21. Aile Yemeği- 2

230 24 3
                                    

Keyifli okumalar. 🤗

Media: Dünyanın en güzel kızı - Mavi Gri

Media: Dünyanın en güzel kızı - Mavi Gri

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

( Ada...)

📿📿📿

Ben elitim bulanık diye bağıran mekana bakıp iç geçirdim. Birileri hayatı dibine kadar yaşıyordu.
Adı dikkatimi çekince göz devirdim. 'Olimpos' sahibi daha egoist olamazdı. Birileri kendini tanrı ilan etmiş. Dağını da dikmiş. Dikkatimi çeken diğer bir ayrıntı da amblem oldu. Bu gittiğim klojde de vardı. Hadi canım. Yok artık.

Ateş' e dönerken kaşlarımı şaşkınlıkla havaya kaldırdım."Mekan sizin mi?"

Umursamazca omuz silkti. "Babamın."

Şöyle uzun bir oha çekesim vardı.
Mekandan içeri girince etrafıma bakındım. Görmemiş gibi bakmak istemiyordum ama görmemiştim.

"Yürüsen mi acaba?" Ateş' in uyarısıyla durduğumu yeni fark ediyordum.

"Fakir ruhum zenginliğin tadını çıkarmak istiyor. Karışma bana. " Güler gibi ses çıkarsa da ona dönüp bakmadım. Salonun ortasında sallanan devasa avize şu an daha çok ilgimi çekiyordu.

Mekanın iki tarafında yer alan cam merdivenlere baktım. Üst katı da vardı demek. Şu merdivenlere topuklu ayakkabımı bırakıp kaçma fikri tikimle oynuyordu.

Böyle bir ortama ayak uydurabilecek miydim ki? Gelirken hiç bunu düşünmemiştim. Gerilmiştim. Böyle ortamlara uygun değildim.

"Sakin ol. Ailemle tanışacak olman ve benimle takılacak olman seni ne kadar heyecanlandırdığını biliyorum ama sakin ol." Muzip bir tavırla gülümsedi. Galiba kendi tarzında beni yatıştırmaya çalışıyordu.

Homurdandım. Ego kasmasa olmazdı. "Seninle geçirdiğim her saniye hücre duvarına atılmış çentikler gibi hissettiriyor. " Konuşmasına izin vermeden devam ettim. "Hem her kızı ailenle tanıştırmaya mı getirirsin?" Bakışlarım hâlâ şaşalı avizedeydi. Buna benzerini anca mahallenin camisinde görmüştüm.

"Sen ilksin." Bakışlarım onu buldu. O bana değil karşıya bakıyordu.

"Olimpos' a viaypi giriş desene." Diye alayla mırıldandım.

İçeri doğru adımlarken Ateş' in kolundan tutup durmasını sağladım. Bana dönen bakışlarıyla "Bak bu saatten sonra hanım hanımcık kız modundayım. Sakın bana laf sokup beni kışkırtma. " diyip uyarımı yaptım. Sonuçta annem bolca tembih etmişti. Sorun çıkmaması için Ateş ile dalaşmamam gerekiyordu.

Sırıttı. "Söz veremem." Kolumdaki elimi çekerken göz devirdim. Bu mendebur yüzünden rezil olmasam bari.

Bizi ilk fark eden annesi olmuştu. Kitap almaya gittiğimiz gün onunla tanışmıştık. Sıcak kanlı olması beni az da olsa yatıştırdı. Yanımıza yüzündeki muhteşem gülümsemeyle geldi. Giydiği siyah midi boy elbesisiyle oldukça zarifti. Bu kadın çok hoştu yahu.

ADA MASALI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin