Melez'im

1.Bölüm

-Düzenlendi-

Başlangıç tarihinizi yazar mısınız?

Hazırsanız başlayalım

İYİ OKUMALAR

-1.Bölüm-

"hey o benim"

"kapa çeneni ege"

"ya ver onu"

işte klasik bizim ev, her sabah gürültüye uyanıyorduk. gerçekten bu gürültüler artık canımı sıkıyordu. lanet kulaklarım ise her sesi çok net bir şekilde duyuyor

üzerimdeki kalın yorgana daha çok sarınarak arkamı döndüğümde hafif bir kıkırtı sesi duydum. kaşlarım anında çatılırken omzumun üstünden gelen kıkırtıya baktım.

Savaş üzerine geçirdiği siyah gömleğinin düğmelerini bağlıyordu. birkaç hafta önce kestiğimiz sakalları yeniden çıkmaya başlamıştı ve ona ayrı bir hava katıyordu.

"bebeğim artık alış bunlara" huysuzca omuz silktiğimde karizmatik ses tonundan yeni bir gülüş koptu. o böyle yaptıkça her seferinde ona daha çok aşık oluyordum

gerçi ben onun her haline, her hareketine aşıktım

savaş gömleğinin ilk üç düğmesi açık kalıp onu daha yakışıklı gösterecek şekilde durduğunda yanıma gelip yatakta ki boşluğa dizini dayadı. "günaydın melezim" dudaklarıma nazik bir öpücük kondurduğunda tüm huysuzluğum gitmiş yerini büyük bir mutluluk duygusu kaplamıştı

"günaydın" tekrar dudağımdan öptü, daha fazlasını ister gibi kollarımı boynuna dolayıp onu kendime çekmiştim. tuzlu bir tada sahip hafif dolgun dudakları bu sefer dudaklarımı daha fazla esir aldığında kollarını belime dolayarak beni kendine bastırmıştı.

ikimizde öyle büyük bir arzuyla dudaklarımızı emiyorduk ki savaş'ın dudağını sertçe ısırmıştım. hafif bir kan aktığında savaşın geri çekilip hafif bir şekilde güldü. "asi melezim" tekrar dudaklarıma kapandığında dudağındaki yara saniyeler içinde kapanmış. ağzından akan birkaç damla kan benim dudaklarıma bulaşmıştı

savaş'ın elleri üzerimde ki tişörtü sıyırdığı an kapı tıklatılmadan pat diye açıldı. Savaş sinirle üzerimden doğrulduğunda ikimizde kapıya baktık. "ne bu ya" Gece sahte bir sinirle yanımıza gelip kenarda ki yastığı savaş'ın kafasına attı. "uzak dur bakayım"

savaş oflayarak yastığı yere attı. "ne istiyorsun Gece"

derin bir nefes alarak dizlerimi kendime çektim. "evdeki herkesin normal olmasını ve sizin mart ayında kediler gibi çiftleşmemenizi istiyorum" onlardan kesinlikle utanmıyordum. her şeyi birbirimize anlatırdık, hem insan ailesinden utanır mı

"gece... dışarı" savaş tane tane ve gayet sakin söylediğinde gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırmak zorunda kalmıştım. Gece oflayarak dışarı çıktığında kapıdan bize seslendi "iki dakika içinde herkes mutfakta olsun" savaş oflayarak yastığı ısırdığında gülmeden edememiştim