Laten we ruilen.

Hoofdstuk 10.

Vandaag is het zo ver, het is de dag dat de ruil gaat beginnen. Ik merk dat ik gespannen ben omdat ik niet helemaal weet wat mij te wachten staat. Een bijzondere combinatie samen met het enthousiasme dat ik voel. Ik ben er in ieder geval helemaal klaar voor en sta op het punt om te vertrekken. Voordat ik mijn jas aantrek leg ik nog snel een welkomsbrief klaar. 

"Hallo vervanger, 

Welkom in mijn appartement! Mi casa es su casa, dus doe alsof je thuis bent! Trek gerust alle kastjes open als je iets niet kan vinden, wanneer je het dan nog niet vind heb ik het waarschijnlijk niet of je hebt een bril nodig ;) Mijn fietssleutel hangt in het sleutelkastje in de gang, helaas geen auto voor jou deze week. Op het andere blaadje staat mijn rooster voor de komende week. Bij vragen kan je natuurlijk appen of bellen, tot maandag!"

Nadat ik het heb gelezen leg ik het op de eettafel neer en ook mijn uitgeprinte rooster leg ik erbij. Het is een simpele versie van hoe mijn week er uit ziet. Normaal is mijn rooster onregelmatig en is elke week anders, maar voor de video's hebben de jongens en ik afgesproken om elke week hetzelfde te houden. Dit zou makkelijker zijn.

"Maandag: wisseldag op kantoor met iedereen (12:00) Daarna boodschappen doen voor de week en naar huis. De rest van de avond vrij (lezen, netflix o.i.d.)

Dinsdag: Vroege dienst (7:00-16:00), uit werk naar Sterre om daar te eten (of Sterre komt naar hier).

Woensdag: Sporten in de sportschool (9:00), tussendienst (12:00-20:00).

Donderdag: Vroege dienst (7:00-16:00) , cursusavond Spaans(19:30)

Vrijdag: Dagdienst (9:00-17:00), sporten in de sportschool (19:00 lesje en 19:45-20:30 zelfstandig)

Zaterdag: Dagdienst (9:00-17:00), borreltjes met 'de paupergeitjes'.

Zondag: Hardlopen (na wakker worden), 15:00 koffie bij ouders, de rest van de avond lekker relaxen."

Na het aantrekken van mijn jas loop ik naar de voordeur, waar mijn koffer al klaar staat. Ik hoor al een toeter van beneden af komen, dat zal Sterre zijn. Sterre brengt mij met mijn koffer naar het station, dan hoef ik niet te klungelen met mijn fiets. Eenmaal beneden trek ik de passagiersdeur open en roep ik "Ewa dushi!" "Hey stranger, hoe is het?" antwoord Sterre terwijl ze druk bezig is met haar radio. "Goed, goed. Met jou?" De muziek springt aan en Sterre kijkt mij aan. "Ja ook goed, ben mij mentaal aan het voorbereiden op dat ik jou moet gaan missen." "Awh arme schat. Ik ga jou ook missen, maar laten we genieten van de laatste minuten!" En ik sla mijn arm om haar heen. 

Met enige moeite heb ik mijn koffer de trein in weten te tillen en heb ik een plekje weten te vinden waar ik comfortabel kan zitten. Ik zwaai nog even naar Sterre die op het perron blijft staan tot de trein wegrijd, ze lijkt zo net op een moeder die haar kind uitzwaait naar een verre reis. De treinreis zelf is niet heel bijzonder en gaat snel voorbij, voordat ik het weet rijd de trein Utrecht al binnen en kan ik mijn koffer weer de trein uit slepen. Tijdens de wandeling naar het kantoor van de jongens geniet ik van de rust die er door de vroege morgen nog is. Het geluid van de rollende wieltjes van mijn koffer is een constant achtergrond geluid voor de wandeling. 

