maar je haat me ?// ft bankzitters

#11

Pov matthy

We komen aan in het ziekenhuis en er word ons verteld dat ze op kamer 23 ligt op de 2 de verdieping. In de lift ben ik mega zenuwachtig om haar te zien. Ook moet ik mijn kant van het verhaal aan haar uitleggen, ik hoop zo dat ze me begrijpt. We komen aan bij de wachtkamer en we zien Sara zitten, ze kijktop haar telefoon. 'Hee saar' zegt milo. Ze kijkt op en we zien dat ze erg rode ogen heeft. Dat betekent vast veel goeds. We gaan naar haar toe en ze geeft ons een knuffel en de tranen beginnen bij te stromen. Ook bij mij en milo terwijl we niet eens weten wat er aan de hand is. Als we allemaal zijn bijgekomen vraagt ik aan Sara 'Maar wat is er aan de hand met Eva'. 'Ik snap het zelf ook niet helemaal je kan het beter aan een dokter vragen'. Zegt ze. Ik denk geen seconde na en ik ga opzoek naar een dokter. Milo volgt me. Er komt een dokter uit Eva haar kamer. We lopen naar hem toe.  'Meneer wat is er met eva aan de hand, we zijn vrienden van haar' zegt milo. 'Ze is teveel gewicht verloren op één moment waardoor ze heel licht werd in haar hoofd en dus out ging'. Verteld de dokter ons. Milo vraagt nog iets aan de dokter maar ik probeer terug te denken aan iets dat ik heb geschreeuwd tegen Eva. Toen besefte ik me het. Varken, Vies varken en dik varken. Dit is allemaal mijn schuld. Het is iets met gewicht waardoor ze in het ziekenhuis ligt dus dit bevestigd het alleen nog maar meer dat het door mij komt. Ik word gehaald als Milo me aan tikt. 'We mogen naar bij haar naar binnen' zegt hij. We stonden al voor de deur dus ik adem een keer diep in en uit en ik doe de deur openen. Daar ligt ze. Slangen in haar neus en in haar handen. 'Ze word gevoed door die slangetjes en dat ding op haar mond ademt voor haar' verteld de dokter die blijkbaar was mee gelopen. 'Wanneer word ze wakker' vraag ik. Ik moet sterk blijven en niet huilen maar dat is zo lastig als ik haar zo zie liggen, wetend dat het door mij komt. 'We verwachten dat ze ongeveer vanavond wakker word maar we weten het niet zeker, je kan hier wachten maar je kan ook gewoon nog even genieten van je vakantie, dat raad ik aan. Als ze dan wakker word bellen we jullie' zegt de dokter. Genieten van de vakantie kan ik niet hoor als eva hier in het ziekenhuis huis ligt zeg ik tegen mezelf.

We lopen weer haar kamer uit en we gaan naar Sara. 'Blijven jullie of gaan jullie naar huis' vraag ik. 'Zou ik misschien naar huis kunnen gaan want ik heb nog niet geslapen' vraagt sara. 'Ja tuurlijk' zeg ik. 'er is wel een probleem want ik ben hier gekomen met de ambulance en ik heb ook geen geld mee voor een taxi dus ik weet niet hoe ik naar huis moet' zegt ze. 'Ik kan je wel brengen hoor, ik wou sowieso naar huis' zegt milo. 'Kom je ook mee matt' vraagt hij. 'Nee ik blijf hier ik zie jullie vanavond wel verschijnen'. Ik kan het echt niet in me hoofd halen om haar hier achter te laten. Stel je voor er gebeurd iets. 'Oké tot vanavond dan matt, app maar als ik je moet ophalen'. zegt Milo en hij en Sara lopen weg. Ik ga op een bank zitten. Ik zit maar wat te scrollen op mijn insta en tiktok. Met tiktok ben ik al snel klaar want ik zie alleen maar fan edits van mij. En nee ik ben niet zo iemand die zijn fans haat maar als er meisjes van 12 edits van mij maken en zeggen dat ze een slet voor mij zijn hoeft dat van mij ook weer niet. 13:00 zie ik op een klok staan. Het voelt alsof ik hier al jaren zit. Ik ben ook echt super moe maar ik kan niet slapen. Ik moet wakker blijven voor als er iets gebeurd met Eva. Ik word uit mijn gedachten gehaald als ik een meisjes stem hoor. 'Hey' zegt het meisje. 'Hoi' zeg ik bot terug. Ik heb geen zin in meisjes ik kan alleen maar aan eva denken. Zij is het enige meisje met wie ik wil zijn en elk ander wijf mag oprotten. 'heee jij bent ook Nederlands wat doet zo een knappe Nederlander hier' zegt het meisje met een beetje een flirterige toon. Wtf. Ik voel dat ik een beetje boos word voor geen rede. 'Ik heb een vriendin en zij ligt hier in het ziekenhuis dus kan je gewoon oprotten dankjewel.' zeg ik. terwijl ik nog steeds naar mij telefoon kijk. Ik heb niet eens zin om haar aan te kijken. 'Oh umm sorry ik wist niet dat je een vriendin had' zegt ze en ze loopt snel weg. Eva is natuurlijk helemaal niet mijn vriendin, dat zou ik wel willen maar ik zei het nu alleen maar zodat dat wijf weg zou gaan.

