Znasz to uczucie, gdy leżysz w nocy po cichutku, pod kołdrą, zakrywasz buzię dłonią, bo nie chcesz, żeby ktoś usłyszał twój płacz. I gdy pomyślisz o tym wszystkim, o tym w jak beznadziejnej sytuacji jesteś, to płaczesz jeszcze bardziej ?
A łezki lecą jedna za drugą kap, kap, kap. I potem tak mocno płaczesz, że masz całą poduszkę mokrą, a gdy wreszcie się uspokoisz, to leżysz i myślisz, ponieważ przez to wszystko nie możesz już nawet spać i wtedy znów chce ci się płakać, aż wreszcie jesteś tak zmęczona tym płaczem, że zasypiasz. A rano wstajesz, jak gdyby nigdy nic. Uśmiechasz się, udajesz, że nic się nie dzieje, że wszystko okay.
Znasz to ?
