Bir Seni Sevdim

8. bölüm

Bazen kabullenemiyoruz şahit olduğumuz halde şimdi sıra sende abla gerçeklerle yüzleşmek vakti gelmişti
Eve varmıştık ilk defa görecektik yeni evimizi bir apartmanın önünde durduk ve indik burası olsa gerek annem bak kızım burası bizim apartman 6 . Katta otuyoruz iyi güzelmiş görününde herşey normaldi ben bir an eve gitmek istiyordum üstümde bir yorgunluk vardı unutmuşum demeyi murat bey,le ve gizemle ,de tanışmıştık apartmana indik girişte asansör vardı asansöre binip yukarı çıktı ve asansörde inip evin önüne gelmiştik apartmanları bilirsiniz annem zil,i çaldı kapıyı nenem açmasını beklerken hiç tanımadığım bir kadın açtı başta anlam veremedim bu kadın ,da kim niye o açtı kapıyı annemler daha bir hafta önce geldi ne ara bu kadar samimi oldular komşularıyla evi bırakıp gidebiliyorlar neyse dedim iyi bir kadın olsa gerek yoksa annem ikizleri tombisleri emanet etmezdi dur,ya dedim kendi kendime arada birkac saat geçti yanlız kalsa ne olacaktı ki yoksa benmi abartım eski bir arkadaş olsa diye geçirdim icimde ve kadın hoşgeldiniz diyip bana baktı çok geçmiş olsun kızım Allah seni bağışladı ailene teşekkür ettim de abartacak bişey yoktu kazayı hafif atladım biraz ağrı sızı var o kadar annem bana dönüp bu murat amcanın karısı Ayfer bende Dicle dedigim an biliyorum Dicle Kızım memnun oldum ama nerde biliyordu ki ismi annem söylemiş olsa ama farkettim,de herkes bana çok tuhaf bakıyor yüzümde biseymi vardı anne dedim ne oldu annem nedense panik yaptı panik yapacak bişey demedim ki sadace yüzümde biseymi var diyicektim ne kadar bu kadar panikledin ki annem yok kızım sana öyle geldi dedi neyse içeri geçerim içeri geçtik daha salona geçmeden bulut odadan çıkıp geldi kucağıma attı kendini biraz canım yandı kazadan dolayı Ufak tefek yaralarim vardı abla hoşgeldin geçmiş olsun seni çok özledim diyince canım dedim bende seni ama gideni ne kadar oldu ki birkaç saat önce kaza geçirdim bayıldım doktorlar müdahale etti iyileştim iyiyim dedim bana baktı yok abla öyle değil diyince tam bişey diyicekti annem oğlum ablan yorgun yorma dedi ama bişey vardı annem bırakmadı anlataydı yok anne desin diyince annem kızım ben anlatırım diyince bende önemsemedim .
Salona geçtik koltuklara oturduk ve ben bişeyler bekler gibi bekliyordum e anne dedim annem efendim kızım anne dedim yine annem anlamamakta ısrar ediyordu herkes anneme bakıyordu sanki bir yük yüklemişlerdi annem, babam civan ,bulut , gizem , Ayfer teyze ve murat amca öyle duruyorlardı dayanamayıp sordum niye konuşmuyorsunuz diyince babam ne konuşulalım kızım dedi ya ne oluyor niye anlamıyorsunuz babam neyi kızım ya baba ,anne yeter oyun mu oynuyorsunuz benle dedem ,nenem ,yağmur nerde
Hepsi sustular annemin gözleri doldu anne ağlıyor musun diyince evet neden dedim seni karşımda gördüğüm için anne ben iyiyim abartıyor musunuz siz geçirdim ama iyiyim işte annem evet iyisin çok şükür Allah seni bana bağışladı anne ne demek bu diyince annem ve salondakiler ağlıyordu ben annemi dinliyordum ne oldu anne konuş annem devam etti kızım sen bilmiyorsun kazayı annem neyi bilmiyorum sen kazayı bugün diyebiliyorsun sadece birkaç saat uyuduğunu düşünüyorsun ama değil kızım iki aydır seni hastaneye kapılarında bekledik annem öyle diyince neye uğradığımı şaşırdım iki ay yoğun bakımda kalmışım ve ben bunu farkında değildim ve sonra dedim anne ,annem bütün umutlarımız bitmişti ama sen hayatta yine bağlandım vazgeçmedin benim gözlerimde yaşlar akıyordu ne diyicemi bilmiyordum bu iki ay içinde neler olmuştu derken aklıma bizimkiler nerde baba dedim dedem ,nenem dedem,yağmur nerde diyince sustu anne , civan ikiside susunca ben yüksek sesle susmayın susmayın nerdeler diye söyleniyordum annem kızım sakin ol lütfen daha iyileşmedin anne beni boşver nerde yağmur diyince annem gözyaşları hakim olamadım anlamıştım anne dedim yağmur küçük olamaz dedim ve orda bayıldım kendime geldiğimde başımda toplanmışlardı ayırtmaya çalışıyorlardı beni onlara götürür dedim annem olmaz hastasın diyince bağırdım götürür dedim babam tamam dedi annem kolumdan tutup asansöre bindirdi ve aşağıya inip arabaya bindik ben, annem ,babam , civan bide murat amca ve sürdü arabayı mezarlıklara
