Henüz 2,5 yaşında ailesinden koparılmış bir bebek.
Evlat hasreti çeken bir çift.
Her yaptıkları şeyde "keşke Derin de burda olsaydı" diyen abiler.
Klişe bulundurmaktadır. ilk kitabım olduğu için amatörce yazılmış bir kitap şimdiden hatalarım affola...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Farkındayım bölümgeçgeldi ama sınav haftamdı bu hafta bitiyor inşallahsonrasında daha sık bölüm atmaya çalışacağım😊
Oy verip yorum yaparsanız sevinirim canlarım 🥰
Medya bölümdeki zil sesi ve sir. Bazıbölgelerde babıko da denir ama bundan banane bizde sir deniyor😂
İyi okumalar💜
1045 kelime...
Eveeet pekte sakin olmayan ve küçücük bir çocuktan bile kıskanıldığım bir konuşmadan sonra eve geçmeye karar vermiştik.
Leyla Hanım yemeğe kalmamız için ısrarcı olsada kalmamıştık. Ama yarın akşam için kesinlikle yemeğe beklediği konusunda üstüne basa basa konuşmuş ve gideceğimize dair bizden söz almıştı.
Kesinlikle normal bir aileleri yoktu, bunu anlamıştım.
Mehmet Bey'de dahil olmak üzere bütün erkekler fazlasıyla kıskançtı. Bu birlikte 1 saat geçirseniz bile belli oluyordu. Çünkü birbirlerinden hatta küçücük çocuktan bile kıskanıyorlardı.
Onlarla konuşup, tanımak istiyorum. Onlarda bunu istiyor. Hatta bir ara Mehmet Bey ayağa kalkmış ve "Hadi gidip eşyalarını alalım. Buraya taşıyalım. Abilerinde o sırada odanı temizlesinler." Demişti.
Sonrası onlarla yaşamayacağım ama sık sık görüşüp birbirimizi tanıyacağımıza dair bir konuşmaydı.
Şimdide Uğurla koltukta uzanmış televizyona bakıyorduk. Sorun şu ki televizyonda ikimizinde izlemeyeceği bir program açıktı ve ikimizde değiştirmek için bir hamle yapmıyorduk.
Ben zaten televizyona sadece bakıyor, izlemiyordum. Uğurun da öyle olduğunun farkındaydım. Çünkü hiç konuşmuyor, televizyondakiler hakkında yorumda bulunmuyordu.
"Ne düşünüyorsun?"
"Aileni buldun ya beni istemezlerse seni nasıl kaçıracağımı düşünüyorum." Gülerek söylediği şeyle bende önce gülümsedim. Sonra ciddi bir tavıra bürünüp konuştum.
"Seninle kaçacağımı kim söylemiş? Gider kalırım Denizciğimin evinde."
Beni göğsünden kaldırıp şokla yüzüme baktı. Daha fazla dayanamayıp güldüğümde yüzündeki rahatlamayı gördüm.
"Hadi uyuyalım benim için yorucu bir gün oldu."
🌼
Salıncaktan inince yanıma gelen Mehmet Beye gülümsedim ve çekinerekte olsa kollarımı ona sardım. İlk önce gerilen bedeni yavaşça gevşemiş ve o da bana kollarını dolamıştı.
Burası çok rahat ve güvenli hissettiriyordu. Yuva gibiydi. Keşke dedim o an içimden. Keşke hiç ayrılmasaydık.
Hem cilveli hem nazlıymış Can yakmaya hevesliymiş Sordum sordum söylemedi Öğrendim ki sivaslıymış
