ADA MASALI

14. Köpek Korkusu

Keyifli okumalar. 🥂

Media: Ada

🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶

Bezgince masayı silerken yeni gelen müşteriyi fark edince masanın başına gidip başımı kaldırmadan menüyü masaya bıraktım. "Ne alırdınız?" Sesim oldukça yorgun çıkmıştı.

"Pasta alabilirim." Duyduğum sesle başımı hızla kaldırdım. Bana bakan Kenan' a ters bakışlar attım.
Başka kafe mi kalmamıştı. Koskaca şehir de benim çalıştığım yere gelmişti.

(Kenan' ı hatırlamayalar için Ada' nın eski sevgilisi.)

Hemen yan masada oturan Nisa' nın ayaklandığını görünce kaşlarımı kaldırıp indirdim. Karışmasını istemediğimi anlayınca homurdanıp arkasına yaslandı. Olay çıkarmaya gerek yoktu.

Tek gelmişti. Yanında sevgilisi yoktu. Hayret Esra okulda dibinden ayrılmıyordu. Ne oldu da sevgilisini yalnız bıraktı? Benim çalıştığım kafeye sevgilisinin geldiğini biliyor muydu acaba?

Umursamazca konuştum "Tamam. Neli istiyorsun?"

"Şaşırt beni." Sırıtan suratına bakıp göz devirdim. Sana öyle afilli bir hareket çekip şaşırttım da işte yanlış zaman yanlış mekan.

"Onu, kız arkadaşınla şaşırtığın gibi mi?" Kenan, Nisa' ya bakıp göz devirdi. Ben ise sırıttım.

Kenan karşılık vermeden menüye bakıp "Frambuazlı pasta nasıl?" Diye sordu.

Tatlı tatlı sırıttım. "Güzel. İçinde yaşayan fare ailesi ile kira sözleşmesini daha yeni yeniledik. Getireyim mi?"

Yandan gelen gülme sesini duyunca sırıttım. "En iyisi ben soda alayım." Önündeki menüyü kabaca alıp tezgahın arkasına geçtim. Yüzsüz köpek.

Arkamdan gelen Nisa ilgiyle yüzüme baktı. "İyi misin?"

Dolaptan aldığım sodayı bardağa başaltırken tebessüm ettim. "Merak etme iyiyim. Hatta çok iyiyim. Sodasına tükürmem için iyi bir fırsat."

O da sırıttı. "Ben de yapacağım."

Yüzümdeki tebessümle sodayı Kenan' ın önüne bıraktım. "Afiyet olsun."

"Ada biraz konuşabilir miyiz?" Bu saatten sonra ne konuşacaktık ki? Buna gerek var mıydı?

"Hayır." Dedim kesin bir dille. Tam konuşup ısrara edecekken yandan gelen "Bakar mısınız?" Lafiyla sesin geldiği tarafa gittim.

Yorgunlukla kendimi Nisa' nın yanındaki sandalyeye bıraktım. Bugün hafta sonuydu ve ben tam gün çalışıyordum. Normalde hafa sonları çalışmıyordum ama para çabuk biriksin diye çalışmak istemiştim.

"Ne kadar eksiğin var?" Çözdüğü soru bankasından başını kaldırıp bana bakan Nisa' ya dudaklarımı büzerek "Az kaldı." Dedim.

Tekrar testine dönünce ben de telefonumu cebimden çıkardım. Birazcık ınstagramda dolanayım. Whatsaptan mesaj gelmişti. Ateş' tendi. Tek kaşım merakla kalktı. Acaba dün aldığı intikam yeterli gelmemişti de bugün de mi süründürecekti. Öyleyse bile bugün katlanmazdım ona. Dün vicdan yapıp her dediğini yapmıştım ama bugün vicdanım gayette rahattı.

Cevap Verme: Seninle çok önemli konuşmam gerek.

Cevap Verme: Kafede misin?

Cevap Verme: Oraya geliyorum.

Cevap Verme: Sakın ben gelmeden bir yere gitme. Orda bekle Ada.

Mesajı yarım saat önce atmıştı. Cevap verme gereği duymadım. Gelmek üzeredir zaten. Gelince derdi anlardım ama merakta etmiştim. Umarım alerji vakası ile ilgili değildir.