Ευάλωτη Ξανά

Λεμονάδα για διάβασμα

Έκανα λάθος.

Η αλήθεια ειναι πως η ελπίδα μου για αυτό ηταν πάντοτε εκεί και στροβίλιζε στις σκέψεις μου αλλα δεν ηταν ποτέ αρκετά ισχυρή για να την πιστέψω.

Ο φόβος μου για εσένα ηταν ο δυνατότερος αντίπαλος μου.
Ήταν εκείνος που όταν τολμούσαμε να μιλήσουμε για το τι θα συμβεί με εμάς έκανε τα άκρα μου να παγώνουν το αίμα μου να κυλά πιο αργά...

Με φίμωνε.

Όμως έκανα λάθος.

Έκανα λάθος για όλα όσα νόμιζα πως είσαι. Για όλα όσα πίστευα πως θα ακολουθήσουν.

Μιλάμε.

Εκείνη τη στιγμή όλα κινούνται αργά.
Όλα έχουν γεύση αλλιώτικη,
πιο προσωπική.

Οι δυο μας είμαστε ξαφνικά ειλικρινείς και ευάλωτοι.

Οι γύρω σωπαίνουν.
Κανείς δεν ζητά τίποτα από κανέναν. Απλά συνυπάρχουμε στις λέξεις μας.

Ένα φιλί.

Εκείνο το βρώμικο φιλί σε εκείνο το γνωστό κλαμπ.

Και τώρα τα ακροδάχτυλα σου σιγοκαίουν κάθε άκρη του σώματος μου σαν να είμαι φτιαγμένη από χαρτί.

Έκανα λάθος.
Πως μέρη ως κάποια στιγμή άγνωστα, θα μπορούσαν να γίνουν τα μέρη που γυρίζω απεγνωσμένα για να νιώσω ασφάλεια και οικειότητα.
Το βλέμμα σου. Η φωνή σου. Το άρωμά σου. Η αίσθηση του δέρματος σου πάνω στο δικό μου.

Εσύ.

Έκανα λάθος.
Για την αγάπη που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος σε κάποιον άλλο.
Για την ποσότητα και το άπειρο της.
Για το είδος και την ποιότητα της.
Για την γεύση της.
Την αίσθηση της.

Έκανα λάθος.
Για την πορεία των πραγμάτων και τον χρόνο τους.
Πως αυτά αλλάζουν μορφή και περιπλέκονται όταν είσαι με τον σωστό άνθρωπο.

Έκανα λάθος.
Για το ότι έστω και για λίγο σκέφτηκα πως μετάνιωσα για όλα εκείνα τα λάθος πράγματα που κάναμε μαζί.
Που νόμιζα πως ήμουν το λάθος και εσύ ο λάθος.

Έκανα λάθος.
Για τον λάθος άνθρωπο που μπόρεσε να γίνει ο σωστός.

Συγγνώμη.

Μπορείς να μου υποσχεθείς κάτι;
Μπορείς να έρθεις για διάβασμα μαζί μου αύριο;
Θα σε κεράσω μια λεμονάδα για αυτό μου το λάθος.

Σ'αγαπώ.