"Een hele goede morgen deze morgen, Olivia hier!" "Hey, deur gaat open." Hoor ik een door de deurbel vervormde stem zeggen. Ik maak mijn weg naar boven, hang mijn jas op en laat mijn koffer in de gang bij de kapstok staan. Ik adem nog even diep in en uit, op de hoop dat mijn zenuwen iets gaan liggen. Enthousiast stap ik vervolgens de algemene ruimte in. "Goedemorgen iedereen!" Ik kijk de ruimte rond en ik zie dat ik de laatste persoon was die nog moest arriveren. Een snelle blik op de klok laat zien dat ik gelukkig niet te laat ben, maar dat de rest gewoon vroeg aanwezig is vanmorgen. Ik blaas een zucht uit waarvan ik niet wist die ik inhield. "Goedemorgen, koffie?" Vraagt Robbie, die bij een koffiezetapparaat staat. "Ja lekker." En ik maak mijn weg naar hem toe. De anderen zijn nog druk bezig met verschillende voorbereidingen en hebben niet echt door dat ik in de ruimte sta. Dit houd ik maar even zo, dan kunnen zij ongestoord zaken voorbereiden en kan ik even genieten van mijn koffie die Robbie in mijn handen schuift. "Klaar voor?" Vraagt Robbie met belangstelling. "Ja een soort van denk ik?" Geef ik als antwoord, maar het kwam er meer uit als een vraag. "Klinkt niet alsof je erg zeker bent van je antwoord." "Jawel, maar ben gewoon wat gespannen." Geef ik toe. "Maar dat is toch niet nodig? We gaan straks rustig beginnen en we nemen je op sleeptouw." Probeert Robbie de spanning weg te nemen en hij legt zijn hand op mijn schouder. "Nee weet ik, het gaat goed komen." Probeer ik vooral ook mezelf nog even te overtuigen. "Maar eerst even genieten van de koffie!" zeg ik terwijl ik mijn kopje omhooghoud naar Robbie, hij stoot zijn kopje er tegen aan om 'te proosten'.

"Oké, dan denk ik dat we kunnen beginnen." Sluit Raoul de laatste voorbereidingen af. We zitten met zijn allen in de vergaderruimte om de laatste planning door te nemen. Het is fijn om te weten dat er een goed planning ligt en dat de jongens wel een idee hebben wat ze doen. Of ze doen alsof. Welke van de twee het is maakt niet uit, ik ben gerustgesteld. "Let's goo" Roept Milo terwijl hij de vergaderruimte uit rent. 

"Oké, dan starten wij met de introductie en als wij jou aankondigen mag je in het beeld stappen." Legt Matthy het proces uit. "Dan mag je jezelf voorstellen. Daaarna nemen wij het weer over en hoef je er alleen bij te staan en eventueel te antwoorden op vragen."  "Dat kan ik!" En ik neem mijn plaats in naast de cameraman zodat ik nog niet in beeld ben. De jongens dollen wat met elkaar tot ze klaar zijn om te starten. "Camera loopt." Laat de cameraman weten en de concentratie is weer aanwezig. "Vandaag gaan wij van start met onze nieuwe videoserie." Start Raoul. "Waarom begroet je onze lieve kijkers niet meer?" Roept Matthy er doorheen. "Sinds wanneer starten we onze video's ook zo?" Lacht Robbie. "Ohja, hallo iedereen!" Hervat Raoul zijn eerdere zin. "Wij gaan de komende weken ruilen van leven. Niet met elkaar, want een keer is genoeg. Maar met onze speciale gast." Neemt Koen over. Ik ga er vanuit dat dit mijn teken is en ik stap in beeld. "OLIVIA" Roepen Robbie en Matthy samen. "Hoi." En ik zwaai wat ongemakkelijk naar de camera, dit is nog ongemakkelijker dan ik dacht. "Ik ben dus Olivia." "En Olivia gaan jullie de komende weken wat vaker zien."  Koen verteld verder. "De komende weken gaat Olivia steeds een van ons vervangen en nemen wij haar leven over." "Blijf dus vooral kijken!" zegt Milo terwijl hij enthousiast voor de camera springt en zijn duim opsteekt. 

Het opnemen van de intro ging nog even door en was een chaos. Volgens de jongens komt dit helemaal goed en word er door de editor een lopend verhaal van gemaakt. Dit was de start van de eerste vlog, iets wat we de elke week gaan doen voor een van de video's per week. We nemen ook nog wat korte filmpjes op voor de socials zodat we deze online kunnen zetten zodra de eerste video online komt. Er is nu geen weg meer terug. 

~

De ruiling is hier! Ik heb al verschillende dingen uitgewerkt voor de komende hoofdstukken, maar zijn er dingen die niet mogen ontbreken laat dit dan vooral weten! Dit kan via de reacties of via mijn persoonlijke berichtenbox. Groetjes!