MAZHAR

Bölüm-8

Son zamanlarda gençlerde kalp krizi riski epeyce artmıştı okuduğum bir habere göre. Allah korusundu birazdan benimde kalbim artık kriz mi başka şeyler mi geçirirdi orası meçhuldü. Her şeyi geçtim bunların beynimin bir hayal ürünü olup olmadığını sorguluyordum kafamda hayır anlamadığım acaba ben uyanmayı mı unutmuştum kaç dakika geçti beni kapının önünde kim çekip aldı inanın bilmiyordum halen mutfakta oturmuş şoklar geçiriyordum gergin ve sinirli bir şekilde karşımda duran Kenan içeride Gülsüm teyze ye açıklama yapmaya çalışan annem söz dinlemeyen görücü kadın tüm bunlar komik bir senaryo olsa gerekti. Evliydim üstelik burada duran genç adamla neden inanmakta güçlük çekiyorlardı. Her ne kadar Kenan gidip o genci dövmek istese de onu zar zor ikna etmişti. Şimdi burada durmuş tüm bu olanların gerçekliğini çözmeye çalışıyordum.

"Hayır anlamadığım senin nişanlı olduğunu hatta evli olduğunu neden bilmiyorlar"
Mutfak tezgahına yaslanmış bir eli tezgaha tutunmuş diğer eli ise her zaman sinirlendiğinde olduğu gibi saçında gezdirdi ardından güzel gözlerini bana sabitleyip dikkatli bir şekilde bakmaya başladı.

"Annemin neden söylemediğini bilmiyorum ben arkadaşıma giderken yolda karşılaştım bana biraz bahsetmişti. Söyleyecektim ama buna fırsat vermedi" elini sakallarına götürüp sıvazladığında o güzel parmağına yakışan nişan yüzüğümüz dikkatimi çekmişti.

"Kafayı yiyeceğim ya nişanlımı istemeye gelmişler şaka gibi" kendi kendine mırıldanması oldukça komikti

"Efnan bunun şaka olmadığına eminiz değil mi?" hafifçe güldüğümde anlamaz gözlerle bir süre izledi.

"Bana da sürpriz oldu maalesef gerçek gibi" Üç adımda yanıma gelip masaya ağırlığını vererek o güzel yüzünü yaklaştırdı.

"Pek bir hoşunuza gitmiş gibi görünüyor Efnan hanım"
Tek kaşımı muzip bir şekilde havaya kaldırıp gülerek yüzüne baktım.

"Yani bilemedim şimdi insanın başına ilk kez geliyor böyle şeyler" çatılan kaşlarını görünce gülümsemem daha da genişlemişti. Avucunu dudaklarımın üstüne bastırdığında anlamaz bakışlar atmıştım.

"Kimse görmesin şu gülüşünü"
Sözleri küçük kalbimi etkisi altına almayı anında başarmıştı melül melül ona bakıyordum. O sırada mutfağa annem girmişti.

"Ay zor ikna ettim Gülsüm'ü bir türlü inanmıyor" üzerindeki bluzun yakasını tutarak sirkmişti.

"Anne, neden nişanlı olduğunu söylemediniz ki?" aşk adam anneme, anne diyordu ya allahım bu günleri gösterdiğin için teşekkür ederim.

"Oğlum ben son zamanlarda görüşemiyordum malum amcanın rahatsızlığı bir de sizin belirsiz ilişkiniz için sessiz kaldım"
Anladım der gibi kafasını sallayıp mutfaktan çıkmıştı bende ardından gitmiştim. Odama girdiğinde bende peşinden girip kapıyı kapatmıştım.

"Kızdın mı?" Sorumu duyunca kafasını eğip bana bakmıştı.

"Kızmadım" aynen canım çok belli kızmadığın.

"Ama benim de bir suçum yok ki şimdi neden böyle yapıyorsun?"
derin bir nefes alıp bıraktığında bir süre oda da düşünceli bir şekilde yürüdü sonra kitaplarıma baktı, gözleri kitaplarımın üzerinde tek tek gezinip ardından bir şey dikkatini çekmiş bir süre gözleri kitap gibi görünen ama aslında içinde ona olan aşkımı yazdığım defterde takılı kalmıştı. Defteri almak için uzandığı sırada vücudumu saran korku ile kitaplığımın ve onun arasında kalan mesafeye girmiştim Onun şaşkın bakışları benim ise korku dolu bakışlarım çakışmıştı anlamaz şekilde kaşlarını çattığında ona ne demem gerektiğini düşünüyordum.