Yok Oluş (Armin X Reader)

2. Kabus

-Armin neler oluyor?!

-Sessiz ol (s/a). Seslere ve olanlara bakılırsa okulda "bomba" patlatıldı.

-Ne. Ne yapacağız? Ölücek miyiz?

-Sakin ol ne yapacağımızı düşünüceği sadece anlamaya çalışalım senden sadece sakin olmanı istiyorum. Bunu yapabilir misin?

Nefes nefeseydim kalbim o kadar hızlı atıyordu ki. Bu hem okulumuzda bi bomba patlaması hemde arminle beraber olmamdan kaynaklıydı.
Ölmek umrumda değildi ama arminle beraber olmadan ölmek umrumdaydı.
Derin bir nefes aldım ve verdim bunu kalp atışlarım yavaşlayana kadar yapmaya çalıştım. Ama olmadı

Bi anda armin elimi tuttu ve şaşkınlıkla yüzüne baktım kızardığımı hissediyordum.

-Tamam, şimdi ikimiz deneyelim olur mu?

Kafamı evet anlamımda salladım. Elimi tutması kalbimi daha çok hızlandırmıştı. Yerde oturuyorduk ve sessiz konuşuyorduk.

-Şimdi derin bir nefes al.

Benimle nefes aldı

-Şimdi nefes ver.

Benimle nefes verdi

Kalp atışlarım düzelmeye başladı nefesimin ritmi ise normale döndü.

-Bak oldu.

Yüzünde sanki hiçbişey olmamış gibi kocaman bir gülümseme vardı. İstemsizce bende gülümsedim.

-Evet. Oldu teşekkürler tekrardan.

Tekrar gülümsedi.
Bir süre sadece duvara yaslanıp yanyana oturduk.

-Ne yapacağız armin? Sence gitmişler midir?

-Burayı bombalıdıkları ve birileri varmı diye kontrol ettiklerine göre amaçları herlesi öldürmek. Polis ekipleri gelmeden gitmeleri lazım tabi. Ama tüm okulu kontrol etmeleri bu kadar kısa sürmezdi. Biraz daha bekleyelim.

-Sence eren ve mikasa iyi midir?

Bi anda şaşkınlıkla ileriye doğru baktı.

-Bilmiyorum. Umarım iyilerdir.

-Özür dilerim söylememeliydim.

-Hayır sorun yok. Hem onlar çok güçlüler. Hemen ölüceklerini sanmıyorum.

Gülümsedi.

Bu durumda bile gülümsedi.

*****************************************

20 dakika geçmişti.

-Dışarıyı kontrol edelim.

Bişey söylemeden yavaşça kalktım ve önüme geçti benim yerime kapıyı açtı.

Önümüzde kocaman bir duvar parçası vardı.
Kapıyı tamamen kapatmıştı. Sadece küçük bir yer açıktı. Sadece kedinin geçebileceği kadar küçük.

Şaşkınlıkla gözlerimi açtım.

-Ne yapacağız armin? Buradan çıkamayız..

Cevap vermedi. Bişeyler düşünüyordu.

Soyunma odasındaki duvara asılı tahtaların oraya gitti. Ve onları sökmeye çalıştı ama başaramadı.

-Burdan kutulmak için bunu  gibi birşeye ihtiyacımız var.

Arminin yanına ilerledim ve tahtayı iki elimle sıkıca tuttum vir ayağımı duvara koydum.

-Çekil.

Tahtayı hızlıca çektim ve yerinden çıkarttım.

-Oha, bu kadar güçlüysen neden sana yapılanlara karşılık vermedinki (s/a)