''ထယ္ေယာင္....အိမ္ျပန္ေရာက္ေနၿပီလာ..ငါ့ကမင္းကိုေက်ာင္းမွာရွာေနေသးတယ္''...
'ေအာ္...ဟုတ္လာ..''..
''မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္ထယ္ေယာင္မ်က္ႏွာလည္မေကာင္းပါလာ..''..ေဂ်ာင္ကုထယ္ေယာင္နဖူးကိုစမ္းဖို႔လက္႐ြယ္ေတာ့...ထယ္ေယာင္ကေရွာင္လိုက္တယ္...
ဘာမွမျဖစ္ဘူးေဂ်ာင္ကု...မင္းေရခ်ိဳၿပီထမင္းစားေတာ့....ငါ့ျပင္ေပးထားမယ္...
...ဟဲလို..ခြန္းဂ်ယ္...
ဂြၽန္ေနာ္..ခြန္းကိုအ်မ္ေရာက္တာနဲ႕ဂ႐ုမစိုက္ျခင္ေတာ့ဘူးလာေျပာ...
မဟုတ္ပါဘူး..ခြန္းရယ္...ကိုယ္ကအခုမွအိမ္ေရာက္တာေလးေရခ်ိဳးၿပီထမင္းစားဖို႔လုပ္ေနတုန္း....
...ဟင္အင္း..မစားနဲ႕အုန္းခြန္းနဲ႕စကားေျပာအုန္းလို႔ေနာ္...ေနာ်လို့...
...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ား...
ထယ္ေယာင္တစ္ခ်က္ရီၿပီအခန္းထဲဝင္သြားလိုက္တယ္မခံစားနိုင္ဘူးတကယ္....အရင္ကလို႔မျဖဴစင္ေတာ့တဲ့ကိုယ္ကိုဘဲမုန္းလာတယ္...
ထယ္ေယာင္နဂ်ပ္တပ္ၿပီစာလုပ္ေနလိုက္တယ္...ခ်စ္မိတဲ့သူ႕သာအၿမဲရႈံးတယ္ေလး...
ေဂ်ာင္ကုလည္ဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႕အခန္းတံခါးလာေခါက္ေတာ့ထယ္ေယာင္ကမၾကားဘူးနဂ်ပ္နဲ႕ဆိုေတာ့....
ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္...ထယ္...ထယ္ေယာင္..ငါ့ဝင္လာမယ္ေနာ္...
ေဂ်ာင္ကုလည္ဝင္လာေတာ့...
စာပြဲခုံေလးေပၚမွာမ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီ...အိပ္ေနတယ္....ဟင္...ထယ္ေယာင္ငိုေနတာလာ..ဘာျဖစ္လို႔လည္...
ေဂ်ာင္ကုၾကည္လိုက္ေတာ့သူ႕ရဲ႕အိမ္စာေတြပါၿပီးေနၿပီ...
သက္ျပင္းခ်လိဳက္ၿပီ...အိပ္ယာေလးေပၚမခ်ီၿပီထားေပးလိုက္တယ္....
နဂ်ပ္လည္ေသခ်ာသိမ္းေပးၿပီ....ေဂျာင်ကုစဉ်းစားနေတယ်...အင္း..မနက္ျဖန္ထယ္ေယာင္ကို....ေက်ာင္းပိတ္တယ္ဆိုေတာ့အျပင္လိုက္ပို႔ေပးမယ္....
ေဂ်ာင္ကုလည္ထမင္းမစားျဖစ္လိုက္ဘူး..ထယ္ေယာင္ျပင္ေပးထားတဲ့ထမင္းစားပြဲေလးကေတာ့စားသမားမရွိဒီတိုင္းေလးဘဲ....
