Κεφαλαιο 4

619 49 5
                                    

Πλευρα Γιωργου

Πηρα την σελα και την εβαλα απαλα πανω απο το υφασμα που ειχα βαλει στην ραχη του για να μην το πληγωνει και τη εδεσα χαλαρα για να μην τον πιεζει πολυ. Μολις βγηκαμε απο το σταβλο ανεβηκα πανω του κρατοντας τον γερα απο τα γκεμια και χτυποντας τον σιγανα στα πλαυρα ξεκινησε ενα χαλαρο βηματισμο. Οσο πλισιαζαμε τον ανατολικο φραχτη (που ηταν ο πιο χαμηλος ) αρχησε να αναπτησει ταχητυτα και να τρεχει ετσι οπως ξερει πως απολαμβανω οσο και εκεινος γρηγορα και σε ετοιμοτητα για ολα ( αυτο το αλογο με εχει ψυχολογησει....) Περασε ανετα πανω απο τον φραχτη και αρχησα να τον κατευθυνω προς το αγαπημενο μου μερος. Το ειχα ανακαλυψει οταν ημουν γυρω στα 15 σε μια βολτα που ειχα παει με το Μυρωνα και ημουν τοσο χαρουμενος που ενιωθα πως ανακαλυψα κατι πεεισσοτερο απο τη Αμερικη...Ηταν και ειναι υπεροχα και σχετικα κοντα μονο μιση ωρα μακρυα. Θυμαμαι που μολις γυρισα σπιτι ετρεξα και το ειπα στον πατερα μου . Στα γεννεθλια μου οταν εκλινα τα 18 ο πατερας μου , μου χαρισε οτι καλυτερο...ενα στεμα διπλα στη λιμνη που ειχα βρει τυχαια και την ευκαιρια να χτησω εκει ενα μικρο σπιτακι μονος φυσικα...

Περασα πολλες ωρες και αφιερωσα σχεδον ολες τις διακοπες δυο χρονων για να καταφερω να χτησω ενα μικρο και βολικο σπιτακι. Το εκανα με ξυλα γιατι μονος μονο αυτο μπορουσα να κανω. Εδωσα οτι οικονομιες εκανα απο αυτα που επαιρνα στα αμπελια για να το χτησω και τα καταφερα. Αυτη ηταν η συμφωνια ,να μην γκρινιαξω ,να μην ζητησω απο αλλον χρηματα ή βοηθεια και μετα για επιπλα, υδραυλικα και ηλεκτικο θα με βοηθουσε λιγακι. Η αληθεια ειναι πως αυτο με εκανε να εκτιμησω πραγματα που ειχα ως δεδομενα. Να εκτιμησω τη δουλεια και το ποσο δυσκολα βγαινουν τα χρηματα γιατι μπορει να δουλευα και πριν στα χωραφια του πατερα μου αλλα δεν μς πληρωναν για τη δουλεια οτι ζητουσα το επαιρνα χωρις περιορισμους στο πορτοφολι μου. Αγαπησα το μερος περισσοτερο και εμαθα πολλα. Γι'αυτο που θες βρισκεις χρονο και ενεργεια και επισης κανεις κουμαντο στα εξοδα σου για να εχεις να δωσεις στα θελω σου. Να μην περιοριζεσαι.


Χωρις να καταλαβω καν πως περασε τοσο γρηγορα η ωρα και διασχησαμε την διαδρομη μεχρι τη λιμνη βρεθηκα να ατενιζω το υπεροχο χρωμα της. Ηταν πραγματικα εκπληκτικο. Κατεβηκα απο τη ραχη του Μυρωνα και τον εδεσα σε ενα πασσαλο κοντα στη λιμνη για να ξεδιψασει και να ξεκουραστει. Εκανα δυο βηματα προς το σπιτακι μου και τοτε παρατησησα μια σκια πισω απο ενα δεντρο. Αρχησα να τη πλησιαζω οσο πιο αθορυβα μπορουσα, η σκια αρχησε να διαγραφει μια ανθρωπινη φιγουρα να στεκεται πισω απο το δεντρο. Απο στιγμη σα στιγμη ο Μυρωνας θα εβγαζε το κεφαλι του απο το νερο και το μονο που ηταν σιγουρο ηταν πως θα εκανε φασαρια. Ειχα φτασει σχεδον διπλα στο δεντρο και τοτε το πολυαγαπημενο μου αλογο βρηκε την ωρα να φταρνιστει...δηλαδη ελεος πια ποσο γκαντεμεις;;; Η σκια αρχησε να τρεχει σαν τρελη μακρυα μου και χωρις να το πολυσκεφτω αρχησα να τρεχω και εγω απο πισω της αναμεσα στα δεντρα. Μετα απο λιγο και αφου την ειχα σχεδον προλαβει διεκρινα μια ντελικατη φιγουρα με  μωβ αμανικη μπλουζα με κουκουλα πισω, την οποια φορουσε, και ενα τζιν σορτσακι να τρεχει μπροστα μου. Πλακα πλακα ωραιο το σορτσακι! Γιωργο αγορι μου παιζει να εχεις μεγαλο προβλημα!!! Η αλλη τρεχει μακρυα σου σαν να προσπαθει να αποφυγει αμαρτια και εσυ το νου σου στο σορτσακι....

Βεντετα ή ΕρωταςWhere stories live. Discover now