Avus Horologium || JunHao

★彡15ミ★

Şeytani ruh bekliyor. O zaten çok yaşlı. Ama sonsuz bir sabra sahip değil. Sabrı bitmek üzere. İşte o zaman dayanılmaz olacak. Minghao o anın gelmesinden korkuyor, Junhui'nin neden hâlâ gitmediğini sorguluyor.

Tavan arasındaki kapı çalmaya başladığında geceler artık daha bunaltıcı ve korkutucu.

Minghao bunu ilk duyan kişiydi ve bunu engellemeye çalıştı. Artık bir rutin olan Junhui'nin nöbetleri sırasında nafile bir şekilde kulaklarını tıkamaya çalışıyor.

Junhui yine uyandı. Gözleri yine açılmış, terli gömleği göğsüne yapışmış. Ayağa kalktı ve sese doğru gitti.

Çünkü o bu sesin kaynağını davetsiz bir misafir, eve yanlışlıkla giren bir hayvan olarak düşünüyor. Görebildiği şeyler olduğunu düşünüyor. Şeytani şey değil.

Minghao, Junhui tavan arasına yürürken onu engellemeye çalıştı. Ama Junhui için Minghao sadece görünmez bir varlık. Hatta orada yok bile.

Minghao, Junhui mutfağa yönelip oradan bir kesme bıçağı alıp tavan arasına giden kapıyı açtı. Minghao sadece çaresizce izleyebildi.

Junhui karanlık duvara uzandı ve Minghao'nun korkulu bakışları altında şeytani şeyin yanından elini uzatıp ışığı açtı. O anda şeytani şey geri çekildi ve onlarca kutunun arkasına saklandı.

Minghao bu odayı hatırlıyordu.

Karanlık bir oda. Penceresiz, karanlık.

Minghao geri çekildi. Ama sonra seytani şeyin eşyaların gölgeleri arasından Junhui'ye uzandığını fark etti ve başarısız bir şekilde kendini Junhui'yi korumak için şeytani şeyin önüne atladı.

"Ondan uzak dur." dedi Minghao şeytani şeye.

"Beni durdurabilir misin ki küçük ruh? Nasıl başarabileceksin ki?" dedi şeytani şey gürleyen bir kahkaha ile.

"Deneyeceğim." dedi Minghao Junhui yanıp sönen ışığa bakarken.

"Daha öncesinde beni durduramadın. Şimdi de durduramayacaksın." dedi şeytani şey pençeli bir elini Junhui'nin koluna sararken.

Junhui koluna sarılan elin farkında değildi. O sadece ışığa baktı.

Minghao hiçbir şey yapamadığı için çok üzgün ve korku doluydu.