စီးက်ေနေသာမ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္ကာအခန္းတြင္းသို႔၀င္ခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္ျပတင္းေပါက္မွေန၍ေကာင္းကင္ကိုေမ်ွာ္ၾကၫ့္မိသည္။အေရာင္စံုလင္းလက္ကာ မ်က္ေတာင္ခတ္ျပတတ္ေသာၾကယ္ကေလးတို႔မရိွေတာ့ၿပီ။ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးခမ်ာလည္းနီညိုေရာင္သန္းေနၿပီး ေလကလည္းခပ္ျပင္းျပင္းတိုက္ေနသည္။
ဒါဟာမိမိခ်သ္ရေသာႏွင္း၏ မိမိအေပၚထားေသာခံစားခ်က္တို႔ႏွင့္မ်ား ထပ္တူက်ေနေရာ့လား။မသိေတာ့ၿပီ ဘာဆိုဘာမွမသိေတာ့ၿပီ။ႏွင္းအေပၚခ်စ္မိသည္ကိုပဲသိသည္။မၾကာမီပင္မိုးစက္ေပါက္မ်ားက အရီပါးျပင္ေပၚသို႔လြင့္စင္လာေတာ့သည္။အရီတံခါးကိုပိတ္ရင္းစာၾကၫ့္စားပြဲ၌ထိုင္ရင္းေၾကကြဲစြာၿပံဳးေနမိသည္။
"ႏွင္းရယ္ တို႔မင္းကိုခ်စ္ေနခဲ့တာကိုအသိအမွတ္မျပဳလည္းေနပါ "
"တို႔ကိုမင္းမပစ္ပယ္ပါနဲ႔ မင္းၾကၫ့္တဲ့အၾကၫ့္စိမ္းစိမ္းႀကီးေတြကိုတို႔သိပ္ေၾကာက္လို႔ပါ"
ဟူ၍စိတ္တြင္း၌ေရရြတ္မိသည္။ပါးျပင္ေပၚမွမ်က္ရည္မ်ားသည္ဆည္တာတမံက်ိဳးေပါက္သကဲ့သို႔ထိန္းမရေအာင္စီးက်လာၿပီး အရီတစ္ေယာက္မိုးသံမ်ားၾကားတြင္တစ္ေယာက္တည္းႀကိတ္ငိုေနရသည္။အားေပးႏွစ္သိမ့္မၫ့္သူမရိွ။ကူကယ္ရာမဲ့ေနေလၿပီ။
အရီတို႔ squadေလးသည္ၿပိဳကြဲမွန္းမသိၿပိဳကြဲလာကာ ဤကဲ့သို႔ၿပိဳကြဲရျခင္းသည္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏အျပစ္ရယ္လို႔ေခါင္းစဉ္မတပ္သာ။ကံဇာတ္ဆရာအလိုက်ဟုပင္ျဖၫ့္ေတြးၾကရေပမည္။ဒီလိုႏွင့္ဆယ္ရက္ခန႔္အၾကာတြင္ အေဆာင္တစ္ခုလံုးခရီးထြက္ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကေၾကာင္း အေဆာင္သူတို႔၏တီးတိုးေျပာသံမ်ားမွတစ္ဆင့္အရီၾကားခဲ့ရသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ားကမိမိကိုပစ္ပယ္ထားေသာေၾကာင့္မိမိလိုက္လိုစိတ္မရိွေပ။
