Kayıp

4. bölüm

1044 kelime...

Medya bölümdeki şarkı

İyi okumalar💜

Derinden

Uyandığımda belimdeki ağırlıkla gülümsedim. Uğur birlikte uyurken temasta bulunmazsa uyuyamıyordu. Ne yalan söyleyeyim hoşuma da gidiyordu aslında. Uyandığımda beni sarıp sarmalayıp yüzündeki huzurla uyuyor olduğunu görmek çok hoştu.

Bazen boğucu olabiliyor sarılışı ama ne yapalım, alıştık. Onun rahatını bozmadan arkamı dönmek istedim ama bir şeyi unutuyordum. Sevgilimin asker oluşu!!

Benim haraketlenmemle gözlerini açtı. Uyanık olduğumu görünce önce yüzünü güzel bir gülümseme kapladı. Sonra belimdeki kollarını sıklaştırıp beni kendine çekti.

Artık kafam göğüsündeydi. Bir elimi yanağı ve boynu arasına çıkarıp baş parmağımla okşamaya başladım.

Bu halimizi bölen şey ise Uğurun karnından gelen seslerdi. Kendimi tutamayıp gülmeye başladım. Benim güldüğümü görünce Uğurun önce kaşları çatıldı. Birden beni yatağa uzandırıp üstüme çıktı. Gülüşümü durdurmuş ona bakıyordum. Ben ne olduğunu anlamadan beni gıdıklamaya başlamasıyla kahkaha atmaya başladım.

Uğur en sonunda insafa gelip durduğunda nefes nefese kendimi toplamaya çalışıyordum. Allahım o neydi öyle neredeyse ölecektim. Uğur bana yaklaştı ve kıpkırmızı olduğuna emj olduğum yanaklarımı sertçe öptü.

Üstümden kalktığında hemen yataktan çıktım. "Hadi sevgilim yataktan çıkta karnını doyuralım." Dedim ve gülerek odadan çıktım.

Mutfağa geçip çayı koyarken aklımda bugün ne yapacağımız vardı. Belki Deniz ve Sibeli çağırabilirdik. Hem bebekleri için aldığım şeyleri verme fırsatım olurdu.

Dün Sibelle konuşmuştuk, iki gün sonra kontrolü vardı. Bende onunla birlikte gidecektim. Deniz gelmeyecekti maalesef işi vardı ve dün bu yüzden bol bol mızmızlanmıştı.

Hatta bir ara Sibelin karnına eğilip 'Babacım ben gelemiyorum o yüzden sakın önünü dönüp cinsiyetini gösterme. Tamam mı?' Demiş, üstüne bir de Sibelden trip yemişti.

Biz Denizle Uğur sayesinde tanışmıştık. Uğurun çok yakın arkadaşıydı. Tanıştığımızda bu kadar yakın olacağımızı düşünmemiştim ama bana bir abi olmuştu Deniz.

Yine de ailesiyle hoc tanışmamıştık. Bir abisi,kardeşi ve kayıp bir kız kardeşi olduğunu biliyordum ama yüz yüze gelmemiştik.

Hayatımda önce birine kız kardeş oldum, sonra onun eşine görümce, şimdi de hala oluyordum. Bu benim için çok kıymetliydi. Belli bir yaşa kadar arkadaşı bile olmamış bir insan için bunun kıymeti paha biçilemezdi.

Uğurun mutfağa girmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım. Yönümü ona çevirip gülümsedim. "Bugün Denizleri çağıralım diyorum. Ne dersin?"

"Güzel olurdu Güzelim ama bizim bugün Denizle biraz işimiz var. Yarın gelseler?"

"Olur, olur da sizin ne işiniz var Denizle?"

"Karatgahta işimiz var. Siz Sibelle konuşursunuz yarın gelirler."

"Tamam canım. O zaman kahvaltımızı yapalım sen çıkarsın sonra."

"Sen ne yapacaksın?" Dedi kafasını sağa sola sallarken.

Ellerimi iki yana açıp "bilmiyorum." Dedim. Kafasını sallayarak buzdolabının önüne geçti. Kapağını açıp kahvaltılıkları çıkarmaya başladı. Bende kaynayan suyu alıp çayı demledim.