Eye Can('t) Tell

Chapter 9

Chapter 9

"Finally! Pero mas gusto ko pa rin ang maulan, if my only company was myself."

Mabilis akog bumangon upang maghanda. Plano ko mag-jogging para kahit papaano ay tumatagal sa pagtakbo hindi 'yung hindi pa ako nakakalayo hapung-hapo na ako.

Si Jake? Huling time ay 'yung bumahing pa rin, and I never go out after that. Papaano ba naman, hindi lang sermon ang nakuha narinig ko kay Tita Melda, she comphiscated my phone, my wallet, and my radius were limited, dito lang ako sa loob ng bahay. Kung lalabas d'yan lang ako at huwag akong lalapit sa daan.

I am grounded. Hindi ko alam kung three days was enough. Dinala ko ang palad ko sa aking leeg at noo. I can't determine if my temperature back to normal dahil may sipon at ubo pa rin ako. Nakaramdam pa ring ng kaunting hilo, though I can manage.

Nang hatiin ko ang bintana na sa dalawang parte ay sinalubong ako ng malamig na hangin. Good breeze for the morning. Magiging maiinit ang araw ngayon at sana manatiling malamig ang hangin. Maaliwalas din ang kalangitan, vast of blue. Iilan kang ulap ang nakikita ko karamihan pa sa nakikita ko ay putol-putol.

"Maayos pa kaya 'yung bike?" Itinali ko ang buhok ko bago lumabas. "Tita, nandito pa ba 'yung untility bike?"

"Bawal ka lumabas. May sinat ka pa."

"Diyan lang ho ako sa labas."

"Sa labas? Hindi mo ako maloloko." Pumasok siya sa pantry dala ang malaking mangkok. "Bumalik ka na sa kuwarto mo. Tatawagin na lang kita pagkakain na."

"Saglit lang."

"Hindi."

And my mornings ruin. Padabog akong pumasok sa kuwarto at umupo sa paanan ng kama. Gusto ko lang naman mag-bike, pero hindi man lang ang pinayagan. Tapos ngayon lang tumila ang ulan, hindi pa i-consider. Kung nandito lang sa may garahe 'yung bike kanina pa ako tumakas. Saglit lang naman.

"Huwag mo akong pagdabugan!" habol ni Tita Melda, kaya lalong kumunot ang noo ko.

***

Maayos na ang gamit ko. Nilabas ko na rin ang gamit panlinis at pang-ayos ng bike. Hindi ko sigurado kung ano ang dapat gamitin. Yeah! Handa na ako upang mag bike. However, the plan will not move on its own way unless I get Tita Melda her permission.

"Tita!" Sigaw ko na parang ako lang nag-iisa dito sa bahay.

Maayos na ang pakiramdam ko ngayon. I think, inilabas ko na lahat nung nakaraang gabi. Kulang na lang ay isama ko bituka ko. Ramdam ko ang paninigas ng muscle ko at pagguhit ng mga litid. Kahapon hindi ko magawang makalabas dahil bumuhos na naman ang ulan. I stayed on my room and practice my art.

Today, sun was shinning bright. Hindi katulad nung nakaraan clouds were floating above and some of them was a heavy, dark, can pour the rain anytime. So, no time to waste.

"Tita?!" Sariling boses ko lang rin ang sumagot. "Tita, pwede na akong lumabas?" Naghintay pa ako ng isang minute kung may sasagot pero hangin lang ang dumaan sa harap ko. Tinignan ko ang kalendaryo ko sa kuwarto, Monday. Si Aria lang dapat ang wala ngayon. I can't remember na nagpaalam si Tita Melda, aalis.

Wait...I'm free to go.

Dahil ako lang naman dito, pumasok si Aria sa school, at umalis si Tita ng hindi ko alam. Maybe, I can do what I want. Ginagawa ko naman 'to para sa sarili. I want to back to normal. Gusto ko bumalik at magawa ang bagay na normal na taong ginagawa. Mga nagagawa ng taong kaedad ko. Lagi na lang pakiramdam ko ay nakakulong ako, o kaya may kadenang nakakapit sa braso't binti ko na siyang dahlia kung bakit limitado lang ang galaw.