik dit wel, zet ik mijzelf niet voor paal, gaan ze mij wel leuk vinden? Eenmaal bij kantoor stap ik vol zenuwen de geparkeerde auto uit. Ik adem nog even diep in en uit en hoop dat de zenuwen zo wat zakken. "Oké, zet die domme zenuwen opzij." mompel ik in mijzelf. Ik haal een hand door mijn haar en check in de spiegel of het nog goed zit zo. "Let's go." En ik maak mijn weg naar boven waar we met zijn allen verzamelen. 

"Hey goedemorgen!" Zeg ik enthousiast, hopend dat ik mijn zenuwen kan verbloemen. We bespreken nog even een plan van aanpak en verzamelen alle spullen om te vertrekken naar het gehuurde voetbalveld.

"Hallo kijkertjes! Vandaag zijn wij hier op dit prachtige voetbalveld." Start Raoul de opnames. "En we zijn hier niet zomaar, het is eindelijk weer tijd voor een voetbalvideo!" Roept Matthy. "Want we waren ooit een voetbalkanaal." Voegt Koen toe waarna ze allemaal lachen. Ik snap de humor niet helemaal maar lach toch wat ongemakkelijk mee. "Ohja, Rob zit niet in deze video!" Laat Milo weten en de jongens beginnen te juichen. "We hebben hem vervangen met een betere versie, Olivia!" Stelt Koen mij voor aan de kijkers, of eigenlijk de camera. Ik zwaai naar de dezelfde camera "Hey hallo! Ik hoop dat ik die verwachting waar kan maken." "Dat gaat jou lukken, want vandaag gaan we verschillende voetbal challenges doen en de winnaar" "Of winnares" onderbreek ik Raoul. "Of winnares krijgt eeuwige roem." "Je bent zeker weer vergeten om een prijs te halen?" Grapt Koen. "Heel misschien." Geeft Raoul toe.  Oké, intro opnemen is gelukt. Nu het voetbalgedeelte nog. 

~

Lieve lezers! We zijn inmiddels de 10 hoofdstukken gepasseerd en de ruil is gestart. Zijn er dingen die niet mogen ontbreken, laat dit dan vooral weten!