ျပင္ဦးလြင္ရိုက္ကူးေရးအၿပီးတြင္သူမႏွင့္အရီၿမိဳ႔အႏွံ႔ေလ်ွာက္လည္ခဲ့ၾကၿပီး ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ႏွစ္ရက္ခန႔္ေနၿပီးမွရန္ကုန္ကိုျပန္ခဲ့ၾကသည္။ရန္ကုန္ေရာက္သၫ့္အခါ၌လည္းအရီမွာကားရိုက္ရက္ခ်ိန္းမ်ားမွာဆက္ေန၍ မအားလပ္ႏိုင္ေပ။ေန့ဘက္ဆိုအေစာသြားရၿပီး ညဘက္မိုးစုပ္စုပ္ခ်ဳပ္မျွပန္ရေလသည္။Night sceneရိွသၫ့္ေန့ဆိုလ်ွင္ပိုေနာက္က်တတ္သည္။ထိုကဲ့သို႔အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေန၍သူမႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္မိသည္မွာတစ္ပတ္ခန႔္ရိွေနေပၿပီ။
Night sceneမရိွ၍အိမ္ကိုည8နာရီေလာက္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဧၫ့္ခန္းထဲတြင္ပုတီးစိပ္ေနေသာႀကီးႀကီးက အရီ၀င္လာသည္ကိုျမင္လ်ွင္ -
"အရီေရ သမီးအန္တီဆီသြားလိုက္ဦး သမီးကိုမေတြ့ရတာၾကာေနၿပီတဲ့ ညေနႀကီးႀကီးနဲ႔ထမင္းစားေနတုန္းကေျပာလို႔"
"သမီးမ်က္ႏွာျမင္ရဖို႔တန္းပါစီရဦးမလားမသိဘူးတဲ့ စိတ္ေကာက္ေနၿပီမိၾကည္က သြားေခ်ာ့လိုက္ဦးသမီးအန္တီကို"
"ဟုတ္ႀကီးႀကီး"
အရီလည္းႀကီးႀကီးစကားကိုနားေထာင္ကာ အေပၚထပ္သူမအခန္းဆီတက္သြားၿပီး အခန္း၀သို႔ေရာက္ေသာအခါ တံခါးကိုအသာေလးဖြင့္လ်က္ ေျခသံကိုခပ္ဖြဖြနင္းၿပီး၀င္သြားရာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမကိုေတြ့ေလသည္။ထို႔ေၾကာင့္ကုတင္ေဘးတြင္ပုဆစ္တုတ္ထိုင္ရင္း အိပ္ေနေသာသူမမ်က္ႏွာေလးကိုေငးၾကၫ့္ေနသည္။အရီမ်က္လံုးမွအခ်စ္ရည္ရႊန္းလဲ့ေနသၫ့္အၾကၫ့္မ်ားက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးေပၚက်ေရာက္ေနေလသည္။အရီသည္သူမ၏ပါး ေလးကိုင္ၾကၫ့္ရင္း စိတ္ထဲမွ -
"တီတီ အရီျပန္ေရာက္ၿပီ တီတီဟာကေလးလိုပဲ ေကာက္စရာမရိွရွာႀကံေကာက္ေနတယ္"
"ဒီကပင္ပန္းေနလို႔တီတီအခန္းကိုကူးမလာတာ ဒါကိုတီတီကေကာက္ေတာ္မူတာလား"
ဟူ၍ေျပာေနမိသည္။အတန္ၾကာသူမကိုစိုက္ၾကၫ့္ၿပီး တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းထား၍ၾကမ္းျပင္ေပၚခဏလွဲလိုက္မည္ဟုေတြးကာ ေျခပစ္လက္ပစ္သူမကုတင္ေဘးတြင္လွဲခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္မ်က္လံုးအစံုကိုမိွတ္ထားလိုက္ရာ မၾကာခင္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။မနက္ခင္းေရာက္၍သူမအိပ္ရာမွထရာ ကုတင္ေဘးတြင္ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနေသာအရီကိုျမင္၍ လန႔္သြားၿပီး အရီကိုလႈပ္ႏိႈးလ်က္ -
