Ευάλωτη Ξανά

Πολιορκία

Στη ζωή μου πάντα υπήρχαν κανόνες.
Πάντα υπήρχαν γραμμές που πολλές φορές γίνονταν θεμέλια για να χτιστούν οι τοίχοι μου.

Ο έρωτας σου ήταν η επανάσταση μου.
Η ανταρσία στα νερά μου και το όνειρο της αναρχικής μου πλευράς.

Ένα σου βλέμμα κι εγώ ακόνιζα την τιμωρία μου, που θα ήταν η στιγμή που θα το τραβούσες από πάνω μου.

Τέτοια δύναμη είχες.

Κι εγώ άλλη τόση αδυναμία για εσένα.

Χθες βράδυ είχα μια όμορφη παρέα εδώ.
Χθες βράδυ τους είπα πως δεν έχω ερωτευτεί ποτέ μου.
Το ψέμα μου αυτό φαίνεται να είναι εμπνευσμένο από μια κακιά μου συνήθεια.

«όχι μαμά δεν ήπια χθες».

«Δεν καπνίζω».

Και ναι... θα το παραδεχτώ πως έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει ψέματα, αθώα ψέματα που ωστόσο,  θα βοηθήσουν να υψώσω άλλον έναν τοίχο.

«όχι δεν έχω ερωτευτεί ποτέ».

Ο τοίχος μου αυτός σήμερα πολιορκείται.
Τον έχτισα θυσιάζοντας κομμάτια του εαυτού μου...

Κοίτα ποσό εύκολα θα τον ρίξεις εσύ...