Het is 18:00 dus vanaf nu kan ze wakker worden. Ik hoor stemmen vanaf de gang komen. Ik kijk op van mijn telefoon en ik zie dat de jongens en Sara er zijn. 'Heb je al iets gegeten vandaag ' vraagt Raoul. 'Nee' antwoord ik. 'Wtf matt dat is echt niet goed je gaat nu met ons mee ergens eten'. Zegt Robbie. 'Heel lief van jullie allemaal maar ik ga  niet mee. Wat nou als er iets gebeurd met eva als we weg zijn' zeg ik. 'Je zit hier nu al voor ongeveer 8 uur en er is nog niks gebeurd kom' zegt Robbie met een iets strengere toon. Ik kan niet protesteren want ik word al van de bank gesleurd.

We hebben net gegeten en ik ben toch wel blij dat ik ben mee gegaan want ik had wel echt honger. Tijdens het eten dacht ik ook niet alleen maar aan hoe schuldig ik me voelde. We gaan de lift in ik hoop echt dat ze al wakker is. Ik loop de wachtkamer binnen. Ik zit nog geen minuut en opeens hoor ik allemaal piepjes uit eva haar kamer komen. Er rennen allemaal dokters haar kamer binnen. Nee nee nee dit is allemaal mijn schuld. Ik zie dat Sara ook helemaal aan het stressen is. Alle andere jongens kijken ook bang. Er komt een een dokter langs gered. 'WAT IS ER AAN DE HAND' schreeuw ik naar hem niet heel goed van mij maar ik moet het echt weten. 'Sorry ik kan daar nog niks over vertellen' en hij rent de kamer in. Een paar seconden zien we weer dokters uit haar kamer komen. Daar ligt ze. Nu met nog meer draadjes dan eerst op een brancard. Ik hoor een dokter roepen dat ze haar naar "operatie kamer 2" moeten brengen. Wat?! Zo erg kan het niet met haar zijn door ondergewicht toch?. Ik kan het niet meer in houden ik begin te trillen en te huilen. Het is allemaal mijn schuld. Haar leven hangt op het spel door mij. Milo komt maar mij toe en geeft me een knuffel, wat moet ik toch zonder hem. 'Het komt goed maatje' fluistert hij in mijn oor. Ik hoor een beetje twijfeling in zijn stem. Niet heel gek want niemand weer nou wat er aan de hand is. Als ik me weer loslaat van de knuffel zie ik dat Sara in rob zijn armen aan het huilen is.

Na een uur wachten komt een dokter naar ons toe. Hij verteld dat ze een bacterie in haar lichaam hadden gevonden die erg gevaarlijk kan zijn. Daardoor moest ze geopereerd worden. De operatie is erg goed gegaan en ze moet nu gewoon slapen en dan kan ze hopelijk morgen weer naar "huis". Ik ben zo opgelucht dat het goed met haar gaat en morgen kan ik met haar praten!

heeee ommmmg 5 mens en hebben mn verhaal zo een sfeertje gegeven super erg bedankt.Ik weer niet heel veel over dit soort ziekenhuis situaties dus sorry als het niet echt accuraat is xxx evvvvaaaa