Benim içimde fırtınalar kopmuştu ayaklarımın bağı çözülmüştü ne yapacaktım kardeşim yağmur ,yağmur,un acısında kendimi dedemi , nenemi unutmuştum ya yağmur küçüktü . Mezarlığa gelmiştik arabadan inip annem koluma girip mezarlığın içine doğru gittik ve gelmiştik üç mezar yanyana yağmur ortada korkmasın diyemi koydular ortaya ben mezarın üstünü bıraktım yağmur kardeşim ablan geldi sen ablam mezarıma gelmiyor işte geldim ablacım ablan iki aydır ölü gibi yatıyordu keşke yerinde ben olaydım kardeşim küçüğüm benim seni kurtaramadım hatırlıyor mu kardeşim otobüste bana sarılıp öptüğünü hissetmiş miydin öleceğini abla seni seviyorum dedin nerden çıktın dediğimde içimde geldi demiştin ben anlayamadım keşke sana doya doya sarılıp öpeydim bugün toprağına sarılmazdım ve sonra başımı kaldırıp nenem ve dedemin mezarına baktım ve dedim yağmur bırakmıyor size geleyim yağmur,un ateşi içimi yakıyor dede ,nene benim küçüğüme iyi bakın o korkar dede ,Nene ben kiminle takılacam kime tombiş diyicem kime diye ağıtlar yakiyordum murat amca kızım yapma bak annen kötü oluyor anne,ne yardımcı ol biraz o da çok acı çekti ve murat amca dedim annem ,babam ,civan son kez de olsa gördü dokundu ben görmedim dokunmadım vedalasamadım içimde kaldı mahşere kadar çok görme annemler azda olsa yokluklarına alıştı teselli oluyorlar ya ben nasıl alışscam kimde teselli alcam annem, babam mı onların acısı onlara yeter
Civan abla lütfen yeter biliyorum çok zor sen görmedin diye içinde kaldı ama keşke bir beni göreydin o gün yasatiklarımı keşke yaşamasaydım görmeseydim hastane içinde sizi
bulmaya çalıştıkça her açtığım kapı başka bir acı annem,babam yoktu tek başıma buldum yağmur,un cansız bedeni gözümün önünde geçti bulut,u hastane koridorlarında gelen ağlama sesiyle buldum onun yanına gittiğimde kanlar içinde korkmuştu kimse yoktu abla abi diye ağlıyordu onun yanında güçlü durmaya çalıştım o yetmez gibi nenem, dedem mı morg köşelerinde buldum üç cansız beden gözümün önünde tam öldüm derken senin ve bulut için güçlü durdum seni bıçaklar altında buldum ondan sonra umut yok diyip yoğun bakım odalarına attılar sen de bu manzarayı görmek istediğin bunları o şekilde görmek isteğin ben her gece yattığımda o hastanede bizimkileri koridorlarda dolaştığını görüyorum çok korkmuştu anne babam gelecek beni teselli edecek diye beklerken onlar benden teselli ve güç buldular şimdi kendini topla güçlü ol bizim tek tesellimiz sendin ve çok şükür yanımızdasın atlatacaksın canı acıya acıya unutacaksın
Civanin konuşmasından sonra biraz sakinleşmiştim canım kardeşim neler çekmişti kimbilir evet civanın teselli eden yoktu ama benim var annemin bana sarilmasıyla bir nefzede acım diniyordu ah annem babam kimbilir canları ne kadar yanıyordu evlat acısıyla anne babasizlıkla kendimi unutmuş onları düşünüyordum ve son kez mezarlarını öptüm vedalaştım arabaya binip eve doğru gittik
Hayat kardeşim için ne kadar kısaydı ne umutlarla hayalerle gelmiştik buraya ama kurduğumuz hayallerin enkazında aldık altında çıkabilecek miydik kader bu kez çok acımasız olmuştu bize öyle bir imtihanla imtihan etti . Ama geçecek biliyorum artık yeniden başlamalıydık bir yerden hayat devam ediyor