ေဆာင္ပိုင္ရွင္အန္တီႀကီးမွအတင္းလိုက္ရန္ေခၚေနသျဖင့္ပုဂံေညာင္ဦးဘုရားခရီးစဉ္ကို အရီလိုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။သီသီႏွင့္ရတီကအခင္အမင္သိပ္မပ်က္ေသာ္လည္းႏွင္းကမူမိမိအား ရြံစရာသတၲဝါတစ္ေကာင္ကိုၾကၫ့္သၫ့္ႏွယ္ စက္ဆုပ္ေသာအၾကၫ့္တို႔ျဖင့္ၾကၫ့္တတ္ေလသည္။ဘုရားဖူးၾကရင္း ဘူးဘုရားကိုဖူးရန္အလွၫ့္က်လာသည္။ဘုရားေရာက္၍ ဓာတ္ပံုရိုက္သူကရိုက္ Facebook liveလႊင့္သူကလႊင့္ႏွင့္အားလံုးသူ႔အလုပ္ႏွင့္သူရႈပ္ေနခ်ိန္တြင္ အရီသည္မိမိခံစားခ်က္မ်ားကိုႏွင္းနားလည္ေအာင္ရွင္းျပမည္ဟုဆံုးျဖတ္ကာ ႏွင္းရိွရာသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းသြားကာ ႏွင္းအနားကပ္ရန္ႀကိဳးပမ္းလိုက္စဉ္တြင္ ႏွင္းထံမွမေမ်ွာ္လင့္ေသာတံု႔ျပန္မႈကိုရခဲ့ေတာ့သည္။
"သြား နင္ငါ့ဆီမလာနဲ႔ ငါ့ရဲ့ခင္မင္မႈကိုတလြဲအသံုးခ်တဲ့မိန္းမ"
"နင္ထြက္သြားငါ့ေရ႔ွက"
ဟုေအာ္ဟစ္ႏွင္ထုတ္လိုက္ရာ အရီမွာေမ်ွာ္လင့္မထားေသာတံု႔ျပန္မႈေၾကာင့္ ေဒါသေထာင္းကနဲထြက္ကာ -
"နင္ငါ့ကိုရြံေနတာမလား မိန္းမခ်င္းမို႔လို႔မလား"
"မိန္းမခ်င္းခ်စ္လို႔အပယ္ခံရတာကိုငါနားလည္တယ္"
"နင္ကဒီလို Relationshipကိုမသတီဘူး ok"
"နင္ငါ့ကိုမပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ဘူးမလား ရတယ္"
"ငါထြက္သြားေပးမယ္နင့္ေရ႔ွကေန ဒါေပမယ့္ငါနင့္ကိုတစ္ခုပဲေျပာခဲ့ခ်င္တယ္"
"ေလာကမွာခ်စ္ျခင္းေမတၲာဆိုတာအတူတူပါပဲ"
"ေမတၲာထားရင္ေမတၲာျပန္ေပးေကာင္းပါတယ္မႏွင္းျဖဴ"
"ငါကနင့္ေမတၲာနဲ႔မထိုက္တန္ရင္ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဉ္ကိုေထာက္ၿပီး နင္ငါ့ကိုဒီလိုေမာင္းမထုတ္သင့္ဘူး"
"တစ္ခုပါပဲ နင္ဒီလိုေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့ ငါ့စိတ္ျပတ္သားသြားဝာေပါ့ ေက်းဇူးပဲ"
အရီမ်က္ရည္စတို႔ကိုသုတ္လ်က္ထိုေနရာမွထြက္သြားေလသည္။ႏွင္းသည္လည္းအရီေနာက္ေက်ာကိုၾကၫ့္ရင္း မ်က္ရည္လည္ေနသည္။ထို႔ေနာက္အသံအက္ကြဲကြဲျဖင့္ -
"ငါနင့္ကိုသူငယ္ခ်င္းလိုခ်စ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီဆက္ဆံေရးႀကီးကိုငါလက္မခံႏိုင္ဘူး"
"မိန္းမခ်င္းႀကိဳက္ေနၾကတာလို႔ပတ္၀န္းက်င္ကေမးေငါ့မွာကိုလည္း ငါမခံႏိုင္ဘူး"
"ငါ့ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ငါနင့္ကိုတြန္းထုတ္လိုက္ရတာေတာ့စိတ္မေကာင္းပါဘူးဟယ္"
ဟုသာေရရြတ္မိေတာ့သည္။
........ Episode - 6ဆက္ရန္......
May Tharaphu ✍️✍️
