Laten we ruilen.

Hoofdstuk 2.

Met een diepe zucht druk ik mijn wekker uit en draai ik mij nog een keer om. En zo lig ik nog 15 minuten te snoozen tot de volgende wekker gaat, oké nu moet ik er toch echt uit. Dit kost mij ondanks de vermoeidheid toch verbazend weinig moeite. Snel zoek ik nog even mijn kleding bij elkaar en maak ik mijn weg naar de badkamer. De warme stralen van de douche maken mij echt wakker en in mijn hoofd plan ik alvast mijn dag uit. 

Opgefrist en aangekleed zit ik aan de eettafel mijn ontbijtje te eten en door mijn instagram te scrollen. Lekker een rustige start van de dag, maar dan is het toch tijd om mijn tas in te pakken en te gaan. Ik laat mijn blik nog even door de woonkamer gaan en trek dan de deur achter mij dicht. In het donker loop ik naar het schuurtje om mijn fiets te pakken om hier vervolgens op te stappen en naar mijn werk te vertrekken. Weer een werkdag, de eerste in de reeks deze week. Ik werk als begeleider in de gehandicaptenzorg, al zo'n vier jaar. Ik dacht altijd dat dit mijn roeping was, maar na vier jaar begint de twijfel toe te slaan en weet ik niet meer zeker of ik dit werk echt zo leuk vind. Het voelt de laatste tijd als een oneindige routine en ik ben de uitdaging kwijt.  Misschien wordt het tijd om de zoektocht naar een nieuwe locatie te starten, of misschien is het tijd voor een volledig andere richting. 

Nog in gedachten fiets ik het terrein van mijn werk op en zet ik mijn fiets weg. Eenmaal binnen begroet mijn aanwezige collega's en met het eerste bakkie kofie bespreken we samen de taakverdeling en aanpak van de dag. Na nog een kort praatje over ieders weekend gaan we aan de slag. Met een zucht berg ik de koffiekopjes op in de vaatwasser en maak ik mijn weg naar de slaapkamer van de eerste cliënt om deze wakker te maken en klaar te maken voor de dag. 

"Doei Melissa! Werk lekker!" groet ik mijn collega van de avonddienst terwijl ik de deur uit loop. "Dag meis, fijne middag!" Aangekomen bij mijn fiets doe ik nog snel mijn oortjes aan en zet ik muziek op om de terugrit naar huis dragelijker te maken. Op de fiets denk ik mijn werkdag over en verwerk ik alle gebeurtenissen. De dag is echt voorbij gekropen, alsof er geen einde aan kwam. Onderweg stop ik nog even snel bij de supermarkt om mijn avondeten te halen en hierna vervolg ik snel mijn weg naar huis weer. 

Eenmaal thuis begin ik gelijk met het klaarmaken van mijn avondmaaltijd, burito's, dan kan deze lekker in de oven en kan ik ondertussen even een wasje aanzetten. De was draait en ik plof lekker op de bank om even Netflix aan te zetten. Genietend van de rust na een drukke werkdag eet ik mijn avondeten op en besluit ik om de rest van de avond thuis te blijven bankhangen. 

~

Een kort, saai hoofdstuk. Vooral even opvulling, leukere hoofdstukken komen er echt aan. Deel feedback, opmerkingen of suggesties vooral in de reacties of in mijn privé berichtenbox!