Een aantal drankjes verder, meer dan ik gepland had, komen er pizza's de ruimte in. Waar die vandaan komen, geen idee, maar ik ga niet klagen. Ik pak een pizzapunt uit de rondgaande doos en luister verder naar het gesprek. "En toen hebben Raoul en ik de hele nacht in de garage geslapen." Verteld Milo over een van hun video's. "En dat hebben jullie serieus gedaan? Jullie zijn niet goed." Lach ik hem uit. "En dat zeg je nu, JONGENS KUNNEN WE NOG IEMAND ANDERS KIEZEN?" Roept Milo waarna ik hem een zetje geef. "Plaag dat meisje niet zo." Staat Robbie mij bij. "Zij moet de weekplanning nog maken, anders maakt ze je week extra zwaar." Mijn mond valt licht open, ik dacht toch bijna dat hij aan mijn kant stond. "Neejoh, dat zou Olivia toch nooit doen?" Vraagt Milo terwijl hij een arm om mij heen slaat. "Nou dat weet ik nog zo net niet Milo." En ik haal zijn arm van mijn schouder af. "Oeh, ik zou je maar zorgen gaan maken." Stookt Robbie hem nog een beetje op, waarna Milo op hem af rent en dit resulteert in een achtervolging tussen de twee heren. Lachend schud ik mijn hoofd en sluit ik mij aan bij het gesprek van het groepje naast mij.
"Oké, het is tijd om te gaan." Zeg ik terwijl ik kijk naar een groepje mensen die weer een nieuw potje beerpong starten. Na een snelle blik op mijn telefoon word deze uitspraak bevestigd. Het is bijna 20:00 en ik zou nog met vrienden naar een feestje in het dorp gaan. "Nu al?" Klaagt Milo. "Doe nog even een rondje mee." Vraagt Matthy, al klinkt het meer als een bevel. "Nee dankje, ik moet echt door." "Door? Op dit tijdstip?" "Ja door, had eigenlijk al bij mijn vrienden moeten zijn voor een feestje vanavond." Beantwoord ik de vraag van Matthy. "Oeh we gaan naar een feestje?" Breekt Milo in op het gesprek, niet dat je het echt een gesprek kan noemen. "Ik ga naar een feestje ja." Ik lach om Milo zijn gezicht die betrekt. "Neem mij mee." En Milo klampt zich vast aan mijn arm. "Jij hebt daar toch niets te zoeken Milo." En ik probeer zijn armen van mijn arm af te krijgen, man wat heeft hij een stevige grip. "Boeie, ik wil een feestje." "Ik wil ook een feestje!" Roept Robbie terwijl hij aan komt hobbelen. "Zo'n feest is het niet jongens, het is maar een dorpsfeest." Zeg ik terwijl ik nog steeds de armen van Milo probeer los te trekken. "Dus? Feest is een feest." Laat Robbie weten. Ik kijk Raoul met smekende ogen aan. "Kan je mij alsjeblieft helpen? Die gast heeft een stevige grip." "Ik help je, maar alleen als wij mee mogen naar dat feest van je." Ik zucht. "Oké vooruit. Jullie weten wel dat het niet in de buurt is he?" "Boeie, onze chauffeur rijd ons wel heen en terug fixen we een taxi." Mengt Koen zich ook in het gesprek. "Oké oké prima. Ik laat Sterre even weten dat ze nog 5 tickets moet regelen." De jongens juichen luid en Koen verlaat de ruimte terwijl hij zijn telefoon naar zijn oor beweegt. Als Milo dan eindelijk mijn arm los laat pak ik mijn telefoon om Sterre te appen, of misschien is de groepsapp handiger want zij zullen ook al wel aan het drinken zijn.
De paupergeitjes.
Olivia: Oké, wie kan er nog 5 extra tickets voor mij fixen voor vanavond?
Floris: 5?
Jolijn: Betekend dit dat je eindelijk onderweg bent?
Olivia: Ja 5, er willen wat gasten mee.
Floris: 5?
