Dayan Yalnızlığım

473 11 0
                                    

 Hissetmek , yaşamak , düşünmek insan hayatı için çok şey yansıtır . Tıpkı bir kişinin aynaya bakması sonucu kendini görmesi misali . Bunlar insanı yansıtır adeta . Kimisi için sevmekte bu grubun içine girer . Ama neden ben bu grubun içinde göremiyordum ? Sevmemiş miydim yoksa sevilmemiş miydim ?


 Sanırım bunun cevabı gayet ortadaydı .  Cevap her ikisiydi . Hep kaçmıştım sanırım . Artık gerçekten inancım kalmamıştı . Bu his beni gün geçtikçe mahvediyordu . "Ben gerçekten yaşıyor muyum ? " bu soruyu kendime sorar oldum .

 Bu düşünceler kafa tasımı yavaş yavaş kemirirken  aynaya bakarken buldum kendimi . Bu ben miyim ? O açık mavi gözler benim miydi ? Açık maviden çok  kırmızılar  cirit atıyordu gözlerimde adeta . O saçlar !!! Ah hayır ne ara bu kadar yıkılmıştım ben ?Gözlerime tekrar baktığımda taşmak üzere olan bardak gibi yaşlar birikmişti gözlerimde .


 Kapı sesiyle kendime geldim " Kızım hadi çık ya ! Bak çok üzülüyorum ne olur artık konuş bizimle . "  Berrak'tı bu . İnanmıyorum gerçekten özlemişim . Ardından bir ses daha geldi " Güzelim haydi bak , düşünmen ve rahatlaman için yeterince zaman verdik  sana . Ne olur çık . Bari iyi olduğunu bilelim . Haftalardır hatta aylardır çıkmıyorsun . " Bu da Yankı'ydı çok özlemişim .

 Cidden kaç aydır böyleyim ben ? Bu düşünceleri kafamdan atmaya çalışırken dışarı çıkamaya karar verdim . Tüm deli cesaretimi topladım ve kapı koluna uzanıp açtım . Açık mavi gözlerim gerçekten görmeyi beklemediği şeyi görmüştü . Adeta beynimin yandığını hissediyordum . Görmeyi beklediğim kesinlikle bu değildi ! Bu Çiğdem'di !

TeMasHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin