Ευάλωτη Ξανά

Αυτόφωτη

Αυτή η λεπτή γραμμή μεταξύ πλήρης ηρεμίας και απόλυτου χάους.
Σαν να βρίσκεσαι στο μάτι του κυκλώνα.
Σαν να βλέπεις το φως πριν να ακούσεις την βροντή.
Το όριο που θελουμε να μας ξεχωρίζει από τα άγρια ζώα.

Κάθε γυναίκα που έχω γνωρίσει πιστεύει πως είναι στο χείλος της απόλυτης παράνοιας.
Πως υπάρχει ένας εαυτός βαθιά μέσα της ο οποίος είναι  ατίθασος, ανεξέλεγκτος•
απέναντι στα λόγια, στο συναίσθημα, στην σεξουαλικότητα, στις φαντασιώσεις, στην όρεξη για το οτιδήποτε.
Και κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί αναγνωρίζει στον εαυτό της πως κατάφερε να το χαλιναγωγήσει και σήμερα.

Ε λοιπόν δεν απέχω καθόλου από αυτές τις γυναίκες.

Αναγνωρίζω στον εαυτό μου για πρώτη φορά πόσο έντονη είναι η ύπαρξη μου.
Φωνάζω. 
Γελάω δυνατά.
Κλαίω.
Θυμώνω όταν αδικούμαι.
Δεν είμαι κουλ.
Σπάω νεύρα.
Είμαι αυστηρή.
Εγωίστρια.
Αυτόφωτη με τον δικό μου τρόπο.
Θέλω να τους τυφλώνω.
Θέλω να μπορώ με το φως μου να κάψω μια ολόκληρη πόλη. 
Νιώθω αχόρταγη •
και ταυτόχρονα νιώθω ότι στην προσπάθεια να έχω τα πάντα, στην πραγματικότητα δεν έχω τίποτα.
Ίσως χρειάζομαι να αφήσω αυτή μου την πλευρά περισσότερο ελεύθερη.
Να χαλαρώσω τα λουριά του δικού μου δαίμονα. Ίσως χρειάζομαι λίγο χρόνο να αναλογιστώ τη μοναξιά μου.
Ας μην λέμε ψέματα.
Είμαι εγώ ενάντια στον εαυτό μου.

Εγώ.
Εγώ.
Εγώ.

Η ζωή μου είναι μια ατελείωτη λούπα του να χάνω ανθρώπους στον βωμό του να κερδίζω κάποιους άλλους.
Τα πρόσωπα αλλάζουν, αλλά το αίσθημα είναι το ίδιο.

Μένω πάντοτε με το ερωτηματικό εάν έκανα σωστά για κάποιους άλλους και ποτέ για εμένα. Σαν να επιβάλω στον εαυτό μου να ζει με γνώμονα τις χιλιάδες απόψεις γύρω από το όνομα μου.
Και ρωτάω ξανά ...

Πώς γίνεται να υπάρξω με τόσους άπειρους τρόπους;

Ας κρατήσω το εγώ μου λοιπόν.

Μετά από αμέτρητες ενδοσκοπήσεις κατάλαβα τι είναι σωστό και τι λάθος.
Τι είναι καλό και τι κακό.

Η απάντηση είναι πως τίποτα από αυτά δεν υπάρχει.

Πέρα από τους ηθικούς, άγραφους κανόνες που επέλεξε η κοινωνία μας να ακολουθεί απλά για να μπορέσει να έχει υπόσταση, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα.

Οι κανόνες αυτοί είναι σχεδιασμένοι για να απαντούν αποκλειστικά και μόνο στη μάζα. Καθόλου στη μονάδα.

Θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ... Μην βιάζεσαι.

Άργησα πολύ να καταλάβω πως όλες οι επιλογές μας μπορούν να επηρεάσουν και άρα μπορούν να κριθούν.
Ο κάθε δέκτης μπορεί να γίνει και πομπός. Να αντιδράσει.
Να κρίνει.
Να κρίνει την πράξη σου ως σωστή ή ως λάθος και στο τέλος, να σε ορίσει. Ναι, να σε ορίσει ως καλό ή κακό φίλο, αδερφό, γονιό, υπάλληλο, αφεντικό, άνθρωπο. 
Αν είσαι καλός για αυτόν και η επιλογή σου ήταν σωστή, το πιο πιθανό είναι να είσαι λάθος για κάποιον άλλο και το μοτίβο συνεχίζεται για όσους έχουν ακούσει το όνομα σου.

Το τι είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό είναι ξεκάθαρα υποκειμενικό.
Δεν ακουμπά πουθενά πέρα από τον εγωισμό και το όρια του καθενός.

Όσον αφορά την αλήθεια...
Η αλήθεια εξαρτάται από την οπτική που την βλέπεις.
Ας πούμε:
Δυο άνθρωποι κοιτούν έναν κύλινδρο. Αυτός που το κοιτάζει στην ευθεία του αντιλαμβάνεται πως αυτό που κοιτάζει έχει σχήμα ορθογώνιο. Αυτός που το κοιτάζει από πάνω, πιστεύει πως αυτό που έχει μπροστά του είναι ένας κύκλος.

Ποιος λέει την αλήθεια;
Η απάντηση είναι και οι δυο.
Και οι δυο λένε την δικιά τους αλήθεια βασισμένη στα δικά τους βιώματα.

Προσπάθησε να εφαρμόσεις αυτούς τους κανόνες πάνω σου. Προσπάθησε να συμφωνείς με τους πάντες για τα πάντα. Να είσαι καλός για όλους.
Πολύ απλά, δεν γίνεται.

Προσπάθησε να κανείς τος σωστές επιλογές για εσένα.

Προσπάθησε να είσαι καλός σε εσένα.

Προσπάθησε να φωνάζεις την αλήθεια σου.

Προσπάθησε να υπάρχεις με όποιον τρόπο σε εκφράζει κάθε μέρα.

Ξύπνα στραβά σήμερα.
Αύριο ξύπνα με διάθεση.
Κάνε ντουζ με κρύο νερό και πιες ζεστό καφέ μες το καλοκαίρι.

Γιατί έτσι.

Γιατί αυτό θέλω.

Έτσι θέλω.