Alex: Flo, je valt in herhaling.
Alex: Maar wie zijn die gasten? En waarom gaan zij mee?
Olivia: Is gezellig toch?
Olivia: Ik stel ze zo wel voor.
Bram: Ik bel zo Jacob wel even voor 5 extra tickets, komt goed Ollie.
Olivia: Thanks Bram!!!
Olivia: Ik ben er met max 2 uur, houd jullie op de hoogte schatjes.
"Paupergeitjes? Wat is dat nou voor een naam?" Ik schrik van de opmerking van Matthy die blijkbaar over mijn schouder aan het meekijken was. "Jeez Matthy, je liet mij schrikken." zeg ik en ik grijp naar mijn hart. "Is een binnenpretje van de vriendengroep, kan het eigenlijk niet eens uitleggen." "Jongens, Willem is hier met een kwartiertje en hij brengt ons naar dat dorpergat van jou." laat Koen weten. Hij wend zich daarna tegen de anderen aanwezigen. "Yo wij gaan zo weg, vergeet het kantoor niet goed af te sluiten." Er volgen wat bevestigende geluiden waarna de eerdere gesprekken weer verder gaan.
Zoals voorspelt door Koen staat een kwartier later een busje met een chauffeur beneden. Ik maak mijn weg naar beneden met Raoul, Matthy en Koen. Robbie moest nog even snel het toilet bezoeken en Milo zei dat hij nog even wat moest halen. Na een paar minuten staat Robbie ook beneden en Milo volgt even later ook, met een tas in zijn handen. "We gaan die wereldreis niet maken zonder wat snacks en drankjes." En trots houd hij zijn meegenomen tas omhoog. Hij neemt de laatste plek in de bus in en nog voordat zijn gordel vastzit begint de chauffeur al met rijden.
De paupergeitjes.
Bram: Ollie, kaartjes zijn gefixt!
Olivia: Thanks Bram, je bent een topper!
Sterre: Hoezo pak jij alle credits Bram?
Ik laat het hun lekker zelf uitvechten, waarschijnlijk zitten ze ook gewoon naast elkaar op de bank. "Kaartjes zijn geregeld." Deel ik mee aan de anderen. "Anders had ik ons zeker naar binnen gelult." Roept Koen door de bus waarna hij het laatste slokje van zijn biertje naar binnen gooit. "Ja jij wel, aso." Roept Robbie. "Denk jij echt dat ze jou zouden herkennen?" Vraag ik oprecht. De jongens beginnen alle vijf met lachen. "Wat? Is dat zo'n gekke vraag?" En dit levert nog meer gelach op. Ik begin langzaam wat rood aan te lopen en krijg het idee dat mijn vraag gek is. "Lieverd, weet jij wel hoe groot ons kanaal is?" Vraagt Koen. "Een stuk groter dan ik dacht?" En alsof het afgesproken is krijg ik vijf telefoons in mijn gezichtsveld gedrukt met verschillende sociale media. Als mijn ogen vergroten van verbazing levert dit nog meer gelach op van de jongens. "Jeez dit is veel."
De rest van de rit naar de kroeg hebben de jongens gebruikt om mijn verschillende highlights uit videos, tiktoks en muziek te laten horen en zien. Tot een aantal uur geleden had ik geen idee van de bekendheid van de jongens en ik begin mij steeds meer te realiseren waar ik in ben gestapt. Dit gaat nog een heel avontuur worden.
~
Weer een nieuw hoofdstuk van mij! Bedankt voor het lezen en laat vooral opmerkingen, mening of feedback achter in de reacties of in mijn persoonlijke berichtenbox! Groetjes!
JE LEEST
Laten we ruilen.
FanfictionElke dag is hetzelfde, je doet hetzelfde werk voor dezelfde mensen met dezelfde mensen om je heen. Het leven kan soms zo eentonig zijn. Althans, dat is het gevoel wat Olivia heeft. Olivia is opgegroeid in een klein dorp waar iedereen, iedereen kent...