BIRAKMA KENDİNİ' || •yarı texting

2.7

Hoş geldin! İyi okumalar dilerim 🖤

~
~

Allah'ım dünyayı yok et ne olur.

Cemre o an ne diyeceğini bilemese de -neyseki- karşısındaki aptal bir çocuk değildi.

Bir şeylerin ters gittiğini anlayarak durumu daha da uzatmak ve içinden çıkılmaz bir hale sokmak istememişti. Darlayıp, ısrar ederek genç kızı boğmayacaktı.

"Ne olup bittiğini sormayacağım. Sadece iyi olduğundan emin olmak istedim."

Cemre içten bir gülümseme ile başını salladı. Çağlar'ın samimi olduğunu biliyordu. Bu gülümseme, her şey yolunda demekti.

Sahi, her şey yolunda mıydı?

"Pekâlâ," dedi genç adam bu güven veren duruşa karşı. "O halde sorun yok?"

"Yok."

Konuşma bitmişti. İkisi birkaç saniye gözleriyle etrafı taradılar. Ne diyeceklerini bilemediler. Bu konu hakkında daha fazla söylenecek bir şey yok gibiydi. Şimdi havadan sudan mı konuşacaklardı? Öylece?

Daha sonra Cemre, Batu'nun sınıflarından çıktığını gördü. Bu, Esra'nın orada tek olduğu anlamına geliyordu.

Teneffüsün gittiğini haber veren zil çaldı ve Çağlar ellerini ceplerine yerleştirerek, "Gideyim ben o halde." dedi. Her ne kadar gitmek istemese de.

"Hıhı, git sen." dedi Cemre. Gayri ihtiyarı hızlıca verdiği cevaba yüzünü buruşturdu.

Çağlar'ın "İyi dersler." söylemine o da aynı şekilde karşılık verdi ve hızla yanından ayrıldı.

Çünkü kendini kesmesi an meselesiydi!

~

Esra'nın yanına vardığına kızlara bu olaydan hiç bahsetmemek konusunda oldukça kararlıydı. Çünkü arkadaşlarının ısrarla ship muhabbeti çevireceğinden emindi. Kendisi bir şeylere emin olmadan bu konuda birilerinin şaka yollu söylemlerini duymak, sanırım isteyeceği son şeydi.

"Ne çabuk geldin Engin hocanın yanından?"

'Sadece Engin hocanın yanından hızlı gelmek mi? Öteki tarafa gittim geldim ben.' diye geçirdi içinden. Ama buna tezat olarak, "Evet, öyle oldu." dedi.

Gözleri yine Hilal'i ararken, Hilal gelmişti yanlarına. "Neredesin sen ya?" dedi Esra.

"Geldim işte ya." dedi Hilal. Esra'nın hâlâ cevap bekleyen yüz ifadesine karşılık gözlerini devirip, "Off, Sinan'laydım tamam. Ne oldu niye arıyorsunuz beni?"

"Cemre sormuştu aslında ama?" dedi Esra da Cemre'ye dönerek.

Cemre sınıfın bir nebze boş olmasını fırsat bildi kızların yanına adımladı. Derin bir nefes alıp kızlara doğru eğildi. Onun bu hareketine karşın, kızlar da gayri ihtiyari bir şekilde birbirlerine yaklaşmış vaziyete geldiler.

Cemre gözünün önüne gelen saç tutamlarını kulağının arkasına sıkıştırdı ve sessiz olmasına özen gösterdiği ses tonuyla, "Kızlar," dedi. "Anonimim Gökhan değilmiş."