Eye Can('t) Tell

Chapter 6

Chapter 6

GUSTO ko na lamang lumubog sa lupa. Gusto ko na lamang maglaho na parang bula. Sobrang sakit, minahal ko siya ng buo, sinupportahan ko siya sa alam kong paraan, sa alam kong makakaya ko pero hindi iyon naging sapat.

Pabigat...Pahirap....Pabuhat.

Mga salitang iniwan niya sa'kin. Nakakatawa nga e, hindi n'ya magawang bigkasin pero iniwan na lamang niya mag-isa sa lamesa.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ng babaeng nakasuot ng panjama na pula. May nakabit na hose sa kanyang ilong at konetado iyon sa read leather shoulder bag. "Stand up." Napa-irap na lamang siya sa hindi magawang pakikinig ni Isle. "Kung gusto mo talagang maayos ang lahat, tatayo ka diyan."

Hindi lang tumigil si Isle sa kanyang paghagugol at hinyaan lamang ang sarili na mabasa ng tubig. Ang mga braso ay nakatukod sa magkabilang side habang mga mata ay nakatitig lamang sa kawalan sa ilalim ng tubig.

"You know, break up is not the end of the line. It is new trial, new beginning. Alam mo may mga taong gusto pang mabuhay, muling magpatuloy pero kahit anong laban, may kasama o mag-isa pero sa huli ay wala na talagang pag-asa. Kay tumayo ka diyan." Nakatayo lamang siya sa tabi ni Isle, walang balak na tulunga ito.

"B-Bakit ako. Bakit ang napili mong tulungan?" Napapikit na lamang siya ng punasan niya ang kanyang mata. "Ganoon na ba ako kaawa-awa?"

"No."

"Then why?"

"Save your whys. Nandito ako dahil gusto ko humingi ng pabor." May hinugot siyang sobre sa kanyang panyo at kasama itong sobre. Una niyang inagaw ang kamay ni Isle, pinunasan bago dito inilagay ang sobre. "Ibigay mo iyan sa kaibigan mo."

Hindi pa nakakalayo ang babae. "Sandali..." Tumayo si Isle at hinarapap kung saan huling narinig ang yabag ng babae. "Anong kapalit?"

"Kapalit? Ano nga ba ang kapalit?" Umakto siya na parang nag-iisip. "Saka mo na lang ang isipin ang kapalit kapag handa ka na."

***

After that the day, I feel painful. Parang katulad din ng dati, sa tuwing babangon ako sa umaga ay parang bago ang lahta. Napapisip na lamang ako kung ano ang dapat kong gawin? Saan ba ako nagsisimula? Paano ko 'to nagagawa dati? Parang bago ako sa mundo.

May tatlong katok ang nagpatigil kay sa kanyang pag-iyak. Nakaharap lamang siya sa pinto at hinihitay itong bumukas. She already knows who's at the back but she still hoping it was him, asking if they could back again. Nagpatuloy lang ang katok at ganoo rin ang kanyang mga naglalandas na luha.

"Isle..." Boses ni Aria. "May kailangan ka ba o gusto?"

"Bakit hindi ka pumasok?"

"Mas kailangan mo kami dito."

"Kaya ko lang ang sarili ko." Marahas niyang pinunasan ang kanayng mukha. Tumayo siya upang kunin ang kanyang cellphone ngunit hindi niya agad sapagkat nakalimutan na niya kung saan n'ya ito nailapag. "Hindi n'yo ako kailangang kaawan. I already pass on this situation kaya ko rin 'yon."

"H-Hindi kami naawa sayo. Gusto ka lang naming tulungan," paliwanag ni Aria. She feel offended.

"Pareho lang 'yon. Gusto n'yo akong tulungan dahil naawa kayo. Wala 'yon sa pinagkaiba sa sinabi ni Jake, pabigat lang ako. Oo, alam ko iyon kaya huwag n'yo nang ipamukha pa sa'kin. Oo, ako ang mali."

"Anong bang sinasabi mo? Isle, bakit ba naniwala ka sa sinasabi n'on. Binaligtad lamang niya ang sitwasyon. Sinabi na naming sayo 'yon. May iba siyang babae at pineperahan ka lamang n'ya. Sige kung wala akong patunay na saan na 'yung regalo mong relo. 'Di ba wala."