Yok Oluş (Armin X Reader)

3.Ceset

KAPAĞA ÖLDÜM OFFFF
*****************************************

Arminle beraber biraz daha oturduk.

-Armin,

-Efendim (s/a)?

-Hadi gel sopalarla en azından duvarı yıkmaya ya da ducarı düşürmeye çalışalım.

-Ne yapacağımızı düşüneyim enerjimizi boşuna kaybetmeyelim. Olur mu?

Kafamı tamam anlamında salladım.
Armin düşünürken onu izliyordum. Genelde yere bişeyler çizerek ya da parmaklarıyla oynayarak düşünüyordu.

-Olmuyor.

-Ha? Bir sorun mu var armin?

-Bilmiyorum (s/a) genelde hep birşeyler bulabilirdim. Ama şuan bilmiyorum..

-Bu büyük ihtimalle eren ve mikasanın orada olmasından kaynaklı. Her zaman en iyisini bulursun. Bu problem değil. Yangın kapılarına bakmaya ne dersin?

-Hey, bu çok zekice (s/a).

Benden önce kalktı ve elini uzattı. Eline baktım ve tuttum. Elini 2. Kez tutuşumdu.

Beraber alt kata baktık. Her katın sağ tarafında yangın merdiveni vardı. Alt taraftaki yangın merdiveni kapalıydı. Üst kata çıktık.

-ARMİN! BURASI AÇIK!

Armin koşarak geldi ve mutlulukla kapıyı açtı. İkimizde yangın merdiveninden aşağıya indik. Tabi zarar görmüştü biraz ama engel değildi.

Bizim kata geldiğimizde kapıyı açmaya çalışmıştık ama sıkılmıştı. Yanımızda yaptığımız tahtalar vardı.

-(s/a) bununla kapıyı açabiliriz. Biraz kapıyı ittirmeye çalışır mısın? Tahtanın geçebileceği kadar.

Hemen kapıyı açmaya çalıştım. O kadar zor değildi. Biraz sonra küçük bi aralık oluştu. Armin tahtayı o aralıktan geçirdi ve tahtayı kendine doğru çekti.

Sonra yardım etmek için ben de tahtayı tuttum. Biraz zaman aldı ama kapıyı açabildik.

-(S/A) AÇILDI!

-EVETT

Mutluluktan bana sarıldı. Bi anda sarılmıştı. Şaşkınlığımı gizliyemedim.

-A şey kusura bakma bi anda sadece mutluluktan yani.

-Anlıyorum sıkıntı yok..

Kafamı yere eydim.
Kapıdan geçtik ve manzara biraz şaşırtıcıydı.
*****************************************
(Erenin dilinden)

Gözlerimi açtığımda heryerde toz vardı. Ne olmuştu. En son çok büyük bir ses gelmişti ve gerisini hatırlamıyorum. Etrafıma baktığımda duvar parçalarının yerde olduğunu gördüm. Ve bu.. Ne olmuştu buraya..?
Bazıları duvarların arasında ezilmişti. Heryer kandı..
Kimler yaşıyordu..?
MİKASA NERDEYDİ

-MİKASA! MİKASA!

Hemen kalktım bana hiçbişey olmamıştı. Mikasanın sırasına yaklaştım benim sağ 2 önümde oturuyordu.

-MİKASA!

Birkaç taşa takılsamda aldırmadan gittim. Gördüğüm manzara korkutucuydu..
O.
"O" na ne olmuştu..?
Onun saçları.. Sadece saçları.. Ve üzerinde kocaman bir duvar.. Ona ulaşmamı engelleyen kocaman bir duvar..

-MİKASA!

Göz yaşlarım akmaya başlamıştı.

-HAYIR HAYIR BU OLAMAZ MİKASA! ÖLEMEZSİN ANLIYOR MUSUN!? MİKASA KALK!

Ellerimle kocaman taşı kaldırmaya çalışmıştım fakat faydasız..
Benim iki katım olan bir duvar parçası mikasanın üzerindeydi..

-MİKASA..!

O duvarı yumruklamaya üzerine birşeyleri fırlatmaya başladım.

-GİT BURDAN! ÇEKİL MİKASANIN ÜSTÜNDEN CANINI ACITIYORSUN!

Bir eli duvarın dışındaydı. O eli tuttum kan içindeydi..

-Mikasa.. Hadi uyan.. Hadi ama bir de bana uykucu diyordun.. Kalksana..

Bir süre bekledim. Biraz daha. Biraz daha..

Saçlarını okşadım. Simsiyah güzel saçlarını..

-Seni seviyorum mikasa..

Ağlamam hıçkırıklara dönüşmüştü..

-Hadi ama eren.. Güçlü olmalısın değil mi..?

-HA? MİKASA!?

-Güçlü ol eren. Ben her zaman yanındayım..

-MİKASA! MİKASA, BEKLE DUR GİTME BENİ TERK ETMİYECEKSİN DEĞİL Mİ? BİZİ TERK ETMİYECEKSİN DEĞİL Mİ?

O mikasa mıydı? Hangisi gerçekti duvarın altındaki mi? Yanımda duran mı?

-Seni terk etmiyorum eren.. Yanındayım bunu hiçbir zaman unutma söz mü?

-MİKASA! YALVARIRIM DUR GİTME!

Onu kollarımın arasına alıcakken bi anda yok oldu. Ne yani? Mikasa.. O..
Hayır.
Hayır, hayır, hayır, hayır, hayır, hayır, hayır..

Kulaklarımı ellerimle kapattım.

-Aptal eren yanında olduğunu söyledi.. O yanında,o yanında..

Arkamdaki duvara yaslandım. Karşımda mikasanın cesedi vardı..
Ceset ne demekti?
Artık hisleri olmayan konuşamayan yanımızda olmayan kokan bir şey mi? Varlık değil mi?
Mikasa artık bir insan diye değil de ceset olarak mı anılıcaktı..?

Bu düşüncelerin arasında kaybolmuş ağlıyordum. Artık sesim çıkmıyor ve çaresizdim..
Armin..?
O yaşıyor mu?

-Armin, yaşıyorsun değil mi..? Beni mikasa gibi terk etmedin değil mi..?

Hayır. Etmedi o yaşıyor. O yaşıyor. Bunu hissediyorum.. O yaşıyordu..

*****************************************
EVVET BANA SÖVMEYİN YAPABİŞCİEK BİSEY YPK HA GERÇEKYEN
OKUNMALAR ŞUAN YOK AMA OKUNUCAĞINI HİSSEDİYORUM AÇIKÇASI UMARIM BÖLÜMÜ BEĞENMİSSİNİZDİRRR