SÜVEYDA

5. KİRLETİLMİŞ KALPLER

Bölüm Şarkısı;

Gözde Öney - Kavga

Keyifli okumalar dilerim 🥰🌹
Oy ve yorum yapmayı unutmayın ⭐

*

Kollarımı önümde birleştirip Kaya Kordel'i izlemeye devam ettim. Kollarını iki yana açtı. Derin nefes alıp verdi. Duruşunu dikleştirdi. "Oyunuma hoşgeldin Gök Güneşi."

Öne doğru bir adım atıp ona biraz daha yaklaştım. Kollarımı birbirinden ayırıp serbest bıraktım. Abimden güç almak istiyormuşçasına boynumdaki kolyeyi avuçlarımın arasına alıp bir süre öyle kaldım. Gözlerimi sımsıkı kapatıp derin nefes aldım. Abimin bedenen yanımda olmasa da ruhunun her zaman yanımda olduğunu hissedebiliyorum. Şu an bana korkmamamı söylüyordu. Onun sesini duyabilmek bir mucizeydi ve ben şu anda bir mucizeyi gerçekleştiriyordum.

Gözlerimi açıp Kaya Kordel'e baktım. Gözlerindeki ifadesizlik hâlâ yerindeydi. Gülümsedim. Bu, ne alaylı ne de acı dolu gülümsemeydi. Hayatımdaki engelleri tüm gücümle kucaklamamın göstergesiydi aslında... Yüzümdeki tebessümle her şeyi anlatabiliyordum. Kimi zaman içimde kopan fırtınaları, kimi zaman geçmişimdeki acılarımı, özlemimi, güçsüz oluşumu; kimi zaman ise asla pes etmeyen Sahra olduğumu gösterebiliyordum yüzümdeki gülümsemeyle.

"Madem oyun oynamakta bu kadar ısrarcısın, Kaya Kordel." Omuzlarımı indirip kaldırdım. "Oynayalım o zaman." Güçlü olduğumu anlaması için gözlerinin içine bakmaya devam ettim. Gülümsediğinde kaşlarımı kaldırdım çünkü bu kez, alaylı değildi. Benimle gurur duyuyormuş gibiydi ya da bana öyle geliyordu.

Evet Sahra, sana öyle geliyor.

Burnumu çektim. Çenemi kaldırıp onu işaret ettim. "Mutlu görünüyorsun." Başımı hafifçe sağa doğru yatırdım. "Bu gülümseme her zamanki gibi değil sanırım." dediğimde kaşlarını çattı. Kafası karışmış gibi başını iki yana salladı. Onu bu hâlde görmek beni mutlu ediyordu çünkü onun duygularını ne kadar karmaşık hâle getirirsem işim o kadar kolay olurdu. Bunu kendimden biliyordum.

Elinden alacağın kimsesi olmayan birinin duygularıyla oynarsan, onun tek zaafını yakalamış olursun. Çünkü o kişinin elinde kalan tek şeyi, yaşadığı travmalar, hayatının dönüm noktası olarak adlandırdığı olaylardır. Geçmişini bilmediğin birisinin elinde kalan tek şeyi duygularıdır. Onun duygularını elinden alırsan, zayıf noktasını yakalamış olursun. Bir insan duyularını ortaya koyduğunda onu daha yakından tanırsın.

Kaya Kordel, duygularının açığa çıkmasından hoşlanmayan birisi ve ben onun iç dünyasında yaşadıklarını, kendiyle olan iç çatışmalarını ortaya çıkarıp onu zayıf duruma sokacağım. Yapabileceğim tek şey, onun gerçek karakterini ortaya koymak... Ve bunu başaracağıma inanıyorum.

Kaya Kordel'i kafasını karışmış bir hâlde görmemle birlikte yüzümde ufak da olsa tebessüm oluşmuştu. Elini yumruk yaptığını gördüğümde hızla ayağa kalktı. Yumruk yaptığı elini pantolonunun cebine soktuğunda bana doğru bir adım daha attı. Başımı kaldırıp ona baktım.

"Sabrımın sınırlarında geziyorsun Sahra. Bir adım daha atarsan olanlardan ben sorumlu olmayacağım." dediğinde yüzümdeki tebessüm bir an olsun silinmedi. Gözlerimi ondan ayırmayıp bir adım da ben attım. Gözlerindeki öfkeyi gördüğümde saniyeler içinde geçmişime döndüm. Gözlerindeki o öfke... Gözlerinde oluşan o kızarıklık... Bana bir anlığına babamı hatırlatmıştı.

Baba...

Bir kelime. İki hece. Dört harf.

Ne tuhaf, bir kelime sadece iki heceden oluşuyor olmasına rağmen milyonlarca insanda farklı anlamlar barındırabiliyor.