Wait, I AM A TOMLINSON

My real family #08

Na een tijdje te waandelen vraag ik iets aan Harry.

"Zeg Harry,ik ben nogal nerveus om mijn echte familie te ontmoeten dus zou je het erg vinden om met me mee te komen?" Harry lacht geruststellend en zegt "Als jij dat wil Love dan doe ik dat voor jou" ik bloos door de naam 'love'. Harry stopt met lopen waardoor ik ook stop. Harry draait zich naar me toe en kijkt me aan in mijn ogen en neemt mijn handen vast "Noa ik ken je nog niet eens een uur maar ik voel me zo goed bij je. Dus zou je morgen op een date willen gaan met mij?" Mijn ogen worden groot en ik knik uitbundig aan. Harry sluit me in een omhelzing,tilt me op en draait een rondje. Ik giechel om de actie die Harry deed. Harry laat me los en kijkt me aan. Ik voel mijn telefoon trillen in m'n broekzak en haal hem eruit. Als ik zie hoe laat het is worden mijn ogen groot. "We moeten gaan kom,mijn moeder heeft het adres doorgestuurd!" Ik neem Harry zijn hand en trek hem mee. Als we bij het huis komen adem ik eens diep in een uit, ik druk met trillende handen op de bel terwijl Harry stomverbaasd voor zich uit staart ik wil iets tegen Harry zeggen mazr ik word onderbroken door het geluid van de voordeur. Als ik opkijk zie ik een vrouw staan
rond de 40, ze glimlacht lief naar me en stelt zich voor als Johanna ze vraag ons naar binnen als we binnen zijn geeft ze Harry een kus op de wang.Ik kijk ze raar aan maar besef me dan dat Harry en Louis in dezelfde band zitten en dat ze elkaar natuurlijk kennen. Johanna begeleid ons naar de woonkamer daar zie ik Louis Tomlinson zitten met naast hem zijn vader en op de ander bank zitten 3 kleinere meisjes als we binnenkomen begint Louis zijn vader zich direct voor te stellen. "Hallo Noa welkom ik ben Mark je biologische vader doe alsof je thuis bent en straks zouden ik en Johanna iets met je besprekn" ik knik en richt mijn ogen op Louis,hij staat recht en komt voor me staan.
"Ik ben Louis,je kent me waarschijnlijk wel ik ben 21 en heb 3 jongere zusjes en nu jij. Ik zit in de bekende band One Direction en we zijn net klaar met touren" hij lacht vriendelijk naar me. Ik voel me hier nu al goed. "Dit zijn onze zusjes: Lottie,Phoebie en Daisy, Fizzy is 2 jazr geleden gestorven in een auto ongeluk" ik zie een traan naar beneden rollen bij Louis.Zonder enige twijfel neem ik hem in een knuffel en sus hem. Het voelt alsof ik deze mensen al heel mijn leven ken.Als Louis afgekoeld is kijken Mark en Johanna naar elkaar en dan naar mij. Ze doen teken dat ik moet gaan zitten,als ik zit begint Johanna met praten. "We weten dat het misschien snel is maar we zouden je graag in huis nemen,en niet alleen jij maar ook je pleegmoeder. We weten hoe een sterke band jullie hebben en we zouden ons schuldig voelen moesten de die verbreken" ik kijk Johanna blij aan en vlieg haar om de hals. "Hoe kan ik jullie ooit bedanken, dit betekent zoveel voor mij echt bedankt"zeg ik huilend als een klein kind. Als ik niet meer huil bel ik naar mijn moeder."Hey mama van Johanna mogen we hier intrekken zodat we nog altijd samen zijn"zeg ik blij. "Sorry Noa maar ik kan dit niet ik moet je loslaten, hier is het beter voor je" zegt mijn moeder. Wacht,wat? Ik snap er niets meer van. "Maar mam ik kan dit niet alleen" zeg ik half snikkend "Tuurlijk kun jij dit alleen meis het is beter voor ons allemaal,ik ga het ook bijleggen met John want die heb ik op dit moment echt nodig" nog voor ik iets kan zeggen wordt de lijn verbroken. Ik laat mijn telefoon vallen en stort me in Louis zijn armen.