''ထယ်ယောင်....အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီလာ..ငါ့ကမင်းကိုကျောင်းမှာရှာနေသေးတယ်''...
'အော်...ဟုတ်လာ..''..
''မင်းဘာဖြစ်နေတာလည်ထယ်ယောင်မျက်နှာလည်မကောင်းပါလာ..''..ဂျောင်ကုထယ်ယောင်နဖူးကိုစမ်းဖို့လက်ရွယ်တော့...ထယ်ယောင်ကရှောင်လိုက်တယ်...
ဘာမှမဖြစ်ဘူးဂျောင်ကု...မင်းရေချိုပြီထမင်းစားတော့....ငါ့ပြင်ပေးထားမယ်...
📲📲...ဟဲလို..ခွန်းဂျယ်...
ဂျွန်နော်📞📞..ခွန်းကိုအျမ်ရောက်တာနဲ့ဂရုမစိုက်ခြင်တော့ဘူးလာပြော...
မဟုတ်ပါဘူး📲📲..ခွန်းရယ်...ကိုယ်ကအခုမှအိမ်ရောက်တာလေးရေချိုးပြီထမင်းစားဖို့လုပ်နေတုန်း....
📞📞...ဟင်အင်း..မစားနဲ့အုန်းခွန်းနဲ့စကားပြောအုန်းလို့နော်...ေနာ်လို့...
📲📲...ဟုတ်ပါပြီဗျား...
ထယ်ယောင်တစ်ချက်ရီပြီအခန်းထဲဝင်သွားလိုက်တယ်မခံစားနိုင်ဘူးတကယ်....အရင်ကလို့မဖြူစင်တော့တဲ့ကိုယ်ကိုဘဲမုန်းလာတယ်...
ထယ်ယောင်နဂျပ်တပ်ပြီစာလုပ်နေလိုက်တယ်...ချစ်မိတဲ့သူ့သာအမြဲရှုံးတယ်လေး...
ဂျောင်ကုလည်ဖုန်းပြောပြီးတာနဲ့အခန်းတံခါးလာခေါက်တော့ထယ်ယောင်ကမကြားဘူးနဂျပ်နဲ့ဆိုတော့....
ဒေါက်...ဒေါက်...ဒေါက်...ထယ်...ထယ်ယောင်..ငါ့ဝင်လာမယ်နော်...
ဂျောင်ကုလည်ဝင်လာတော့...
စာပွဲခုံလေးပေါ်မှာမျက်နှာလေးအပ်ပြီ...အိပ်နေတယ်....ဟင်...ထယ်ယောင်ငိုနေတာလာ..ဘာဖြစ်လို့လည်...
ဂျောင်ကုကြည်လိုက်တော့သူ့ရဲ့အိမ်စာတွေပါပြီးနေပြီ...
သက်ပြင်းချလိုက်ပြီ...အိပ်ယာလေးပေါ်မချီပြီထားပေးလိုက်တယ်....
နဂျပ်လည်သေချာသိမ်းပေးပြီ....ေဂျာင်ကုစဉ်းစားနေတယ်...အင်း..မနက်ဖြန်ထယ်ယောင်ကို....ကျောင်းပိတ်တယ်ဆိုတော့အပြင်လိုက်ပို့ပေးမယ်....
ဂျောင်ကုလည်ထမင်းမစားဖြစ်လိုက်ဘူး..ထယ်ယောင်ပြင်ပေးထားတဲ့ထမင်းစားပွဲလေးကတော့စားသမားမရှိဒီတိုင်းလေးဘဲ....
